اسد بلوچ ءِ نام ءَ
ماہین بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ : بلوچی کالم
تھاریں کوٹیءَ بندیگیں یک ورناھے ماہ ءُ سالاں ھساب کنگا اٰت. بے برمشیں دیوالاں نبشتہ کنگا اٰت پدا گوں وتا تران کنت
کہ من چیا بزگ انت۔
اے تہاریں کوٹی ءَ نہ کورے گندگ بیت نہ کہ چم پچے۔
بس تہنا دیوالاں گو تران کنگا ات۔
ائے کسہ ہما تنگوئیں ورناہ ءِ کسہ انت۔
کہ نہ ھال ءِ استے نہ کہ اھوال ءِ
نہ زندگیں نہ کہ مرتگ، باریں چون انت باریں چتورانت، کس حالے ہوں نیاریت۔ ودارا نشتگیں یک اسپیت میدین پیریں زالے
کہیر ءِ ساہگءَ مدام پہ وتی سالونکیں بچ ءَ دردی زہیروک جنت، زندگیں مرگے ماچیں پیرزال،
چمی ارسءَ چہ پر انت ہمے وڈا ماہ ءُ سالاں ھساب کنگا ات
پیریں زال مدام جیڑیت اچ وت ءَ پرسیت باریں امیدانی مرتگین چراگ کدی روژناہ بیت مدام نشتگ کہیرے ساھگ ءَ ہمے کہ سباہانی کوش کشیت یا بیگاہانی شمال ماتی گوات ءِ شیکگاں دردیگیں کلوہے گوں کنت کہ تنگوہیں بچ بندیگ انت، بیگواہ انت، چار سال سرجم انت کہ چم وداریگ انت، راہ ءُ راہ سر کورءُ کوہ، ڈوک ءُ ڈل درستاں کلوہ داتگ کہ بچ ءَ گندے تہ بگش پیریں ماتی پہ تو وداریگ انت،
آئی ءَ بگش کہ من تی ودارا نشتگاں
تو کدی واتر بے کدی کائے منی تہاریں دیدوکاں نورے بکشے
کئے بہ پروشیت ودارے برزیں کوہاں. پدا کسان بالادیں ورناہ گوں دیوالاں گوں تران کنگا ات یا کہ من آجوہ ببان یا کہ ملکموت مناں گوں وت ببارت بلے ائے ورنا ہما ورنا انت کہ مدام علم ءُ زانت ءِ رندا کپتگ ات، برے تمپ ءِ قلاتءَ دیست برے اسکول ءِ پشتءَ گوں کتاب آں نشتگ ات، من پکر او ھیالیءَ کپتاں کہ اے کسان بالادیں ورناہ کجا شُت پدا من دیم پہ تربتءٰ شتاں کہ بلکیں بے گندانے فدا چوکءَ پدا من شال ءَ در کپتاں کہ گوشان کپت کہ مرچی باندا شال ءَ سریاب روڈ ءُ Bmcءِ دمک ءَ ات بلے اے ورناہ کدی ترا دست نہ کپیت،
ہنچو گش انت مرچاں بلوچ ورنا ہما جاگہاں برگ بنت اودءَ انسانی چیہانٹ ءُ توار سر نہ بیت، گوات ءِ شیکگ ہم سر نہ بنت، کلوہ، کاگد، کراچ، مسیج ہچ وڑیں ھالے نہ رسیت، رسترانی دیار، بلے ائے ورنا کتاب دوست کلم مہریں ورنا، ھیال پدا گوست ءَ شت۔
ہمے ورنا برے وانگ جاہ ءَ ءُ برے سنگتانی ہمراھی ءٰ در کپت
اے ورناہ کہ یک ورنای ءِ نام نہ ات بلکین یک آشوبی ءِ نام ات، یک سکینی ءِ نام ات، پدا گوں باز وھد گوست اے کسہ روچ پہ روچ نوک بوھان ات یک روچے من دیست لیاری ءِ روڈانی سرا وتی وانگ جاہ ءَ چی پیداک ات کتابی گون اتاں
من کہ وہدے دیست انچو گندگ بوھگا ات کہ ائے ورنا بس تہنا وتی کتابانی دنیا ءَ دلگوش ات
بلے کمے وھد نہ گوست من گوں یک مہروانی ءِ دچار کپتاں
او آئی ءَ گشت تو اسد ءِ ھال ءَ سرپدے کہ اسد برگ بوت ءُ شالءِ دمگ ءَ گرگ ءُ بے گواہ کنگ بوت، ہنچو سما بوت گشئے زاناں آسمان منی سرا کپت
او من چہ دنیا ءَ بے سماہ بوت انت
چماں ارسانی ھاری ءَ سر کت، ائے ارسانی شل، چمانی بتکگیں ھار داں ہما روچ ءَ بگر مرچی داں برجم ءُ برجاہ انت، کس نزانت کہ اسد چون انت، زندگ انت، اللہ مہ کنت دشمن وتی ہرجان جتگ، باریں بندیگ جاہ ءَ انگت درد رنج سگگا انت،
کس نزانت، ناں من ناں کہ آ کہیر بن ءَ نشتگیں اسپیت میدیں پیرزال کہ آ زندگ انت یا ناں، بس گواتانی دست کلوہ انت، نمدی انت، توار انت، چیہانٹ ءُ کوکار انت ءُ تئی مجتی ودارانت، ما درست ودارءَ انت، بلے ہما اسپیت میدیں پیرین زالے ودار درستاں گیشتر ءُ درستاں چہ اندوہناک ترانت، پیر زال نشتگ۔
من پیر زال ءَ گشتگ کہ ودار گران انت، ائے رسترانی امروز ءَ ودارے مانا ءُ متلب ءَ کس نزانت ودارے متلب ءَ تہنا تو سرپد بئے یا کہ ہما کہ آہانی اسد جان انگت ءَ بیگواہ انت، درستانی درد یک انت کلانی گم یک رنگ انت، ہمے درد ءُ کولنجانی یک رنگی انت کہ مردم گوش انت کہ مرچاں مئے ھلک ءُ دمگاں ھالیگیں درچکی ساھگ نیست، ہر درچکے بن ءَ پیرزالے نشتگ پہ وتی گاریں بچ ءَ کلوہ راہ دنت، کدی گواتے دست ءَ کدی راہگوزیانی دست ءَ کدی کہ باز بے وس بنت گڈا توار پر جن انت، چیہانٹ ءُ کوکارانی یک بلاہیں دنیائے آباد بوہان انت مئے ھلک ءَ۔
بلے اسد جان تو بیا کہ کہیرے چیر ءَ نشتگیں تئی وداریگیں پیرزال ءَ باز دمبرتگ پہ کوکار پہ چیہانٹ پہ کلوہ ءُ کاگد، زوت واتر کن۔
