پِدائی وتی مکسد ءَ سوبین بوتگ اَنت – سر باز وفا

پِدائی وتی مکسد ءَ سوبین بوتگ اَنت

نبشتہ کار : سر باز وفا

دی بلوچستان پوسٹ

پہ ماتیں وتن ءَ پِدا بوتگیں بچّانی کِرد ءُ آیانی درد من ءَ انچوش مجبور کنگ ءَ اَنت کہ من الّم یک نبشتانکے پہ آیانی نام ءَ نبشتہ بکن آں ، بلے پہ منی وڑیں نابزانتیں نبشتہ کارے ءَ اے سک ءَ گّرانیں گپّے ، چیاکہ منی تہ ءَ اے وڑیں زانت ءُ بود نیست کہ منی لبز پہ آیانی مزن شانیں کِرد ءَ انساپ بکن اَنت ۔

وھدے کہ ما آیاں گیر کار اِیں، گْوش ئے منی جان ءِ زند ھلاس بیت ءُ چہ پادانی چیر ءَ زمین لرزگ ءَ بِندات کنت کہ آیانی بلائیں ھمت ءُ توکلے بوتگ، پمیشکا مرچی یک شرپداریں کِردے ءِ واھُند اَنت ۔ بس من ھمے گپ ءَ سرپد باں پِدا بزاں ندْر ءُ کُربان بُوَگ ءِ نام اِنت ۔

27 مولمان 1948 ءَ ناشر کاریں ملک پاکستان پہ زور بلوچستان ءِ سر ءَ کْوزہ کنت ، چہ ھما روچ ءَ بِگر داں روچ ء مرچی بلوچ راج ءِ پُسّگ گوں جْوانمردی ءَ ناشرکاریں پاکستان ءِ ھِلاپ ءَ وتی جُھد ءُ جنگ ءَ دیم ءَ بَرگ ءَ پِدا بُوَگ ءَ اَنت ۔ چہ ھما روچ ءَ بلوچ راج پاکستان ءِ اے زوریں کْوزہ کنگ ءَ وش نہ بوتگ نیکہ مرچی.

ناشرکاریں پاکستان ءِ ھر وھد ءَ لوٹ ھمیش بوتگ من بلوچ راج ءِ سر ءَ وتی زور ءَ کامرز بکن آں ۔مرچی اگاں بلوچ ءِ سر ءَ پاکستان ءِ کوزہ کنگ ءُ بلوچ ءِ دلیر ءُ بھادریں شھیدانی کِسّھاں کسے بیار اِیت ءُ نبشتہ بِہ کنت ،گُڑا دپترانی دپتر نویسگ بنت ، بلے من مرچی ھما پِدائیںگیں شھیدانی نام ءَ کاراں کہ آ ھمے سرپد بوتگ اَنت کہ اے مئے گُڈّی جنگ اِنت۔ چرے ھبر ءَ ساپ پدّر اِنت کہ پِدائیگیں ورنا پہ زانت ءُ سرپدی، پہ راج ءِ دردانی ساٹگ ءَ ھمے جاہ ءَ سر بوتگ اَنت ءُ وت ءَ پِدا اِش کُتگ ۔

اگاں ما وھدے گِند اِیں ھمے ناشرکاریں مُلک ءِ مزن وزیر زُلپکّار الی بُٹو وتی وھد ءَ بلوچ ءِ سر ءَ وتی زُوراکی ءَ کہ بِندات کنت ، ھمے وھد ءَ راج ءِ شیریں پُسّگ مجید جان بلوچ راج ءِ سر ءَ زلم ءُ زِوراکیاں گِند اِیت بے تاھیر بیت ءُ وتی جان ءَ بمب بنداِیت ءُ پدائی کنت ءُ وت ءَ پہ راج ءُ وتن ءِ ھاتر ءَ پِدا کنت ۔ اے یک راستی یے کہ راجی جُھدکارانی ڈگار ءِ دلبند ءَ رِتکگیں ھُون آشوب ءِ پیام اِنت کہ وتی راج ءَ ایردستی ءِ ھِلاپ ءَ پاد آیگ ءِ سِکین ءَدنت ۔

ھمےوڑ ءَ راجی شھیدانی پگر ءُ لیکہ کہ دیم ءَ روان کنت کْوزہ گیر ءِ لوٹ ھمیش بیت من بزگ ءَ ایردستیں راج ءِ تہ ءَ وتی بیمّ ءَ پیش بِہ داراں داں آ بے تِرکّ ءُ توار بِہ بنت ۔ بلے راجی جزبگ ءِ ھُدابُنداں کَے پہ تُرس ءُ بیھار پد ءَ کِنزین اِیت ؟

اگاں ما دگنیا ءِ آجوئی جُنزانی سر ءَ چمشانک بہ دے اِیں ءُ بچار اِیں گُڑا نزوریں راج ھر وھد ءَ گوں زُوراک ءَ وتی چیرجنگی بِندات کتگ۔ ھمے ھاتر ءَ کوزہ کنوک ءِ پروش دیوکیں جنگ چیرجنگی اِنت۔ وھدے بیست ءُ یکمی کرن ءَ بلوچ ءِ جنگ کیت ءُ سر بیت بلوچ پہ وت ءَ گَل ءُ پارٹی ٹھین اِیت ، بلوچ پہ ناشر کاریں پاکستان ءِ ھلاپ ءَ وتی جنگ ءَ مُھکمیں رنگے ءَ بندات کنت ۔ اے جنگ کہ دیم ءَ روان بیت بی ایل اے ءِ سنگت دربیش جان وتی جان ءَ شورگاں بند اِیت ءُ روت راجی دلّار شپیک مینگل ءِ سر ءَ پِدائی کنت ۔ بِہ گند ئے بازیں مردمے ھمے پِدائی ءَ وتکُش گْوش اَنت ، بلے بلوچ اے گپ ءَ رد گْوش اِیت، ھمے ھاتر ءَ وتکُش ھما مردم کنت ، وتی ساہ ءَ چہ بے زاری بیت ۔آئی ءَ ھچ مول ءُ مراد نہ بیت ۔ بس وتی جند ءَ گوازینگ لوٹ ایت ۔ اگاں کسے پہ وتن ءُ راج ءِ ھاتر ءَ اے رنگ ءَ تیار بوت آ وتکُش نہ اِنت، بلکیں پِدائی گْوشگ بیت ۔ ھمے ھاتر ءَ پِداھی گْوشگ بیت کہ آ یک مکسدے ءِ واھُند اِنت۔ اے وھد ءِ تہ ءَ شھید دربیش جان ناشر کاریں پاکستان ءُ آئی دلّاراں ھوار تیوگیں دگنیا ءَ ھمے پیش داریت کہ بلوچ راج پہ وتی وتن ءَ پِدا بُوگ ءَ مدام ساڑی اِنت ءُ بلوچ راج ءِ تہ ءَ پِدائی ھساب نہ بنت کہ وتی سر اِش کپن بستگ۔

پِدائی ھما وھد ءَ بیت اُود ءَ راجی جھدکار ھمے جیڑ اِیت کہ پہ زُوراک ءِ پروش دَیگ ءَ اگاں پِدائی کنگ لوٹ اِیت گُڑا پدکِنزگی نہ اِنت ۔پمیشکا اے راستی یے اگاں کُجام راج ءِ تہ ءَ پہ گُلزمین ءِ رکّینگ ءَ پِدائیگیں پُسّگ بوت پہ کوزہ گیر ءَ آ راج ءِ سر ءَ گیش وتی کْوزہ ءِ برجم دارگ مُشکلءُ گْران بیت ۔ چیاکہ اے دابیں کارکِرد دُژمِن ءَ ساھیکی نادْراہ جوڑ کنت ءُ راجی اُوست ءُ اّمیت ءَ مُھکم کنت ۔پمیشکا ناشرکاریں پاکستان وتی مرگ ءَ گوں وتی جند ءِ چمّاں گِند اِیت، گُڑا سر ءَ پہ گنوکی ءَ کش اِیت ءُ ھر وڑ زُلم ءُ زُوراکیانی کوھاں ڈیرین اِیت، بلے اے ھبر راجدپتر ءِ بھر اِنت کہ راج پہ زُلم ءُ زُوراکی ھلاس نہ بنت ،بلکیں پہ سرجھلی ءَ گار ءُ گُمسار بنت۔

وھدے بلوچ راجی رھشُون شھید جنرل اُستاد اسلم بلوچ راجی جھدکارانی تپاکی ءِ جھد ءَ کنت ، وتی سالونکیں بچّ ریھان جان ءَ پہ ماتیں وتن ءِ رکّینگ ءِ ھاتر ءَ پِدائی مشن ءَ تیار کنت ۔ شھید ریھان جان پہ وتی ماتیں گلزمین ءِ ھاتر ءَ پِدائی بیت ، چین ءُ پاکستان ءِ پہ وتی پائدگانی ھاتر ءَ انگت دست کش نہ بنت ءُ ھمے سرپد بنت کہ اُرش چہ ھمد ءَ ھلاس بیت۔ چو نہ زانت کہ راج ءِ ھرملّیں پُسّگ پہ ڈیھ ءِ پھازگ ءَ ساڑی اِنت ۔

یک رندے پد ءَ سے ورنا شھید رازک راھی پنّام ء جلال، شھید وسیم بلوچ، شھید ازل جان وت ءَ پہ پِدائی ءَ تیار کُرت ءُ چینی کونسلیٹ ءِ سر ءَ اُرش کرت ءُ دُژمن پاکستان ءِ ھمراھی ءَ چین ءَ را ھمے کلوہ اِش دات کہ یکیں ریھان جان نہ بوتگ بلکین سرجمیں بلوچ پُسّگ سرڈگار ءِ پِدائی اَنت.

اے درگت ءَ چین ءُ پاکستان ءَ را آس کپت کہ آیاں گوں وتی رِِپک ءُ پندلاں راجی رھشون جنرل استاد اسلم جان ءَ شھید کنائینت کہ بِہ گِند ئے اے پِدائیگ ھم نِزور بنت ۔ استاد اسلم جان ءِ وڑیں ھستی یے شھید الّم کُت، بلے اے ھبر ءَ پھک نہ زانت کہ پگرانی راہ گیر شھیدی ءَ پد ھم زندگ بنت ءُ وتی سنگتانی رھشُونی ءَ کن اَنت۔ چہ جنرل استاد اسلم جان ءِ شھیدی ءَ پد پاکستان گوں چین ءِ ھمراھی ءَ شات ءُ گل اَت کہ نوں جنرل اُستاد اسلم جان شھید بوتگ پِدائیگ چہ ھُنڈالاں ولگوج بنت ۔ چرے بے مُزّیں شادمانی ءَ پد سھودی ارب ءَ گوں وت ءَ ھوار اِش کرت کہ ما اِد ءَ سوبیں بوتگ اِیں ءُ تو ھم بیا گوں بیپاری بہ کن ، بلے اے گپ ءَ سرپد نہ اِت اَنت کہ بلوچ راج مارا ھچ وڑ ءَ اد ءَ پہ ایمن بُوَگ ءَ نیل اِیت ۔ وھدے براس بزاں بلوچ راجی آجوئی سنگر ٹھینگ بیت ءُ کیچ ءِ دمگاں وتی کار شریں وڑے ءَ بندات کرت ۔چہ دو شریں کارے کنگ ءَ چینی دگ ءِ سر ءَ پاکستان وتی دروگ بندی ءَ بندات بوت کہ اے دروگ اَنت بلوچستان ءِ تہ ءَ جنگ بُوَگ ءَ نہ اِنت. وھدے کہ اورماڑہ ءِ تہ ءَ پوج جنگ بوت اِنت گُڑا پہ دگنیا ءِ رد دَیَگ ئے ھاتر ءَ گْوشت ئِے اے مساپر بوتگ اَنت پوجی نہ اَنت ۔

اے رندی پد ءَ بلوچ راجی بھادریں جھدکار ءُ ملّیں جنگوُل ھمل پَتھ ،، اسد بلوچ ،، مُنسپ بلوچ ،، کچکول بلوچ ءَ پد ءَ پِدائی کرت ءُ دگنیا ءَ را ھمے پیش داشت بلوچ گُلزمین سنٹ نہ اِنت ، بلکیں بلوچ ءِ کُل پرزند پہ وتن ءَ پِدائیگ اَنت ۔ تو جنرل اُستاد اسلم شھید کُرتگ، بلے اُستاد ءِ کاروان پہ شان ءُ مڑا دیم پہ آجوئی ءِ مِنزل ءَ رھادگ اِنت کہ پہ کُربانی ءِ دَیَگ ءَ کدی مھتل نہ بیت ۔

وھدے اے بلوچ پُسّگ کہ بیست ءُ چار کلاک ءَ جنگ دے اَنت ءُ گوں چینیاں ھَوار پاکستانی لشکر ءِ بازیں کارِندھے کُش اَنت، گُڑا دُژمِن بے ساری ءِ ارجان بیت ءُ ھمے گْوش اِیت کہ مھمان سلامت اَنت چوشیں نُکس ءُ تاوانے نہ بوتگ۔ چرے ھبر ءَ ھمے پدّر بیت کہ پاکستان وتی مرتگینانی گپ ءَ چیر دنت ءُ تھنا بس پوتاری کنت ۔ چیاکہ اے جنگ ءِ زمہ واری ءَ وھدے بی ایل اے زُور اِیت ءُ ھمے گْوش اِیت، منی مجیدبرگیڈ پِدائیگیں سنگتاں شریں وڑے ءَ وتی مشن سرجم کُتگ ءُ سوبین بیتگ اَنت ءُ گوں من بی ایل ایپ ءُ بی آر اے بیبگر ءَ شرین وڑے ءَ کُمک کُرتگ۔ اے سنگتانی ھواری ءِ کربانی یک رندے پد ءَ دگنیا ءَ را ھمے پیام دے اَنت کہ بلوچ ءِ گلزمین بے وارس نہ اِنت۔ اگاں کسے پہ بلوچ گلزمین ءِ سر ءَ کْوزہ کنگ ءِ جھد ءَ بِہ کنت ،گُڑا بلوچ پِدائیگیں پرزند آ را پہ ھلو ھالو واتر بُوَگ ءَ نیل اَنت ۔

مرچی چرے پِدائیگیں اُرش ءَ پد دگنیا شرّیں وڑے جیڑ اِیت ءُ سرپد بیت کہ بلوچ سر ڈگار ءِ کْوزہ کنگ ارزان نہ اِنت کہ چو گْوادری ھلواہ ءَ ورگ بِہ بیت۔ اے ھبر ءَ من پہ پھر گْوش آں کہ مئے راجی شھیداں وتی کلوہ دگنیا ءِ کنُڈ کنُڈ ءَ سر کُتگ ءُ ھمے درونت اِش داتگ کہ پِدائیگ پہ وتی مکسد ءَ سوبین بوتگ اَنت ۔