زِندگیں راج وتی شھیداں کدی بےھیال نہ کنت
کمال بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
بلوچستان بلوچانی ڈگار اِنت، بلوچ مُدام پہ وتی سرڈگار ءِ رکّینگ ءَ زُوراک ءِ ھِلاپ ءَ پاد اَتکگ ءُ چو کوہ ءَ مِک بوتگ ءُ دُژمِن ئِے بے سوب کُتگ ۔ دومی اے ھم راجدپتری راستی یے کہ بلوچ پہ وتی گُلزمین ءِ واستا ندْر بُوَگ ءَ ھچبر چک ءُ پد نہ بوتگ نیکہ بیت ، چے ءَ کہ بلوچ وتی ڈیھ ءَ را ماتیں وتن گْوش اِیت، پرے ھاتر ءَ پہ وتی ماتیں زمین ءِ رکّینگ ءَ ھچ وھد ءَ نِزوُر ءُ بے توکل نہ بوتگ ۔ جنگی سِلا ءُ ازباب نہ بُوَگ ءِ سَوَب ءَ ابید ھم یک جزبگے ءِ ھُدابُند بوتگ ، چے ءَ کہ آئی ءَ گوں وتی ماتیں وتن ءَ یک ابرمی مھرے ھست ۔
من اے نہ گْوش آں تھنا اے مھر گوں بلوچ ءَ ھست ، بلکیں آزادیں ھر راج گوں وتی گُلزمین ءَ مھر کنت ءُ آئی ءِ واستا وتی ھر گراں کیمتی ئیں شے ءِ کُربان کنگ ءَ جاڑی اِنت ،ھمے مھر پہ گُلزمین ءَ من گوں وتی چمّاں بلوچ سرڈگار ءِ سر ءَ دیستگ کہ ھزارانی ھِساب ءَ ورناھاں پہ زیبائیں گُلزمین ءِ واستا وتی نگرھیں زندگی ندْر اِش کُرتگ۔ مرچی اے گپ مئے واستا یک پھر ءُ شان ءِ ھبرے کہ دگہ راجانی دیم ءَ ما اے گْوشت کن اِیں کہ مئے ڈگار ءِ دامُن ءَ ھزاراں زمین زادگ ھست کہ آ وتی زمین ءَ پھاز اِت کن اَنت ۔
دُگنیا ءِ تہ ءَ منی ڈگار ءِ مٹ دِگہ یک جاھے بوت نہ کنت ، بلے اے راستیں ھبرے کہ بلوچ انیگیں وھد ءَ وتی جِند ءِ سرزمین ءِ سر ءَ یک گُلامیں زِندے گْوازینگ ءَ اِنت ءُ اے ھبر ءَ مرچی کُلّیں دُگینا شر سرپد اِنت کہ کُجام جاہ ءَ گُلامی بیت گُڑا آئی ءِ رسم ءُ رواج ، دُود ءُ ربیدگ ، زُبان ءِ ھواری ءَ کُلّیں شے لگتمال کنگ بَہ اَنت ۔
دُژمِن مرچی پہ بلوچ راج ءِ دائِمی گار ءُ بیگواہ کنگ ءَ گوں وتی زُور ءُ واک ءَ ھچ راہ یل نہ داتگ، بلے کدی ھم سوبمند نہ بوتگ، چے ءَ کہ بلوچ ءَ گوں یک پگری مارِشتے ءَ وتی مزاھمت برجاہ داشتگ ءُ دیم پہ مِنزل ءَ جُنزان اِنت، مرچی بلوچ ءِ ھر زھگ وتی راج پھازیں پُسّگانی سر ءَ پھر بند اِیت کہ آیاں وتی دُود ءُ ربیدگ ءَ ھوار ماتیں وتن ءِ پھازگ ءَ وتی نگرھیں جان اِش بکشاتگ اَنت، بلے پد نہ کِنز اِتگ اَنت، پمیشکا من گْوش آں آیاں کہ وتی زِندمان پہ مئے رُوژنائیں آکبت ءَ ندْر کُتگ گُڑا اے مئے ھم راجی پرز ، ڈُبّہ ءُ زمہ واری اِنت کہ ما چہ آیاں کدی بے ھیال مہ بَہ اِیں ۔
ھمے وڑ ءَ اگاں ما بچار اِیں سندھ ءِ تہ ءَ یک اسمبلی یے ھست اُود ءَ سندھی ، سندھی ءَ ھبر کن اَنت، پنجابی ، پنجابی ءَ ھبر کن اَنت بلے بدبھتی ءُ گُلامی ءِ چیردستی ءَ بلوچستان ءُ خیبر پختواہ تہ ءَ اردو ءَ ھبر بیت، گُڑا اِد ءَ کمیں سرپدی لوٹ اِیت کہ مارا چہ وتی زُبان ءُ راجدوستی ءَ چتور دُور کنگ بُوَگ ءَ اِنت ،اگاں کسے اِیشی ءَ سرپد بُوَگ ءَ نہ اِنت بلے من ھمے گْوش آں کہ چرئے کارِستاں مئے راج ءِ راج دُژمنی کنگ بُوَگ ءَ اِنت ءُ اے گپّے مستریں منّانک مئے دیم ءَ پدّر اِنت کہ مارا مئے وانگجاھانی تہ ءَ نہ بلوچی وانینگ بیت نیکہ براھوئی ، پرچا ؟ چے ءَ کہ گُلامیں راجاناں زُوراک مُدام اے مارِشت ءَ دنت کہ تو کَے ءُ من کَے آں ؟
ترا چہ وتی پجّار ءَ پرے ھاتر ءَ دُور کنگ بیت دانکہ تو وتی راجدپتر ءَ چہ بے ھیال ءُ شموشکار بِہ بَہ ئے ، بلے راجدپتر ءِ زانگ ءُ وانگ مئے راجی زمہ واری اِنت دانکہ وت ءَ بزانیں کہ مئے راجدپتر مارا چے گْوش اِیت ۔ ھمایاں کہ راجدپتر پھم اِتگ ءُ در بُرتگ ،آیاں وتی ھیسی ئیں سر بکشاتگ اَنت بلے پہ ھلو ھالو دُژمِن اِش وش آتک نہ کُتگ ۔ مرچی ھما پُسّگاں کہ وت ءَ ندْر کُرتگ آ مئے راجی بامرد اَنت، پمیشکا زندگیں راج وتی شھیداں کدی بے ھیال نہ کنت ءُ اگاں ما وھدے وتی راجی بامرداں سرپد بَہ اِیں ءُ آیاں یات کن اِیں گُڑا من سرپد باں کہ ما وتی راجی ءُ اِنسانی پرز پیلو کُتگ ءُ کنگ ءَ ایں ۔
۱۳ گوپشان (نومبر) پہ ڈیھ ءَ ندْر بوتگیں بلوچ بامردانی روچ اِنت کہ ما اِیشی ءَ ھمُک سال برجم دار ایں، چے ءَ کہ اے ھر بلوچ پُسّگ ءِ راجی پرز اِنت کہ چہ وتی شھیداں بے ھیال مہ بیت ءُ آیاں مُدام گیر بیار اِیت ءُ ھما راہ کہ مارا مئے شھیداں شون داتگ آ راہ ءَ پند بُرگ مارا مئے مِنزل ءَ سر کنت ، بزاں چہ گُلامی ءَ در کنت ءُ آجوئی ءِ ھُدابُند جوڑ کنت ۔
اے بابت ءَ مئے زانتکار ءُ کواسانی راجی ڈُبّہ ءُ زمہ واری بیت کہ آ گوں وتی اِلم ءُ زانت ءَ اِیردستیں بلوچ راج ءِ راہ دربری بکن اَنت ، بلے بدبھتی ءَ مئے بازیں زانتکار ءُ کواس دُژمِن ءِ بیھار ءُ پادتراپاں گُنگ ءُ بے توار اَنت ، بلے چرئے ھبر ءَ کدی بے ھیال مہ بَہ اَنت کہ راجدپتر ھرکس ءَ گوں آئی ءِ کِرد ءَ گیر کار اِیت ۔ اے درگت ءَ واجہ سبا دشتیاری ءِ نام مئے دیم وت چیدگ اِنت بس زانت ءُ پھم ءِ درکار اِنت،پمیشکا من گْوش آں واجہ سبا ءِ شون داتگیں راہ شُمئے ودارِیگ اِنت۔
ھر وھدے ۱۳ گوپشان بیت گُڑا ھر بلوچ وتی لوگ ءَ پہ بامرد ءُ شھیدانی یات کنگ ءَ چراگ روشن بِہ کنت ءُ اے سرپدی ءَ راج ءِ اندر ءَ تالان بِہ کنت کہ ما ھم ھما کاروان ءِ مُساپِر اِیں کہ آیاں وتی ھیسی سر پہ ڈیھ ءِ آجوئی ءَ ندْر اِش کُرتگ اَنت ،بلے دُژمِن ءِ زُوراکی نہ منّ اِتگ اِش ۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
