منا پد بجن
تحریر: قندیل بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
شپ انت کس نیست بس من آں کہ ایوکا رہادگاں ـ کشک برے برے یکے بیت برے باز اَنت نزاناں کجام کشک وشتر بیت ـ بلے کمو خیال اتک مہتل باں بلکین سپ روچ بیت منی چور بتی ہم نزور بوان انت ـ بلے کس نیست بس من ایوکا نشتگاں نوں ـ تہار انت باز تہار انت کدی توارے بیت ھوووووووو من گوشاں داراں ءُ جیڑاں اے نہارے یا … پدا توار بس کنت من پاد کایاں وتی جاہ ٹالیناں ـ روان باں ہچ گندگ نہ بیت من ھم چو کور ءِ حساب ءَ دست موش کناناں ـ پدا یک توارے اش کُت بلے اے پیسرا اُش نہ کتگ ات ـ
ہیر من پچارہ نہ داشت ـ کشک منی گار انت نوں پہکا نزاناں زربار ءَ روگ ءَ اوں یا رو دراتک ءَ، جیڑگ ءَ بوتاں کہ نوں ہمدا بداراں یا برواں، بلے شپ تہار انت کس نیست من ایواکاں ہیعوز ءُ تولگانی توار انت ـ کچکانی الگاشے ہم نیست ـ من باز بیم ناکیں جنگلے ءِ تہا اوں ـ دم بُرتگ، کَلی ہم ہورک انت ـ جنگلے انسانی زات یے نیست ادا جلگ منی حق ءَ نہ انت پدا گمان بیت کہ دیما رواں ہینارے جنت منا باریں آپ بیت یا ناں باریں، میتگے دیما است یا مردمے، اگاں نہ بوت منا ہینار کُشیت ـ
نہ زاناں چے بکناں بس سنج کناں جنگل انت تہار انت کس نیست من ایوکاں شانتلے ہم کوکو نکنت کہ منی دل گمر بکنت ـ ہمے جیڑگ ءَ اوں شررر شششررر شپرشپر گبررگبر گُررر گُررر بوت من دمانہ درچک ءِ پُشت ءَ جپ دات وتراـ ہچ نزاناں چی انت بس ہمے توار اُش کنگ ءَ اوں ـ مدتے ءَ پد کِر ءُ کش چارت ہچ نیست بس تہاری ءُ بے تواری انت ـ گڑا وہدی مردمانی گپ ءِ گمان بوت ” ہمتِ مرداں مدتِ حدا” من سواس پاد ءَ کرتاں۔ کوریں کشک ءَ رہادگ بوتاں ـ کساس کلاکے ءَ پد گمان بوت من بزیں جنگلے ءِ تہا اوں ءُ اے جاہ باز بیمناک انت ـ جان مُود مُود بوان انت ہنچو گمان بوگا انت منی کرا مردمے ءُ منا روک روک ءَ چارگا انت ـ دنتان یے چو شکی ءَ انت ءُ چوچ چوچ اَنت ـ نوں پشتا برواں یا دیما جان ءِ مود چو سینکُر ءِ ٹولا پاد اتکگنت ـ دل ءَ جیڑاں کہ من یک نرمزار ءِ اوبادگاں ـ جنزاں باں گڑا اجبیں توار اشکنگا کیت ـ
من پادرشک گران ءُ روان آں گامے پہ دوـ انگت تہار انت من ایوکاـ منی کمو گستائی ءَ چہ باز بیم ناکیں توار اَنت بس گمان بیت کہ یک توارے چپی ءُ یکے چہ راستی نیمگا انت ـ من وتی دل وارت ءُ پاد داشت اَنت توار ہم گار بوت ـ من رہادگ بوتاں توار تُرند بوت ـ من پچ لرزتاں ءُ جان مود مود بوت باز اجبیں حیال پیداک انت ـ ترس ءِ آماچ آں جیڑگ ءَ اوں چے بکناں ءُ نوں چے بیت گومن ـ منا نہار بوارنت کس نہ زانت من کجا اوں من زندگاں کہ مرتگاں ءُ نوں من وت ہم نزاناں کجا اوں روکپت ءَ یا رو ٹک ءَ ـ دم برتگ وَ حیر انت بلے نوک ہُشک انت ـ دم ہون ءِ بوءَ کنت ـ
من پدا روان بوتاں ہنچو مارگ ءَ اوں کہ نوں ادا نہ اودا منا وارنت اے نہار چو منا انگیرا کتگ اش ـ ہمے سنجے تہا اوں کہ منی دست راستیں کوپگا لگیت، ہاں آپاں یا باریں چے انت تریں، بو کتاں اے ہون انت ـ گڑا دستار بزان پاگ ءِ ٹُکر ءِ دِرت دست ءِ بز گوشت ءَ را بست ـ چم تہار بوگا انت نوک ہم ہشک انت ـ سپر کنگ ءَ اوں شپ تہاریں من ایوکا اگاں کپتاں یا جلِت ءُ واب کپتاں نہارے وارت منا ـ سواس کُنٹگ ءُ ڈنگر ءَ پُر انت پاد ہونیگ انت پُچ درتگ انت ـ بلے من نہ کپاں، من رواں من کریم آں ـ منی واست ءَ بژن ءِ گپے بیت کہ بجلاں ءُ واتر باں ـ بلے نوں چم تہار بوگا اَنت یکے چونا تہاری انت بلے نوں دست ءُ پاد من ءَ یلہ دئیگ ءَ اَنت۔
اہ! من کجا آں، دل بالا وپتگاں گوات انت کوٹی ءِ تہا باز وشیں بوہے ہم است بلے منا سردی لگا انت پنکا ہم چالو نہ انت ـ مئے لوگاں گاسَٹیل ءِ بتی بوتا ادا بتی ہم نیست ـ ادا لیٹ روک انت باز روژنائی انت ـ کمو سر چِست کت کر ءُ کشا چاراں ہاں کوٹی ءِ تہا دگہ کس نیست من ایوکاں اففف اے ایوکی پداـ بلے منی پُچ ہم مٹ انت منا اسپیتیں گورا داتگ اش بلے نزاناں اے چونیں انسان انت منا اکہ مہر اش داتگ ـ بس نوں کمو کمو وش بوگ ءَ آں کہ اے پکا بلوچ ءِ لوگ یے بیت کہ منا چو باز چارتگ اش بلے کئے آں اے انسان ـ اے کوٹی باز سمبھتگ ءُ نکش نگار انت ـ
منی راستیں نیمگا اسپیتیں پُچ ہم ٹنگتگ ءُ بلوچی زالبولی پُچ ہم کوٹی ءِ تہا است ـ بلے من تہتے سرا وپتگاں ـ تہت سبزیں ءُ من نشتاں تہت ءِ سرا جیڑگا آں کہ اے کئی گس انت باریں ـ ِ دروازگ ءَ چیِست توارے کُت مردمے اتک پینٹ ءُ پتلون انت، اے باریں کئے پینٹ ءُ پتلون انت، ورنائیں بچکے، بُرز بالادے ءُ جان ءَ پُریں، ریش ئِے کمو داشتگ ءُ ساپیں مود انت ـ ائے حدا اے مرد من ندیستگ کئے انت ؟ـ سلام دات ئے ءُ نشت ـ گپ کنگا انت گومن بلے من گپاں نزانگ ءَ اوں ہچ سرپد نہ بوگ ءَ اوں کہ چے گشگا انت ـ بس یک گپے سرپد بوتا ” بلوچ” گشت ئِے گڑا من گل کت۔۔۔۔ ہاں ہاں من بلوچ یے آں ـ بچک ءِ چمانی ارس کمو اتکاں من ہچ نزانت باریں چے واست ءَ ایشی ارس اتکاں ـ گڑا بچک در اتک شُت من نشتگاں سہتے ءَ پد نان اش گون انت دو بچک انت منا نان اش دات ـ
کساس نیم کلاک ءَ پد لہتیں نرینگ ءُ زالبول اتک سلام ءُ دروت بوت ـ ہاں اے بلوچی ءَ گپ کنگا انت نوں من باز وش بوتاں منی چماں چہ ارس درتکاں کہ من گار نہ اوں وتی بلوچانی لو ءَ اوں ـ کماشے ءَ دست منا سرا مُشت ـ بابی وتی نام ءَ بگش شنکوں؟ جی کریم، کریم انت منی نام ـ من، من گار آں جنگل یے ءَ منی سر کپتگ بس نہار ءِ توار ءَ ابید ہچ نیست ات من گار آں ـ نانا بابی، گار نئے توـ اے کئی لوگ انت بلوچ اِت شما؟ کماش ءَ پسو دات، جی کولیگاں ما بلوچ آں اے مئے لوگ نہ انت بلے اش ہم بلوچ انت دیر انت کساس سد سال بیت کہ وتی آں چہ در پَریتگ اَنت نوں بلوچی نزان انت ـ بلوچ انت بلوچی نزان انت چوں ابا؟ ہو، ایشانی کماشاں ترس ءَ لوگاں بلوچی نہ کتگ لوگ ءَ دری زبان اش گپ جتگ گڑا چک نزاناں نوں ـ اے گپ اش کت من حاموش بوتاں دگہ ہچ سما نہ ات کہ کماش چے چے گشگا ات ـ
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
