مات ءِ دلبڈی
نبشتہ کار: شاہ بلوچ شاہ
دی بلوچستان پوسٹ
اگاں راستی ءَ من بہ گْوش آں دو ءُ سے ماہ بیت کہ دُراھیں گیدی یک ٹوھیں نادراھی یے ءَ گورجتگ پمیشکا مرچی لس مھلونک پریشان اِنت، انچوشکہ شُما کُل سرپد اِت ۔۔
بلے گپے بلوچی ءَ گْوش اَنت ۔ دِل ھما جاہ سوچ ایت کہ درد ئِے پِر اِنت ۔۔ منی دِل ءَ را چوشیں درد پِر نہ بیتگ بلے یک تُرسے منی تہَ ءَ الم ھست کہ باریں من چون بہ آں ۔۔۔ چی ءَ کہ منی جند اِے وھد ءَ امارات ءَ پہ لاپ ءِ در گیجگ ءَ درانڈیھ کپتگ چی ءَ کہ درانڈیھی وت یک پریشانی یے۔
مدتے بوتگ کہ منی دل ءَ یک دلمانگی یے کرتگ کہ من رو آں کہ منی وتی مادریں ھنکین ءِ مردم پہ اُمیت ءَ زندگ انت بلے اللہ وتی دلیگاں کنت۔
ھیر منی دل ءِ واھگ ءُ اُمیت پورا نہ بوت اَنت۔ روچ پہ روچ زھیر گیشتر ودان بوت اَنت ۔ برے سر درد ءُ برے پاد درد ءُ برے پشانک ءُ کولَگ ۔۔
برے زنگے گوں گوانکو ءَ وتی مَکّھیں مات ءَ تو چون ئے دوُا بہ کن پمن در ملک ءِ جاور ءُ تب شر شر نہ اَنت ۔ مات بزگ ءَ من بے کساس تسلہ ءُ دلبّڈی بہ دات کہ ابا جان ترا ھچ نہ بیت ھچ وڑیں پریشانی ءُ تکانسری مہ کن۔ ھیر مات ءِ نیکیں دوانی برورد ءُ برکت ءَ کمو مُلمہ ءُ ساسار گِپت آں بلے دمانے ءَ پد جیڈگ ءَ لگ اِت آں کہ باریں منی گِس بانک چون بیت کہ منی لوگ ءِ چراگ اِنت منی زندگی ءِ ھمراہ انت ۔ اشتاپ ءُ یکپارگی من گوانکو کش اِت ءُ سلام ئِے دات ءُ گْوشت
“بی بی تو ھال کن تی جاندْراھی چون انت، تو وش ءُ جوڑ ئے”
درائینت ئِے کہ من وش آں تو چون ئے باریں؟
من گْوشت “ھُدا ترا وش ءُ سلامت بہ کنت من وش آں” گُڑا سارتیں گینّے کَش اِت ءُ گْوشت ئِے
” تو کدی پیداک ئے باریں ترا دیر اِنت تو سر گِپتگ ئے۔۔۔۔” گُڑا من گْوشت
“بانک منی دل ءِ واھگ گوات ءَ بُرت اَنت انچوشکہ تو گِندگ ءَ ئے کُل راہ ءُ رند کُبل انت ھُدا ھمے وبا ءَ بہ بارت کہ من سک گمیگ ءُ پریشان آں۔۔۔”
گُڑا مھروان ءَ گْوشت ” تو پریشان مہ بو ھُدا ھیر کنت تیوگیں دنیا ھَمود ءَ اِنت۔۔۔”
ھیر من ءَ بی بی ءَ بلاھیں دلبڈی یے دات ءُ نوں چندیں روچ اِنت ھمے وبا ءَ گوں تُرندی ءَ وتی گامگیج داشتگ اَنت بلے منی دل انچو گْوش ئے کہ ڈّڈ تِر بوان اِنت نہ زان آں کہ من ءَ مات ءِ نیکین دعا گون اَنت یاکہ دگہ چی یے برھال من سک ٹیٹ آں چَہ اول سر ءِ ھِساب ءَ ۔ گرمیں اَپ ور آں بس ۔۔
نی من اے وھد ءَ چاگردی رسانکدر گِندگ ءَ آں کہ گَیشکور کولواہ یک دَمگے کہ اود ءَ مِھرانی منی ھنکین اِنت۔ ھیر گپ ءُ گلّہ کسے ءِ کنگی نہ اِنت۔ ھرچی کہ اود ءَ ناں کہ سر پرستیں مردمے ھست نیکہ لیڈرے ھست، نیکہ اود ءَ دگہ رسانکدر ءُ نِٹ ءِ آسراتی یے ھست ۔
دو مردم ھست اَت مئے بدبھتی ءُ شومی ءَ یکے ماسٹر ایوب جان بلوچ اَت۔۔ کہ گوْستگیں زمین جمب ءَ وتی ارجان جت شھید کُت دومی دگہ یک بے درودیں نوابے اَت واجہ میر ھُدا بکش رکشانی اَت کہ دروگیں پندلاں سرکار ءَ شھید کُت۔ نی کُل مھلوک کولواہ ءِ نِندوکیں مردم پہ بے کسی گُژن ءِ آماچ اَنت۔ ابید چہ اللہ ءَ دگہ کسی مدت ءَ ھم نہ لوٹ اَنت ۔۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
