هست اِنت کسے بِشکُن منءَ ؟
بہادُر بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
مردمانی گوشگءِ ردءَ دو سال انت کہ من اے کوراسیں زرءِ تیاب دپ ئے باهوٹ آں ، بلے منءَ اے باور نہ کنت ، منی هیالءِ ردءَ من چہ وتی ہوشءَ دیم همے تہاریءَ ابید دگہ ہچ نہ دیستگ ، چوش اِش کتگ کہ روچ ءُ شپانی جِتا جتائیں رنگءُ زیبائی ہست انت ، سَہار ، روزرد ، ماهیکان ، کلکشان ءُ دگہ…
بلے منی دیدگاں اشانی راستی ئیں بزانت نہ گیشّینتگ اَنت ، کندگ، مسکرا، مزاک ، وشی ءُ ایمنی ، سئیل ءُ سواد ءُ دگہ بازیں انچیں ہبر ہم اش کتگ کہ اے هم زندمان ءِ بہرانت ، بلے منی زردءَ چہ اے پیمیں ترانگے ہم نہ گوستگ .
شما گیشتر مردم بگندئے ہمے مار اِت کہ انسانءِ مستریں چیز آئیءِ ساہ انت کہ روت ءُ کئیت بلے راستیءَ چوش نہ انت ، انسانءِ دیدگ کہ آئیءِ زندمانءِ براہ انت ، آئیءِ دل کہ آئیءِ واہشتاں پہ ہون رجِین ایت ، آئیءِ پاد کہ آئیءَ وتی زندمانءِ براہ ءُ دلی واہشتانی جاہاں سر کن انت ،راستیءَ انسان ئے ہستی ئے بُنزه همیش انت ،ہردے کہ انسان چہ اشاں کہ زبہر کنگ بوت ،گڑا آئیءِ پشکپتگیں ساہ دگہ کجام دردءَ وارت ..؟
بلے اے زانگ تہنا دو رنگیں مردمءَ را بیت ءُ بس یکے ہما کہ اے جاوارنی آماچ کنگ بہ بیت ءُ دومی ہما کہ زندگیں اھساسےءِ واہند بہ بیت دگہ ہمک مردم اے چیزاں بس انچائیں دگنیائی کسّہ لیک انت .
من سیما آں … ہئو ہمے آوارانءِ میتگ لباچ ئےجہمہ نِندیں عبدالصمدءِ جَنکّیں سیما ،پمّنءَ تہنا یک نامی ئیں ساہے پَشت کپتگ بزانکہ من زندگ نہ آں ، اے ساہ ہم یک گالوارےءَ داشتگ ءُ بس کہ مدام منءَ کُشیت ءُ زندگ کنت ، اے گالوار ہم دگہ ہچ ہبر نہ کنت بس دو دانکانی تہا بندیگ انت ،
منی ….شبیر
شبیر
کئے انت شبیر ؟ چونیں توارے کہ مردمءَ چہ بالادءِ ہستیءَ بہ گیج ایت ؟
چونہا شبیر مدامی ئیں بچکندےءِ نام انت ، مہروان ءُ سرجمیں مردمے ءِ نام انت ، یک راجےءِ زندمانءُ واہگانی امیتےءِ نام انت ، رضاءُ کمبرے ءِ چہرگانی نام انت
اے بچکندانی براه ءُ راجےءِ امیتءُ رژناہیں چہرگانی شبیر زرءَ ماں وتی تیاب دپءَ گوں وتی چولاں پہ زور برتگ ات
ہمے زرءَ کہ من وتی ہوشءَ دیم اشیءِ دیمءَ اوشتاتگءُ گوں ہیسکاراں آئیءِ رہچار آں ، بلے اشیءَ چہ وتی لہڑیں آلاڑاں ابید دگہ ہچ گون نیست نہ کلوہے نہ بوہے ءُ نئیکہ دگہ…
بلے منی پشکپتگیں ساہ ءُ آئیءِ ودارانی امیت تنیگت بس ہمے دوئیں دانکاں داشتگ انت کہ
منی…… شبیر
اے سیاہیں زرءِ دیمءَ من بس ہمے میدءُ ناھدا آنی کندگءُ پاد برْمشاں اش کن آں ، ہردے کہ اشانی پادبرمش منی گوشاں کپ انت من پاد کایاں ءُ جست گراں منی زند ، منی زندمان ، منی… شبیر
منی انارکانی سرا اے شبیرءِ اکسءَ کہ گند انت گڑا ککار کن انت ءُ دلءِ مئیلءَ کند انت ۔۔
اشانی کندگ منءَ بیمناکیں جیڑگانی تہا برانت ٹوہیں آہ ، ککارءُ بے تواری یے پیشدار انت ،همے هیالءِ تہا جیڑاں کہ شبیر ! بیت کنت کہ من گوں وتی ارساں ہمے زرءِ دیمءَ پشکپتگیں ساہءَ ہم رہادگ بکن آں ءُ تو میائے..!
بلے اناں ترا ودارانی ہمے دوئیں دانک الم ءَ کار انت ،
بلے من ترا کجا بہ شوهازاں ؟ تئی ودارءَ کجا بہ ننداں ؟ ادا من ہیسکاراں ءُ تئی نامءَ گراں گڑا چول منی دیمءَ ڈنگر بنتءُ بے هساب کند انت ، اشانی کندگاں چہ ارش ہم سرپد بیت بلے بے دزرس انت بزگ ،یا وتی نام گپتیں مہشرءِ روچانی وداریگ انت ، بلے پمن پہ منی…شبیرءِ دوئیں دانکاں مرچی ئیں روچ چہ مہشرءِ روچءَ کمتر انت زاناں ..؟
اناں…
نو دگہ کئے انت کہ پشت کپتگ .؟ کجام دربارءَ پہ اوستاں بہ بنداں ؟ کئے انت کہ منی کِشکانی دیمءِ پریاتاں سرپد بہ بیت ، منی ارسانی تواراں اش بہ کنت؟
زبانءِ پشکپتگیں دوئیں دانکانی معناهاں کئے سرجم کنت
هست انت کسے بِشکُن منءَ ؟؟
دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
