بندیں کوٹی ءِ جِنک
(بیست ءُ سَیمی بھر)
اکیل مراد
مئے کُٹم ءِ تہ ءَ کَس ھِچ وڑیں وشیانی روچ ءَ نہ دار ایت، نانکہ کرسمس ءِ درچک، نانکہ مِک کُتگیں بیرک، نانکہ پُل ءُ گلاب، ناں مرگ، نانکہ جنازہ، نانکہ یات ایوک ءَ بس ھما اِنت کہ مستریں برات ءِ کُشندہ اِنت کستریں برات مستریں برات ءِ سوب ءَ مِر اِیت من اود ءَ چَہ در کپ آں ” من وت ءَ چَہ اود ءَ جتا کُتگ مرگ ءَ چَہ داں مات بس مستریں برات ئیگ اَت ……………
ھما وھد ءَ کہ چولون ءِ وھد اَت، اکس ءِ زمانگ اَت، آشِک ءِ زمانگ اَت کہ منی مات ءَ گنوکی گِر اَنت، آئی ءَ چولون ءَ بیتگیں ویل ءِ بارو ءَ ھِچ سرپدی نیست اَت بَلے پد ءَ ھم چار اِتگ اِت ئِے ءُ منی سر ءَ شَک ئِے بوتگ اَت ،
آئی ءَ کجام ناں کجام گپ ءِ سر ءَ شَک اِنت آ وتی جِنک ءَ زانت، آ جِنوکو ءَ زانت، لھتے وھد بیت ھمے سما بیت کہ اے جِنکو ءِ گور ءَ درامدیں دست بیتگ اَنت یک بے ترانگی یے کہ گوست ءِ بارو ءَ جیڑگ ءَ ایں
ھرچی کہ نگاہ ئِے بوّگ ءَ اِنت کہ آدت ءَ چَہ گیش کم کم ءَ گپ جَنت ءُ پیسر ءَ ھمک چیز ءِ مزنی ءَ پیش دار ایت پد ءَ مجگے ءِ تہ ءَ گار بنت “آ چَم نِی مَٹ بیتگ اَنت کہ مات ءِ ندارگانی چارگ بیتگ اَنت “
وتی مات ءِ ناسرپدی ھنچُش سما بیت کہ مات ءِ گڈی گپ ءَ اِشکُنگ لوٹ اِیت منی مات زندگی ءَ گیش وشتریں رنگے ءَ چارگ لوٹ اِیت بلے بے سما، بے اوست، اشی ءَ نہ زانت کہ اشی ءِ جنک ءِ زندگی ترسناکیں رنگے ءِ جاوراں کپان اِنت آئی ءِ آروس ھِچ بر نہ بیت ھِچ بر اے چاگرد ءِ تہ ءَ آئی ءِ واستا جاہ نیست چریشی ءَ چَہ بے سُد بوّگ، گار ءُ بیگواہ کنگ ایوک کنگ اے دُرست ھیالانی تہ ءَ گون اَنت کجام ناں کجام رنگ ءَ اے ھم گار کنگ بہ بیت،
وھدیکہ آئی ءَ گوست یاتگیری ءَ کیت گڑا آ منی سر ءَ اُرشکار بیت من ءَ جَنت، آ من ءَ کوٹی ءِ تہ ءَ بند کنت من ءَ ھما کِساس ءَ جَنت، ھوش چوپ کنت من ءَ مُشت ءُ لگت ھرچی کہ آئی ءِ وس ءَ ھست من ءَ جنت منی گُداں کَش اِیت آ منی نزیک ءَ کیت منی جِسم ءَ بو چِنت منی گوردان ءَ بو چِنت ءُ گوش اِیت کہ ایشی ءَ چینی مردے ءِ اَترانی وشبو پیداک اِنت ایشی ءَ چَہ جھل روت منی شوکانی شم ءَ دست جَنت ءُ گْوش اِیت بیت کنت اے جاہ ءَ دگہ ٹپ ءُ ٹورے ھست ترا چینی مرد ءَ اِد ءَ ٹپ کُتگ بیت کنت اے جاہ ءَ چَہ تو زانگ بہ بئے آ کُکار کَنت سرجمیں شھر ءِ نزیکیں مردم تاں سرپد بہ بنت کہ منی جِنک رنڈی یے ھرکس آئی ءِ شوکانی شَم ءَ نشتگ ھرکس ءَ اے شِرکنیں تام چَشتگ،
آ جنک ءَ چَہ لوگ ءَ در بہ کنت آئی ءِ واھِشت اِنت کہ بہ مِر ایت پرچاکہ دگہ کَسے ھم آئی ءِ شوکانی شَما نشت مَہ کَنت دگہ کسے ھم آئی ءِ جھل ءِ دامن ءَ دیست مہ کَنت آ یک مِنڈے ءَ چَہ ھم بدتِر اِنت آ گِریوْ ایت گِریوْ ایت کہ ایشی ءِ گوما چے بہ کن آں چریشی ءَ ابید دگہ ھِچ نیست کہ ایشی ءَ لوگ ءَ چَہ در بہ کن آں ءُ اشی ءِ بدیں بو ھلاس بہ بیت
کِسہ روان اِنت سپر ماں پرانسی جِنک ءَ ـ ـ ـ
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
