ندر پہ تَتکَگیں ارواہ ءَ تئی
اومان بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
پہ تئی کانچ ءُ کاگَدیں بالاد ءَ، پہ تئی شوکیں کندَگ ءُ ٹھکاں ، پہ تئی نیاد ءُ مجلِساں ءُ پہ تئی جنگانی آؤرتَگیں کِسّھاں سک زھیریگ اِت آں،بلے ارمان تو دُرستیں مُـراد مئے بے مُراد کُت اَنت.
امئے زُوتاں جیڑ اِتگ اَت کہ گوں ترا گِند ءُ نِندے بِکناں بَلے زِند ءِ کار ءُ مَداں سَک گَسّی اِتاں کہ اتک نا کُت، مـن کامریڈ ءَ را کلوہ داتَگ اِت اَنت، نزانان ترا سَر ئِے کُت اَنت یا اِنّا؟
من گُشتَگ اَت کہ واجُل ءَ بُگش من بُـونـڈ بَستَگاں ءُ سرگِپتَگاں، مرچی باندا ءِ سراھاں پیداکاں، منی کوشِست ھمیش اِنت کہ زُوت ءَ چہ زُوت وتـ ءَ سَـر بِکناں، بس کمّیں نگیگاں وت ءَ گیگ ءُ گْور کناں، الّم کاھَاں، بَس تو اَنچو بہ سَمج بہ گْوش من پیداگاں، بلے من اے کدی ھَم نہ جیڑ اِتگ کہ تو ھَم دمبَـرگ زان ئے، تـو ھَم دْروھگ ءُ دگاہ دیگ زان ئے ءُ پُشت ءَ کِنز ئے.
مرچی بہ گند ئے منی کَلم شَرمندگ بہ بیت پہ اے نِبشتانک ءَ چی ءَ کہ من تتکگیں ءُ پَشت کَپتگیں مردُمانی سر ءَ نِبشتہ ھِچبر نا کُتگ ءُ نہ کناں ، چی کہ آیاں پہ وتی دیدگیں زمین ءَ مھر نیست گُڑا آیاں پہ کَسّ ءَ مھر نہ بیت.
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
