بلُّک تہنا ات۔
منظور بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
منا چہ وابءَ بلوک بزنازی جاکاں جاہ سِرّینت، بلک ئے توار چہ دومی لوگءَ پیداک اَت، مرچی پدا عبدرحیم ءِ نام ئے دپ ءَ اَت، من دلءَ گشت “بلک بزگ عبدرحیمءَ دہ سال پُرّ اِنت چہ دنیا ءَ شُتگ توھنچو گپان ئے کنگائے گشئے تو انوں نانے چادرءِ لمبءَ بستگ ءُ رمگ ءِ چارینگ ءَ راہ داتگ۔ باریں پاداں کشّان بیں چے گشیت بزگ” ۔
بلک کُڈّک ءِ دپءَ نشتگ اَت پترگءَ ہم راہ نیست اَت منی ساھگ ئے دیست وتا را شنک ءُ اِیراروک کنگءَ گوں ھور دست ئے تچک کت من دستانءَ گپت منی دست ئے چُک ات ءُ گشتئے” بابی زی شما ات ئے چہ مئے گسانی دیم ءَ گوزگءَ ات ئے شومیں کچک ءَ وکّت من شر میم نہ کت من ترا کمءِ شُبہ کت؟ “ھئو ما اِتاں پکنکءَ شتگ اِتاں من گشت” بلک تو منءَ اینکس راہءَ درس کت؟ من پہ پچلرزگی جست کت۔
“ماشاللہ کن بلکءَ ‘ ھدا کسءَ چہ وتی آزاہاں مگیجات، منی ماسءَ گشت ۔
بلک بے ترکءُ توار بوت دست ئے گُپتان ءَ بُرت ناس ءِ ڈبّی ئے کَشّ اِت ءُ چنکے زیرّوکی کنر ئے ہم گوں ات گوں کنر ئے منءَ دات انت، منءَ تُرندیں گُٹّ دردے ءَ گپتگ ات بلے منءَ بلک بزناز دل نہ بوت، من زرتاں ءُ کیتوءَ کت انت، بلک گوشاں گران ات پمیشکا سک ھبر ئے کت ، پتر ءِ لمب ئے چِست کت ناسءِ گج ئے تُکّ کت ءُ گشتے مَہنوکو عبدرحیم ءِ پِس آ وھدی پروم ءِ مستریں مالدار بوتگ اے وھداں کے منی سر کپت من گس ءُ جاگہ کت ہزار پس کمک انت گیشتر پس مئے ھنکینءَ ھست ات، ترا باور پہ وتی شریں ھدا ءَ کنت شوانگ پسانی پژماں نہ رست اَنت محمدرحیم دُکان دارءَ ہر سال پژمانءَ برت سودا کت آ چہ مئے پژمانی پشتءَ سیر ءُ ھژنود ات پدا رندءَ پاد اھت دکاندار بوت بزناز گپ کم ءُ گیشتر گریوگءَ ات ھنچو گریوگءَ ات چمے چو کوٹگءَ اِتاں، بزگ ہمے چمّانی توتک پچ انت ہمیشاں کور کنے منی ماسءَ دست پہ تگرد ءِ گوپگءَ داشت ءُ بلوک ءَ را گشتئے بلے بلک ءَ نہ اش کت، آئی وتی لیلمیں گشان ءِ لمب زرت ءُ ارساں پہک کنگءَ بوت، پرپٹءِ توار بوت۔پرپٹ اتک ہمے کُڈّ ءِ چارکءَ داشت ئے من سر کَشّ اِت بلکءِ نماسگ کریم اَت، من شت ءُ سلام دات، “منی بلک ادا نہ یتکءَ ؟”
ہمدا انت.
” کَسّ ئے سئی نہ کرتہ دراتکہَ ، ما پریشان بوتگاں کجا شُتہ؟ ”
بیا بےنند نوں دلجم بو ہمدا انت،
“من گڑا رواں جہلءِ بازارءَ واتر باں گڈا بلکءَ براں گوں”
آبے آپ ءِ ورگءَ راہ گپت،
دوسد گامءِ دوریءَ ٹکٹرے روگءَ ات شاکری زھیروک انچو برزات ٹکٹرے توار کم ءُ شاکری برزتر ات، ” تو شت ءُ دیر کت تئی زھیراں منءَ کور کت”
دلءَ گشت بلکءَ لہتیں جست بکناں بِلّے دلءِ بڈاساں شر بکشیت سرءُ دل ئے سبک بہ بنت۔
بلک شمے اے وھداں کہ سور بوت شمے گس کجا اِتاں؟
بلکءَ دست گوشءِ پشتءَ دوتل کت ءُ” گشت من کَرّ اوں شنکوں سک ترءَ گپ کن”
بلک من جست کت شُمئے سور ءِ وھداں شمئے گس کجام جاگاہ ءَ اِتاں؟
بلکءَ گین سارتے کَشّ اِت ءُ گُشتئے واجہ ءِ چاہ ءِ زرباری نیمگءِ پرگءِ بنءَ ، آ ھنچو ٹک ءُ نشاناں دیگءَ ات گُشئے انوں گوں بانوری پُچّاں ہما گسءَ پیداک ات،
عبدرحیم تئی سیادی ءَ چے ات؟
سیادی نیست ات، ھما بلوچی بس۔
عبدرحیمی پِس بلا ھیں مالدارے ات دو ہزار سے ہزار پَسءِ واھند ات، گوک، اُشتر، درس ئے ھست ات، بُنکی رخشانی مردم بوتگ انت ءُ ڈکالءَ تاچینتگ انت، سر جناں سر اش ہمدا کپتءَ منی ھوشی ءَ عبدرحیمی پیرک زندگ ات، اے وھداں ما شش ہپت سالی اِتاں وتی دیدگیں ماسءِ ھمراھی ءَ آپءَ شتاں عبدرحیم وتی پسءِ ھمراہ ات پسانی آپءَ ہمے یکیں چاتءَ، پرے نزیکءِ دوریں ھلکانی آپ ہمے چاہءَ ات ڈوہءَ رمگ گیشتر ہمدا اھتاں، سال ءُ شش ماہ ہنچو گوزان اتاں ما مستر بوتاں من وتی ہمسروانی ہمراہیءَ وت آپءَ شت اوں عبدرحیم اے وھداں ورنا ات، جانءَ پریں ءُ زورا وریں ورنائے ات ، ہمے الا ماتیں ڈول ئے یک گواز ءَ کَشّ اِت دراھیں رمگ ءُ گورم ئے آپ کت، ” گوں اے گپاں بَلُکّ ءَ مینژوراِت ءُ گشتئے زاناں چمّے بوت ئے ، ” مئے درپے ہم پر کت انت ۔آئی منءَ ہمدا دیستگ ات منی تلاھیں پِسّ اِش گواجار دات پِسّ ءَ زرت، دومی ماہ ءَ مئے سور بوت۔
ھئو ھئو چونیں دوراتاں سکیاں ہر یکے دومی ءِ ھوار ات ، اے گپ ءَ بَلُکءِ دل کنگءَ ات،
دیم ئے گوں منی ماسءَ کت ءُ گشتئے مہنوکو اللہ ءَ اے چاریں زھگ منءَ ہمشیرکءَ داتاں تنیگی من عبدرحیمی مراد نہ دیستاں اللہءَ ہمے نیکیں جانءَ را دات، مئے سورءِ ہپتمی سالءَ ڈاکٹراں آئی پاد گُڈ ات کہ اگاں پاد ءَ ئے مہ گُڈّاں اندمیں جانءَ ریش پتائیت۔
بلک مرچی وتی دلءِ میلءَ گریوگءَ ات، کسہ کنگءَ ات، وتی کوہنیں کسہاں ، ہما کسہاں کہ بلکءِ ورنائی مان ات، آئی دوستریں مردم کسہ ءَ گون ات، آ کسہانی تہا ہما کارست ءِ ہمراہ ات کہ آئی زمستانی ایں شپ گُمائی ءَ روچ کتگ اِتاں، آ ھما وشیانی سِیّک ءُ چارکاں اے دمانءَ مارگءَ ات،
منءَ ہمے گمان بوت بلک ءَ را پرے سال ءُ سیپیاں کسءَ گوش نہ داشتگ، کسءَ کسہ نہ پرما تگ، نماسگاں ہم وتی پیرکءِ نام نہ گپتہ آپمیشکہ مرچی کسہ کنگءَ دمبرگءَ نہ ات، ءُ مرچی آ اینکس راہءَ پمیشکا اتکگ ات ۔
بلک گپءَ ات من ہم بلکءِ کسہ کپی کُت ءُ دراتکان گسانی دیمءِ برزگءَ نشتءُ ھما ندارگاں گندگءَ اِتاں کہ ھمے دمانءَ بلکءَ وتی ءُ عبدرحیمی کسہ کتگ اِتاں، ھما کہور، کاہ چر، سورگ، پرومءِ زید ہما عبدرحیمی کسانی ءِ دیستگیں زید ات بلے بلک یک ءُ ابیتک ات، آئی کسہانءَ گوشداروک ہم نیست ات، آ مِرگ ہم نہ لوٹیت کہ کسہ گار بنت، ہما کسہ کہ بلک ءُ عبدرحیم ءَ ورنائی ءَ گوازینتگ اِتاں، من ہمے جیڑگءَ اِتاں بلک لٹءَ جک دیانءَ پدا واتر وتی میتگءَ روگءَ ات، منژران ات، آئی بگندئے پرئے ھاترءَ پہ نماسگءَ نہ جل اِت کہ پرپٹ زوت سر بیت ءُ بلک ءِ کسہ نہ کٹیت کہ نوں تہنا لبّجان ات۔
دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
