شہید بارگ جان بے ترا ابیتکاں ما -سمیر بلوچ

شہید بارگ جان بے ترا ابیتکاں ما

سمیر بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ کالم

آہ! بارگ جان تئی زند پہ منا یک رژنائیں مستاگے اَت من نزاناں چہ کُجا بندات کناں، واپڈا کالونی ءِ دمک ءُ درانی کسّہ آں بیاراں.
کُلّان ءِ ترّوتاب ءُ سَیل ءُ سواد یا کہ لئیب جاہ ءَ گند ءُ نند ءُ نادانیانی تْرانگ ءَ پکپاں وانگ ءُ نبیسگ ءِ سکین دیگ ءِ منتوار بباں، اگہ ناں کہ دْراجین پند ءِ نیم بُرّ کنگ ءُ دْروھگ ءِ شِگان ءَ بجناں. بلیں بارگ جان تو پہ منا مکران ءِ ھما نیلیں زِر اتئے کہ من مدام وتی تُنّ ءِ ھوشام پْروشتگ اَت۔

چہ 2004 ءَ گوں تو نند ءُ نیاد بندات بوت بلیں آ وھد ءَ من کسان اتاں ءُ سرپد نہ اتاں کہ تو یک انچیں پگرے ءِ واھُند ئے کہ تیوگیں میتگ چہ اے پگر ءَ نا آشنا اِنت، ءُ بارگ جان تو وتی پگر ءَ تیوگیں میتگ ءَ مدان مدان ءَ تالان کنگ ءَ ئے-

2010 ءَ وھدے من بلوچ راجی جُنز ءِ رِدا گوں بلوچ وانندہ گَل (بی ایس او) ءَ ھمگرنچ بوت آں، تہ من مُدام بی ایس او ءِ مجلس ءُ دیوانانی توکا تئی نام اِش کت، بلے بارگ جان تئی جند گندگ نہ بوت…. بازیں جُست ءُ پُرس ءَ پد منا کسے ءَ ھال دات کہ تو راجی لشکر ‘بی ایل ایف’ ءَ گوں ھمگرنچ ئے ءُ بلوچستان ءِ کوہ ءُ گیاباں سرمچاری زند گوازینگ ءَ ئے، ترا معلوم اَت کہ اے گَپ ءِ اُشکِنگ ءَ پد من چنچو وش اتاں۔ کہ 2012 ءَ تو منا ھال کُت ءُ گند ءُ نند ءِ کُت، اَو! من زاناں تو منی پگر ماراتگ اَت- منا یات اِنت اولی گِند ءُ نند ءَ تو منا وانگ ءُ نبیسگ ءِ سکین دات-

وھدے زورگیر ءَ منی ھمگَنگَل بیگواہ کُت اَنت تہ من باز پریشان اتاں۔ گُشت کنئے ھبکّہ اتاں، بلے ھما وھد ءَ بارگ جان تو منا یک کِشک یے نشان دات، ھما کِشک کہ چہ کُنٹگ ءُ جُمپ ءُ جُہل ءَ پُرّ اِنت بلے تچک اِنت، ھما کِشک ءَ تو ھم منی ھمراہ اَت ئے۔
تئی ھمرائی ءَ روچ ءُ شپ چنچو شرّی ءَ گوزگ ءَ اتاں، تئی گَپ ءُ تْران، تئی ٹاک دَیگ ءُ کندگ، تئی گْوشکند ءُ توازا، شَپ ءَ تاں دیر نندگ ءُ دیوان کَنگ، کارانی سرا “تنقید” کَنگ ءُ جوانیں راھبند پیش دارگ منا سَکّ گِیر آیگ ءَ اَنت، بارگ جان وھدے منی دیم تہار بوتیں تو مُدام گوں وتی بچکنداں منا یک نیمگ ءَ لوٹائینت ءُ منی جیڑہ ءُ جنجال گیشّینت اَنت۔

2015 ءَ من ءُ تو میتگ ءَ شُتاں تہ ھمُک روچ تو منا زُرت چو ملنگ ءُ درویشانی ڈولا یک پہ یک مھلوک ءِ لوگاں شُت ئے ءُ جُنز ءِ باروا مھلوک اِت سرپد کُت اَنت۔

مرچی مھلوک تئی جُہد ءَ سرپد اِنت بلے تئی جند گندگ نہ بیت۔
اے راہ ءِ جُمپ ءُ جُہل ءُ کَڈّ ءُ بینٹاں تو مُدام منی دیمپانی کُتگ، تو مُدام منا جُست ءَ کُت کہ کُجام وانگی ءَ وانگ ءَ ئے۔ چے نبشتہ کنگ ءَ ئے۔ “جنگ عظیم دوئم وانتگ ئے نا۔ اگاں نا گُڑا بوان یے۔ اگہ من چی یے نبشتہ کُتگ گُڑا مُدام تئی ھاترا دیم داتگ ءُ تو “پروف” کُرتگ۔

بلے….!

بلے بے ترا مرچی چہ اے رُنگراھانی جُمپ ءُ جُہلاں کئے منی دیمپانی ءَ کنت؟ کئے منا وانگ ءُ نبیسگ ءِ سکین ءَ دنت؟کئے منا میان اُستمانی سیاست ءِ جیڑہ ءُ نوکیں تَماھاں سرپد کنت؟ کئے منی نبشتانکانی سرا چمشانک یے دنت ءُ پروف اِش کنت ءُ منی دلبڈّی ءَ کنت؟
ترا معلوم اَت کہ میرل جان ءِ شہادت ءَ مارا چنچو درد داتگ اَت بلے پدا ھم تو گوں من اَھد کُت کہ میرل جان ءِ کاراں سرجم کنیں، یک جُوانیں “سسٹم” یے ٹہین ایں، تو گُشت من زُوتّ کایاں۔

بلے تو پرچا نیتک ۓ؟ منی درداں چِی ءَ گیش کُت ئے؟ میرل جان ءِ کار نا سرجم اَنت تئی کاراں چے وڑ سرجم کناں؟
ھَردے کہ من نیٹورک ءَ بیاتیں گُڑا اولی کُلوہ ترا را داتاں ءُ رَوَگ ءِ وھد ءَ گُڈّی کُلوہ ھم ترا را داتاں، بلے تو بے وپائی کُت شُت ئے بلے گُڈّی کُلوہ یے ھم دیم نہ دات ئے، زانا تو زانتگ اَت کہ من ترا اجازت نہ دیاں؟

20 فروری ءِ روچ پہ منا چہ دوزہ ءَ کم نہ اَت، انچو گُشئے دل بُڈّی ورگ ءَ اَت، تاں دہ روچ ءَ چو دار ءِ وڑا ھُشک ءُ ھبکّہ اتاں کہ چے بوت؟ چے پکناں؟
تَو وت شُت ئے بلے منا مُدامی ئیں بے تاھیری یے دات، ترا چہ پد من چنچو ابیتکاں، ھِچ نزاناں کہ چے پکناں نہ وانگ ءَ دل گُشیت ننکہ نبیسگ دل ءَ تاھیر دنت.

وھدے من استاد نور خان ءِ توار ءَ اِشکُتگ کہ ” کندیل توامیں شھر ءِ مِران اَنت یک یک ءَ” گُڑا من لَچّہ کار ءِ ھیال ءَ ھِچ سرپد نہ بوتگاں کہ شھر ءِ کندیل کُجام اَنت ءُ چے وڑ یک یک ءَ مِران اَنت، بلے میرل جان ءِ گِستائی ءَ پد تو کہ شُت ئے گُڑا اے ھیال منی مجگ ءَ نِشت کہ لَچّہ کار ءَ شُمئے وڑیں راج پُسّگاں ءَ شھر ءِ کندیل گُشتگ کہ پہ راج ءِ ھاترا مِران اَنت یک یک ءَ.

بارگ جان ترا یات اِنت کہ تو گُشت نوں کاراں یکجہی دیم ءَ بَران کناں، ھما کار تنینگت ءَ نا سرجم اَنت بلے تو منا دروہ دات ءُ شُت ئے.

نوں بے ترا ابیتکاں ما۔!
بے ترا ابیتکاں ما۔!
من زاناں
جنگ دارگی لوٹیت
پِگر دارگی لوٹیت
جُنز دیما برگ لوٹیت
بلے
بے ترا ابیتکاں ما۔!
یک برے پدا واتر کن ءُ بیا
کندگ ءُ ٹہکّ یے تو جن ءُ بیا
کُلّان ءِ ریک ءَ سیل ءَ درا بیا
کہ
بے ترا ابیتکاں ما۔!