گُمنامیں شہید
نبشتہ : حنیف بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
تو من ءَ شمشتءُ انچو دِیر رپت ئے کہ جمبرانی آپ بنداں ہما دیم سنج ئے گِدان ئے ھنکین کُت بلے من ترا شمشت نباں پرچا ہمے کہ روچ وتی سرءَ کشیت تہ بلبل تئی وزبت ءَ رحل ئیں پُلانی سرا تئی ھاک باسیں ھون ءِ وشبوانی زیمرانی کؤش ءِ مہپرانی پیڑاپ ءَ آتارین اَنت منا زند ءِ کھیب ئیں سسا تئی دانکانی شاگ ءَ زمین زادگی ءِ لیلوانی چیک ءَ گیرانی ملاراں واسینیت،تہ منی زندگی ءِ الماس تئی چھرانی تِْرپ ءِ گلیپ ءَ گوں نگرھیں یاقوتاں بچکندیت تو منی سما ءِ گُلگاں سماراں بئے تہ من گُلگالیں دروْتے پہ راجی بامردیں۔
شہیداں شکسا ھاں پہ سرجمیں بندیگاں ارش جمبیں دُعائے ھاوند ءِ ربّالانی امانت کناں آجو ئی فرمان ءَ زوت روان بکنت،مرچی ائید انت ءُ دل نیمون کنگ ءَ اِنت کہ تئی کبرئے سرا دمان ئے بہ نشتین ءُ وت ءَ چہ جہان ءِ وشیاں کلاگو بکُتیں بلے من بیہالاں کہ ترا کبر نیست بے مانشیں پاک مِر من ءَ بہَ بکش آ وھداں کہ تو شہیدی ءِ مُرادانی ھالوان اِتے من ٹیبر ءُ کسان اتاں تئی شہیدیں ارواھ ءِ پشت کپتگیں جون ءِ ریزگ ءُ ھڈان ءُ گوشتاں یکجاہ کُرت نہ کُت اَنت ءُ مہلوک ءَ وت ءَ چہ رسترانی تُرس ءَ بے گُمان کتگ ات من ترا پدجَت نہ کُت نوں دیر گوستگ بازینے ءَ ترا شمُشتگ بلے من مدام جہان ءَ زارجتگ ءُ گشتگ تو منی ارواہ ءِ کبرستان ءَ کَل ئے ھرکس ترا شموشیت بلے من ترا کدی شمُشت نہ کناں کہ تو من ءَ زندگ بوھگ ءِ سکین داتگ۔
پمشکہ چہ تو پد من وتی دردنزارت ءُ تئی کشک رستگیں پدانی راھی بوتاں زندگی تاں کجاکہ من ءَ پوہ ئیت رواں رواناں پدکنز نہ باں راجی جہد ءِ سرکماش ءُ دلستکیں سنگتانی داتگیں سکین من ءَ تاں منی ابدمانیں واھگانی مِنزل ءَ نہ دروہ اَنت۔ تہ ھما گُشتگیں سرشون شالا منا دمبرگ ءَ نئیل انت وھدے تو گوں شھید عبدین جان ءِ ھواری ءَ گس ءَ اتکگ اِت ءِ تئی گُڈی دیدار ھما بوت کہ پدا نے تو واتر کُت نئیکہ تئی شہید بوتگیں جون ءَ وتی گُڈی دیدارے ءِ برمشے مئے چمانی بازار ءِ آدینکیں اوستانی اوپار ءِ میار کُت۔
منا گیر اِنت مجلس ءَ نشتگیں کماشے گوما بلوچ ءُ بلوچ ءِ آ جوئی ءِ جست ءُ پرسی پَتّرے تویک جست ءِ پسو ءَ گشت کہ اے جہد بلوچ ءِ گُڈی جہد اِنت اگاں اے بری بلوچ ءَ وتی آجوئی نہ گپت گڈا ابدی ایردست بیت بازسک باز دیمونی دیئگ کپیت۔ من برے کہ جیڑگانی تیاب ءَ مان دیاں گڈا تہءِ ابدمانیں ارواہ ءِ سرا چار دانک نبشتہ کنگ ءِ جہد ے کنگ لوٹاں بلے چوشیں لبز منی دریائیں دل ءِ تورگ ءَ نہ گوائیت کہ پرتو من ءَ شات بہ بنت۔
پہل کن۔!!!
وھد نیمون کنت من ءَ چاریت
درد پادانی تراولیں کشکے
بیامنی اوست ءِ مُہکمیں پدیانک
دل ترا پکلے نہ کنت بے ھال۔
ترا چہ پد سگارے مچکدگ مُرت کانیگ ءُ کُمب ہُشک بوتاں۔ مومچ دمتوس اِنت میتگانی زید ءُ کہچر ہُشک کلمپوگ، جورکان ءَ آپ پہ ورگ ءَ نیست۔
تئی شکریں ورنائی ءِ مہرانی ھنکین نازانی میتگ ناگ وتی گُڈی روچانی ھساب ءَ تزبیانی گَڈّگاں شُمار ءَ اِنت۔
شاعرحاتم ناگی گشیت۔
مرتگ اَنت درچک چہ ڈُکال ءَ ھزاری ڈیھ ءَ
ھوری ترمپے چہ مے بھت ءَ نگواری ڈیھ ءَ
گوش بترکات اَنت اگاں شانتُلی الہانی چن اَنت
چی کناں ھُشکیں ھسارانی شِکاری ڈیھ ءَ
سدکاں آپ ءُ نسیب اِت پدا واتر نہ کنت
بوت کنت ھاتم ترا ھاک بیاری ڈیھ ءَ
راج ءِ گمنامیں شہید ھاوند ءِ گُلباگ ءَ ماں نودانی نوان ءَ بات ئے،ھون ءِ آشوبیں بہاراں تئی دیار سبز باتیں۔
دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
