آزمانک
شوھاز
نبشتکار۔ آھوگ گل
انسان ءِ زندگی سرا چی نبشتہ کناں چی بُگش اَں …زاناں تھناء مناں تَنگاں من پریشاناں، ناں چُش نہ اِنت اے وڑ بوت نہ کنت…چُش بوت کنت من سجیں دنیا ءِ ھرابی اَں ھلاس بکناں؟ نا چُش بوت نکنت، اے جاہ بنی آدمانی جنگلے من اے جنگل ءِ تھا یک جناورے اَں( جنگل نام ءَ چہ مناں وتی زندگی ءِ یات کئیت بلے اے گپ ءَ بِل ھنی) من وتی سرا نبشتہ کنگ ءِ جھد ءَ اَں من درستاں پیسر اول وتا زانگ لوٹاں، من وتا زانت نوں منی باندات مناں زیر اِیت، منی مرچیگ منی وتی جند اِنت،
چہ کجا چہ سرکشتگیں مردمے ، من کہ وھدے چم پچ کُت انت پُلیں مند گشئے پازُل اَت پمن، وتی مکتب ءَ چہ درستاں پیسر من اولی نپر بوتاں داں پنچ سال من ھنچو پُشت ءَ نہ کِنز اِتاں، بس داں پنچ سال، وھدے کہ من چکاس ءَ انگلیش نبشتہ کُت گڑا منی کش ءِ سنگت ءَ مناں دگہ نامے ءَ توار کُت کہ آ نوں من نئیاں، ءُ من نہ لوٹتگ کہ آ بہ باں، اے زندگی وت ھمے وڑ وشتریں کہ اَتکگ، اَتکگ گڑا نوں زیرگی اِنت،
من پمشکہ گوشاں مند پمن پازُل بوتگ مناں دَرس رستگ،
پدا چُش بوت کہ من وتی بازار ءِ ناکوزتک تریزتکاں گوں ھوار بوتاں، مئے کمپان باز مزن اَت…مزنیں کمپان ءِ تہا منی ناکوزتکاں ءُ تریزتکاں ھوار ھما مردم ھم مئے کمپان ءِ بھر اِتاں کہ دہکان کاری کنگ ءَ اِتاں مئے ڈگاراں یا مئے ھمساھگانی ڈگاراں، بلے مئے کمپان ءِ مردم اِتاں، کس ءَ اِشانی نام نہ گپت کس ءَ اشانی کار کار نداشت، مروچی نزاناں چون اَنت بلے ما کہ در پہ دریں گڑا ما ھمشانیگی در پہ دریں مئے باج ھمشانیگ اِنت، مئے سوب ھمشانیگ اِنت، ما لس مھلوک ءِ گپ جتگ ءُ لس مھلوک ءِ انسانی ارزشت ءِ ءُ آھانی آجوہی ءِ گپ ءَ انگت جَنگ ءَ اِنت،
اِشاں گوں ھوار مئے ھما ناکوزتکانی ءُ نزیکینانی چاگرد،
اِشانی چاگرد ءِ اولی پدّانک گوازی اَت، پادی بول ءِ گوازی، مارا گون اَت گوں، برے ھڈی ءِ نام ءَ اَت، برے تلاش ءِ نام ءَ ،( تلاش موٹر سینکلے ءِ نام اَت ءُ پدا ھمے نام ءَ سنگتانی گنجیپراکاں گوں لِچتگیں لَمبر مئے ٹیم ءِ سِٹ اَت کہ سبز رنگ اَت ) ما پمشکہ تلاش نام زُرتگ اَت، ءُ مئے دُرستیں سنگت ھم ھمدا گوں مارا ھوار گوازی کنگ ءَ اِتاں، گوں مارا یکجاہ اِتاں،
دومی چاگرد نشہ اَت،
مناں گوں نشہ ھچ سنگتی نیست اَت ، بلے مئے سنگتاں، بَنگ، ٹسیول شربت،شراب، برے برے چرس ھم کش اِت، (اے چیز بوتگاں من دروگے بست نکناں سنگتاں مناں بہ بکش اِت ، ھما پسنی ءِ کسہ نوں و بوت ! )
بلے من آ وھد ءَ بس گوں سنگتانی کلاگانی دیمپانی ءَ وھد گوازینت ، کہ من ھچ کُت نکناں، پدا مناں چُش ھم گوشت اِش یک روچے تو اے دُرستیں نشہ اَں کن ئے، (سنگتانی لھتے گپ راست اَنت ءُ لھتے دروگ) مناں گوں نشہ ءَ سنگتی ءُ ھُب واھگ نیست اَت من بس سیل چار اِت بس سیل، بلے چاگرد اَت مناں رنگ زیرگی اَت ،رنگین بوھگی اَت، گوں ھمشانی رنگ اَں،
دگہ چی چی بہ گُشاں زندگی چی ئے پدا ھما جنگل ءِ ھبر، ھیال ترّیت ترّیت کئیت جنگل ءَ اُوشتیت، تو و زانے مناں راھے پرینّگ ءِ ائیل جان ءَ کپتگ، نہ لوٹاں کہ ترا بہ گُشاں بلے ترا مہ گوشاں ھم ھچ گوشت نکناں دیم ءَ گڑا مناں ترا گوشگی اِنت ،
پمشکہ مناں پہل بکن ، کہ تو منی زندگی ءَ گون ئے گوں،
ءُ دگہ ھبرے مروچی مناں سماء کپتگ کہ مناں وتی ٹیم نام تلاش جاہ ءَ شوھاز کنگی اِنت، چــی؟ شــوھاز …….
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
