دَرامد
نبشتہ : مراد بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
چہ درکَسانی ءَ من ءَ منی کماش ءَ بس یک ھبرے ھر وھد ءَ گُشتگ کہ مئے ڈیھ ءَ درامد اتکگ انت ءُ اے درامداں مارا وتی جند ءِ سرڈگار ءِ سر ءَ چو درامد ءَ اِش کتگ، بلے من ھچبر وتی پیریں پت ءِ گپ ءُ ھبراں سرپد نہ بوت آں کہ آ چہ گوشگ لوٹگ ءَ اِنت، من بس آئی ءِ گپاناں چہ اے گوش ءَ اشکت اَنت ءُ چہ آ گوش ءَ درکت انت ۔
چوناھا من وت زانگ ءَ نہ اِت آں کہ درامد چی ءَ را گْوش انت ءُ من ءَ چوشیں توکلے ھم نیست ات کہ من وتی کماش ءَ را جست بکن آں کہ درامد چے ءَ را گْوش انت ءُ درامد کے اِنت،من بس ھمینکس دیست کہ مئے گسانی چارک ءَ یک بلاھیں بنجلے ھست اَت ءُ اود ءَ لھتیں مردم ھست ات کہ آھانی پوشاک ءُ نندگ ءُ پادایگ ءُ زبان مئے ڈول ءَ ھچ نہ ات اَنت ،برے برے ھمے مردم مئے میتگ.ءَ اتک انت ءُ من ءَ ءُ منی ھمسرویں کسان سالیں زھگان ءَ یک پُچّے کہ آ سبز ءُ اِسپیت رنگیں پُچُے ات مارا دات ءُ گشت اِش کہ پاکستان زندگ بات، ما سرپد نہ بوت ایں کہ اشی ءِ بزانت چے انت ءُ ما ھم وتی دپ ءِ پُرّ ءَ گوں گشتءُ ھمے پُچ زُرت ءُ وتی ماس ءِ کرّ ءَ شوت آں، گل ءَ چہ بال اتاں ءُ منی بزگیں ماس ءَ ھر وھد ءَ گوشت کہ ایشانی کرّ ءَ مہ رو ات، اے انسان نہ اَنت بلکیں رستر انت،بلے من نہ من اِت۔
وھد گْوزان بوت من وانگجاہ ءَ داکل بوت آں ءُ مئے ھما کتاب کہ مارا ماسٹر ءَ وانینت انت آھانی توک ءَ ھم نبشتہ ات کہ پاکستان زندگ بات،گڑا یک روچے من دِل کت ءُ وتی چہ ماسٹر ءَ جست کت کہ” پاکستان چی یے “؟۔
منی ماسٹر ءَ من گشت کہ” ھمے ملک ءِ توک ءَ کہ ما نشتگ ایں ھمے ملک ءِ نام پاکستان اِنت ءُ اے مردم کہ مئے میتگ ءِ چارک ءَ نشتگ انت، اے مئے بھادریں لشکر انت ،اے مئے پاسبان انت ءُ مئے براس انت”.
ھیر من چہ ماسٹر ءَ اے مردمانی جست ھم نہ کتگ ات، زاناں مئے ماسٹر ءَ را وتی پگار گیش کنگی ات کہ انچو توسیپ ءُ ستا کنگ ءَ اَت، مئے کتاب دگہ وڑیں زباناں نبشتہ ات انت ءُ مئے واستا آوانی دربرگ گران ات بلے مئے ماسٹر ءَ انچیں تراشتگیں کونری لٹّے دست ءَ ات کہ مارا ھمے لٹ ءِ ترس ءَ پہ زور در برت.
وھد گوزان بوت وھدے کہ من مزن بوت آں ءُ پہ دیمتر ءِ وانگ ءِ واستا من ءَ وتی بازار ءِ دربرجاہ یلا کنگ ءُ کمے دور تریں بازارے ءِ دربرجاہ ءَ روگ کپت، مئے دربرجاہ ءِ کشک ءِ سر ءَ ھما دگہ وڑیں مردمانی سے بنجل الھست ات ءُ مارا دربرجاہ ءِ روگ ءِ وھد ءَ سے ئیں بُنجلاں دارگ ءُ جُست کنگ بوت کہ شما کے اِت، شما نام، شمے پتانی نام، کجا نشتگ اِت،کجا روگ ءَ اِت ءُ پد ءَ کدی واتر کن اِت ؟
من ھیران بوت آں کہ مارا مئے ماسٹر ءَ را گوشتگ ات کہ اے مئے برات انت ءُ ھمے برات ھم زانگ ءَ اَنت کہ مارا کتاب گون اَنت ءُ وانگجاہ ءَ روگ ءَ ایں انگت پرچا مارا اے وڑیں جُست کن اَنت، گڑا ھمے وھد ءَ من ءَ وتی پیریں پت ءِ گْوشتگیں ھبر دل ءَ اتک انت ءُ من سرپد بوت آں کہ درامد کے انت، من ھمے مار ات کہ اے مردم منی میتگ ءِ مردمانی چھرگ ءَ نہ جن انت ءُ ھمے ھر روچ مارا دار انت ءُ اگاں مہ اوشت ایں گڑا مئے سر ءَ تیرگواری کن انت ءُ لٹ کٹ کن انت۔
من ءَ ءُ منی میتگ ءِ دراھیں مردم اش انچو بزگ کتگ اِت انت کہ ھر وھد ءَ کہ شپ ءَ منی پیریں پت دیم پہ ڈگاراں آپے مینگ ءَ شت گڑا ھمے مردماں منی پیریں پت لٹ ءُ کُٹ کت ءُ جت ءُ گوشت اِش کہ تو مارا جنگ ءَ ئے، مئے بنجل ءِ سر ءُ ارش کنگ ءَ ئے،اگاں شپ ءَ مئے میتگ ءِ مردمے پہ آپ دستے ءَ در اتک گڑا ایشاں لیٹ جت ءُ مردماناں پریشان اِش کت، نوں من شر سرپد بوت آں کہ مارا اگاں چہ اے مردماں آجو بوگی انت ،اگاں مارا گردگ ءِ چرگ ءِ یا پہ وشی زندگی گوازینگی انت گڑا مارا جھد کنگی انت ءُ گوں ھمے درامداں جنگ کنگی انت ، مئے ھکی ئیں برات ءُ ھپازت کنوک ھما مردم انت کہ کوھاں نشتگ انت ءُ پہ مئے وشیں بانداتے ءَ وتی ساھاں ندر کنگ ءَ اَنت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
