آزمانک
نا سرجمیں سپر
نبشتہ کار: عارف ھمبل
دی بلوچستان پوسٹ
من سجهیں روچ ءَ سپر کُتگ اَت نوں مگرب گْوستگ اَت کمو تہاری ءَ مانشانتگ اَت ءُ لهم لهم ءَ سارتین گواتے منی زرد ءِ توک ءَ ایر کَپان اَت من ءَ واب ءَ اوں گپتگ اَت منی چم همار یگ اَت اَنت من وتی واستہ جاهے شوهازگ ءَ اَت اَنت کہ من شرین واب ءِ جَن آں ناگھان منی چم دور گدانے کپت من دیم داشت دیم پہ گدان شُت آں کہ منی چپی گوشان من ءَ توارے اَتک ،بیا بیا من ءَ چنکس وَهد بیت کہ من تئی ودار ءَ آں چون ءَ ها من ءَ گوشگ بوتگ کہ تو مَھال ءَ کائے بلے تو سک دیر کُتگ من سک باز ودار کُتگ تئی واست ءَ بیا رو اَنت کہ اُدا تئی واست ءَ دگہ باز مَردُم وداریگ اِنت،
من وتی چم شانک دات اَنت کہ ورنائیں مردے سیاهیں چشمکے چم ءَ اِنت پرپٹ ءِ سر ءَ نشتگ بلے من هچ پجا نیارت۔
من جُست کُت تو کَے یے ؟
کمو بچکند اِت ئِے پدا منءَ گْوشت ئِے تو من ءَ نزان ئے گُڑاں لیب ءِ برگ ءِ گپ ءَ چیا کن ئے ؟
من گُشت لیب ءَ الّم من بر آں بلے من انگت ترا نزان آں!
گون اے هبر ءَ مردے چم سُھر بوت اَنت ءُ گوں تُروندی گْوشت ئے
من ملکموت آں کہ تئی واست ءَ ودار کُتگ!
من پچ لرز اَت آں جیڑگے ءَ کَپت آں کہ من انگت وتی اُمُر نہ وارتگ من انگت هچ نہ کُتگ من ءَ انگت وتی سپر آسر کنگی اِنت انگت منی سپر نوک بندات بوتگ انگت من شپ ءِ تہاری ءَ نوک ایر کَپتگ آں من رُژنائی انگت نہ دیستگ منی مات منی سپر ءِ واست ءَ انگت ارس ریچگ ءَ اِنت منی مات جِزم اِنت کہ من سپر ءَ آسر کن آں منی لاڈکیں گهار ءَ منی سپر ءِ آسری ءِ واب دیستگ ءُ وتی زرد ءِ اکس نبشتہ کُتگ منی سپر ءِ سر بوهگے وشی ءَ پیسر وتی دزگهاراں مستاگی داتگ منی پت وتی دست ءِ داس دو کپ کتگ کہ من سپر آسر کن آں آئی ءِ واست ءَ بچکندانی امبار کار آں منی برات برے برے وتی وانگجاه ءَ منی سپر ءِ کسہ ءَ نبشتہ کنت۔۔۔۔۔
مرد ءَ پدا گْوشت من هما ملکموت اَنت کہ انگت چہ من ءَ کس ءَ باج نَہ بُرتگ من سک باز مات چوره کُتگ باز گهار بے برات کُتگ همے واست ءَ کہ سپر آسر مَہ بیت تو سپر ءِ گپ ءَ کن ئے ترا ھم ۔۔
من هچ نہ گْوشت بس هیران اَت آں کہ چے بوهگ ءَ اِنت بس سپر ءِ واست ءَ جیڑ گ ءَ ات آں مات ءِ ارس پت ءِ اُمیت گهار ئِے برات ئِے وشی ءُ سپر ءِ ناسرجمی کہ پدا توار اَتک۔۔۔ مانجائی مکن بیا رو اَنت کہ سک دیر بوتگ ۔
من کمو آسمان چار اِت کہ تہاری ءَ ماں شانتگ اَت دْرست اِستار گوں براه داری ءَ رُژن ءَ اَت اَنت انچو گْوش ئِے آسمان ءَ کسے سور بوهگ ءَ اِنت۔
من دگہ هچ نہ گْوشت مرد ءِ پشت ءَ روان بوت آں،
من زانت کہ ملکموت من ءَ برگ ءَ اِنت منی سپر پش کپتگ بلے کمو وش اَت آں کہ من سپر بندات کُتگ پدا من همے اراده کت کہ هُدارا هم وتی سپرے جُست ءَ کن آں اگان دیست!
نوں من بچکند اِت جُست کُت کہ منی ودار کنوکیں مَردُم کُجا اِنت باز دور اِنت؟؟
ملکموت ءَ سر چنڈینت هو گْوشت ئے دگہ هچ نہ گْوشت ئے
من دگہ جُست نہ کُت کہ آئی وتی جُست بندات کُت
تو مرگ ءَ چہ سک ترس ئے؟
من وتی دست چماں بُرت گْوشت اگان چم کور بوت اَنت هچ کار ءَ نیا اَنت۔ هو بلے من ءَ کمو ترس پیداک اِنت منی سپر سرجم بُبوتیں بلکیں من مہ ترس اِتین آں ۔ بلے مرگ منی هیال ءَ چُشیں هرابیں چیزے نہ اِنت هو کمو سیاداں چَہ گِستا باں۔
ملکموت ءَ پدا گْوشت سپر تئی کُجا آسر بیت؟
من سر ءِ مود ءِ ٹال ءِ کَش اِت گْوشت مودے گوں هاک ءَ هواری ءَ پد منی مودے انا لشکران ئِے سرگ ءِ مودے۔
لشکران لشکران لشکران اے باج لشکرانیگ اِنت لشکران تئی سپر ناسرجم کُت دگہ کسے هم موکل نہ دنت سپرے آسر کنگ ءَ ملکموت سُھر بوت گوں تُرندی گْوشت ئِے۔
من هیران بوت اے لشکرانءَ چون زانت کہ همے دمان ءَ ما سر بوت اَنت پیسرا منی چم لشکران ءَ کپت کہ لشکران ءِ گُد هونیگ اَت اَنت دست هم هون ءَ گهِتگ اَت اَنت منی جان لرزگ بوت هید اَتک اَنت من پدا آسمان چارت کہ اِستار انگت هما وڈ رُژن ءَ اَنت۔
تئی مَردُم آرتگ منی پگار ءَ دئے کہ منی چک ودار اَنت منی واست ءَ ملکموت ءَ گْوشت لشکران آئی پگار دات ملکموت ءَ وتی پُشت مانداشت
لشکران وتی گاماں سُرینان کُت منی نیمگ ءَ منی چم تہار بوان بوت اَنت استارانی رُژنائی هم گار بوان بوت۔
من وهدے سما کُت منی پونز ءَ هون ءِ بو پیداک اَت من وتی گد چار اِت آں منی گد هونیگ اَت آں منی اے نیمگ ءُ آ نیمگ ءَ دگہ هونیگیں مردم کپتگ اَت اَنت بلے سک تہار اَت من هچ گندگ ءَ نہ اَت اَنت
بلے انگت من چَہ سپر ءَ بے هال نہ اَت اَنت۔۔۔۔
دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
