آزمانک – مہ کش بیگہاں سر گوات – سنگین بلوچ

آزمانک

مہ کش بیگہاں سر گوات 

نبشتہ کار سنگین بلوچ 

دی بلوچستان پوسٹ 

یک وشیں بیگاهے ات ءُ گوت سُبک سُبک ءَ کشگ ءَات سرجمیں آزمان جمبراں مانشانتگ ات-
هر جاه کہ چم شانک دات انت گْوشے دل ءَ تیہُرے رُست . دُرہیں درچک ءُ دار گل ءَ بال اِت اَنت کہ هور گواریت مارا سیر آپ کنت ،

مُرگ هم چہ گل ءَ زمین ءَ ننداگی نہ اِت اَنت کہ هور گواریت ءُ مے چُمب گون آپ ءُ دانان سک بیت –

کُلیں ساہدار پس ، گوک ، هر ءُ ہُشتِر همُک ساہدار ءُ هیوان دُرہ گل ءَ بال اِت اَنت کہ هور گواریت ما آپ لاپ بین –

من وتی کرگینیں لوگ ءِ پیزگاه ءَ نشتگ اِتاں ءُ وتی هیالان گون گار اِتاں منا اے دمان ءَ گْوشے زانان اے بے واپا ایں امبورز سک وش بیہگ ءَ اَت ، همے دامان ءَ جمبر ءَ جت گرندّگے ءُ گِروک ءَ هم شہم کُت ، گون جمبر ءِ گرندّگ ءَ هور ءَ وتی سر ایر دات ءُ دُراہیں میتگ ءِ چُکان کُوکار کت کہ هورو هورو ایردے بَلُّک ءِ چُک ءَ چیر دے هور ءَ گْورت ءُ بس کت-

من وتی لوگ ءَ چہ دراتکاں دیم پہ میتگ ءِ تہا وتی مات ءِ لوگ ءَ روگ ءَ اِتاں بَلُّک شاری ءِ لوگ ءِ سامان دُره ڈن ءَ آپ ءَ گون اِت اَنت من بَلّی ءَ را گُشت بَلّی !
تی سامان دُراه آپ ءَ گوں انت ؟

بَلّی شاری ءَ پسو دات ءُ گشت منی چُک هو من گندانے بلے چے کنان کہ من یک بے وسین جنینے آں ، منی دست ءَ چے بیت کنت –

بَلّی شاری ءِ گون همے گپ ءَ آئی ءِ چمانی ارس چہ انارکان ایرچاں بوت انت –

من بَلّی شاری ءَ را جُست کنگ لوٹ اِت کہ بَلّی تی لوگ ءَ چون بوتگ زاناں ؟

بلے چہ بَلّی شاری ءِ اے ارسانی گندگ ءَ من ہچ جُست کُت نہ کُت ، بَلّی ءَ گون همے گریواگانی توک ءَ وت گشت کہ زالِماں مارا گار کُت ، من گون همے توار ءِ اِشکُنگ ءَ لاچار بیتاں کہ بَلّی ءَ جُست بہ کناں کہ ترا کیا چوش بزگ کُتگ ؟

گڑا من بَلّی ءَ را جُست کُت کہ بَلّی ترا زانان چی بیتگ ؟

بلی ءَ پسو دات کہ منی چُک بہ نند گوں ترا من وتی کُلیں کسہ آں کاراں ، گُڑا من گُشت بَلّی بیا رواں لوگ ءَ نندیں کہ تو سک تَرّئے ، پسوے دات کہ منا لوگ نیست من یک مالداریاں روچ جاه ءُ شپ جاه یاں من گشت گُڑا بَلّی تو اے وڑا سک بزگ ئے تو پرچہ وتی چُکاں نہ گُشے کہ نی من پیران منا تہنا مکن اِت ؟

بَلّی ءَ گون مُلوریں گالوارے ءَ گُشت کہ منی چُک زالِماں وتی هرجان جت –

من پدا جُست کُت کہ تی چُک ءَ زاناں چے بوتگ کیا وتی ہرجاں جتگ ؟

بَلّی شاری ءَ پسو دات کہ منی چُک ءَ گلامی برداشت نہ کتگ ، منی چک ءِ میار ءُ گُنہ همیش ات، پمشکہ زالماں بُرت ءُ بیگواه کُت
من پدا بَلّی شاری ءَ را جُست کت کہ گُڑا تی لوگ ءِ کماش کجاه اِنت ؟ بَلّی شاری ءَ پسو دات کہ منی لوگ ءِ کماش ءَ دو سال بیت کے زندان ءَ بندیگ انت ، منی لوگ ءِ کماش ءِ گُناه ءُ میار همیش انت کہ وتی چُکے پرچہ وانگ جاهان راه داتگ –

من گشت گُڑا بَلّی اشانی کُشوک ءُ بروک کے بیتگ انت ؟

بَلّی ءَ پسو دات کے مئے میتگ ءِ میر بیتگ کہ ما گریب دُره همای ءِ پادانی چیر ءَ لگتمالیں گلام بیتگیں ما وتی زند گوں میر ءِ گلامی ءَ گوازینتگ بلے منی لوگ ءِ بزگین کماش ءَ گُشت کہ ما وتی روچ پہ بزگی گوازینتگ انت مئے چک بِلّے روت وانیت پہ وت شر بیت چم ے پچ بنت –

بلے واجہ ءَ منی چک ءِ وانگ ءُ زانگ برداش نہ بیت کہ منی چک ے وتی هرجان جت –

منی چک ءَ مدام گشتگ کہ امّاں من ترا الم آجو کنان ، بلے منی پسو مدام همئے بوتگ کہ منی چُک من وَ آجوں بابل مارا واجہ ورگ دیہگ ءَ انت دو سے جوڑه گد مئے کرا هست پہ پر کنگ ءَ ما شریں الله ترا اُمبر ءُ روچ بِدات –

یک روچے بیگاهے ءَ منی چک گو من نشتگ ات وش گپی ءَ ات کہ من اگاں بہ وانان وتی کوم ءِ واستہ چیزے الم کنان –

بلے شومیں روچ همیش بوت اے روچ ءَ سک جمبر ات بیگاه ءِ سر گوات هم کشگ ءَ ات میر ءِ برازاتک همدا نشتگ ات منی چک ءَ همے گپ کت –

بس همے شوم منی چک ءِ دالار بوت ءُ منی چک ے گار کنائینت همے کہ اے بیگاه ءِ گوت وتی سرا یلاه دات منا هما روچ یاد کیت منی بچ دومی روچ ءَ شُت پہ وتی وانگ ءَ گدّاراں همودا چست کت شش ماه ءَ پد منی شرنگیں گزّلُے نگراهیں لاش مئے هنکین ءِ کور ءَ دور اش ات –

من هر روچ راه چار اتاں کہ منی بابل گزّین جان یک روچے الم کیت پہ من –

من روچے دو رند دات میر ءِ گورا کہ منی چک ءِ هال پُرسی ءَ بکن ، بلے وائے منی نادانی کے میر ءِ وتی لوٹ بیتگ کہ ادءِ گریب کس مہ وانیت منی لوگ ءِ بزگین کماش منی چک ءِ چارمی روچ ءَ گون پیر ءُ کماشیں بالاد ءَ لوگ ءِ تہا چہ بُرت اش روچ ءِ مرچی بیگواه انت –

منی سامان اگاں آپ ءَ گون نبان تہ کجاه بنت منی چک ؟

من پدا بَلّی شاری ءَ را جست کُت کہ بلی تو گڑا پہ کی اُمیت ءَ نشتگ ئے ؟

بلی ءَ گون ڈڈین هِمتے ءَ گُشت کہ منی چُک تہنا گزّلُ نہ بیتگ ، منی گزلا پہ من بچ ءُ پہ وت برات پیداگ کُتگ ، بلے چش کہ منا وتی بچ گزّلُ جان ءِ برات پہ وتی سامانانی چنگ ءَ دل نہ بنت چوشیں منی ڈولیں مات هزار هست کہ آ بے لوگ انت بازنے ءِ لوگ سوچگ بیتگ انت بازنے ءَ گُد گورا نیست بازنے ءَ چمپل پادا نیست ، بلے من زانان کہ منی سامان ایر نباں ، پرچہ کے من زمین ءِ وارسان اے منی زندمانی ءِ کسہ انت –

گون بلی شاری ءِ دو چار کپگ ءَ گوشے زانان منی زندمانیں دگنیا بدل بوت ءُ من واباں کہ منی چمانی دیما بلی شاری انت ، من آگہاں کہ منی چمانی دیما بلی شاری انت-

دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔