جَگر سِندیں یاتانی پَتّر
زِرگْوات بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
کوہ ءُ دْمن، دَشت ءُ کوچگ، ھَلک ءُ میتگ، دْمک ءُ رھسر، سرجمیں بلوچستان ءَ اَبیتکیانی درد گْواریں شَلّاں مانبَستگ ءُ جَگر سِندیں یاتانی پَتّر تالان اِنت. شانتُل زھیری نال اَنت، کپوتاں کُوکُو ءُ بُلبُلاں شینزارگ یَل داتگ. آزمان ءِ ساچ ءُ مھلب گْوپتگ اِیں گیوار ءَ ماھکان گُبارانی نِوان ءَ بے چاڑیں سرگْوات ءِ زھیروکاں چو جَنگل ءُ گیابان ءَ آس مانداشتگ. سْرمگیں بیگاہ سُھب ءِ اُمیت ءَ سرا پَہ شپ ءِ دامُن ءَ چَگل دَنت کہ بگندے گْوانکے پَدْرھیت ءُ کُلوھے دَنت اے ھَبر دروگ ئے…… اے ھَبر دروگ ئے…..
چیاکہ! منی دِل دَنیگت نَہ منّ اِیت، اُستاد ءَ گوں سَنگتاں مارا یَل داتگ، بلکیں ھَر سھت ءُ دْمان پگرانی آپبنداں سمبَرَیت ءُ ھمے گْوش اِیت ما گوں شُما ھَوار گُلزمین ءِ ھَر بَند ءُ بُوگ، رَگ ءُ ریشگاں پیوند اِیں………
مارا اے زُوراکیں اَھد چِتور شَموش اِیت…….. ما چَتور شُمارا یَل دات کن اِیں. پمّن گوں سَنگتاں کدی دِلتپرکہ مَہ بَہ اِت، چیاکہ ما وتئی اَرواہ شُمے نیلبُومیں زِر ءُ تَلاریں باتِن ءَ کَل کُتگ. آپرَم بگندے شات ءُ گَل اَنت، بَلئے مَجال کہ بے ریائیں وھد ءُ دُژمن مارا پَہ زِندگ بُوّگ ءَ تیلانک بِہ دَنت ءُ بِہ دار اِیت. چیاکہ ما سدّکاں اے لَگور ءُ بُزدلیں دُژمن شُمے بولانیں ھاٹیگ ءَ پْروش دات نَہ کنت.
بَلئے! آشوبی ءُ دانائیں سرانی یک گْوشتگ اِیں ھَبرے اَلّم گْوش آں داں تْرانگ ءَ دائم بِہ بَہ اِت.
ما اے ھَبر ءَ منّ آں کہ ما گوں وتن سالونک ءُ رَپتگیں سراں داں اَبد زندگ ءُ نمیران بَہ اِیں کہ شُما اے کاروان ءَ وتئی بُنجل ءُ آپریچ ءَ سر کن اِت.
اگاں ھُدا مکنت بے بَلّاہ……. اے کاروان راہ ءِ نیم ءَ دمتوس بوت ءُ سر پَہ گْور کِشکاں کش اِت گُڈ ءَ ما زِندگ نَہ مان اِیں………..، اَو! مئے ھمبرائی ءَ جزم، پَہ بلوچ راج ءَ ھم ھِچّ نَہ مان اِیت. نے گُلباگیں سرڈگار ءِ واھُند بیت……. نے دِل ءَ پَہ تیاب ءِ چَولاں ساڑاھیت کہ جانشو ءُ ناھُدا گوں یَدّار ءَ مید گوں گور ءُ کِرّاں واتر بیت. نے شال ءِ بَرپیں دْمکانی سارتی ءَ پَہ شات اَمباز اِیت ءُ نے پَہ آمین گوھریں مَچکدگانی سیل ءَ روت، نے وتا سْیاھجی، شاشان ءُ ماران ءِ گٹّیں تَلارانی پاسپان گْوش اِیت……. نے پَہ گورگیں دَشت ءِ مھلبیں پُلکّانی اَلوت ءُ جاکاں دِلمانگ بیت. بَلکیں سرجمیں مال ءُ مَت، راجی چیدگ ءُ ھَستمانی ءِ مَنّاک، ٹِکّ ءُ نِشان کَروجگ بَہ اَنت. چیاکہ ڈیھ نَہ مَنت گُڈ ءَ گیدی ءَ پَہ ترا ھِچّ نَہ مان اِیت.
اے کُلوہ ءَ پمشکہ دَیَگ لوٹ آں داں بلوچ راج ءِ ورناہ، یَلّیں بَچّ ءُ جنک، پیر ءُ کماش سرپَد بِہ بَہ اَنت کہ مرک مارا ھِچّ رنگ ءُ داب ءَ گار ءُ بیگْواہ کُت نَہ کنت.
مرچی دُگنیاے پُلّ ءُ وشبو دْرنزیں دْمکاں ھما راج گِندگ بَہ اَنت کہ آیاں پَہ وتئی ڈیھ ءُ آؤکیں پَدریچّ ءِ ھاترا سر بکشاتگ اَنت بَلئے ایردستی ءِ سْیاہ ءُ تھارونکیں زِندمان پَہ وت شات نَہ کرتگ. بگند ھماھاں کہ مرچی وشّیانی بَست ءُ بیٹ سراں پَہ ناز ءُ مڑاھے شات ءُ گَل انت، گوں آجوئی ءِ پُر کئیپ اِیں کئوش ءَ مَست ءُ ھَنوش اَنت کہ ھر سباء گوں نوکیں مِستاگے ءَ دَرائی کنت. روچ پَہ ھزار اُمیت ءُ واھگ وتئی بانزُلاں گُلزمین ءِ دامُن ءَ شھار دَنت.
ھماھاں کہ پَہ وتئی اَلماسیں ڈیھ ءُ ڈگار ءِ پھازگ ءَ گیش وتئی اَرواہ دوست داشتگ مرچی اے بنیادمانی جَنگل ءَ پَہ کَلھّے گِندگ نَہ بَہ اَنت، پَہ دَروَر مئے دیم ءَ ریڈ انڈین……. دِگہ باز…….
اگاں بلوچ راج ءِ ورناہ ءُ نَوْلّیں پُسّگ پَہ وتئی وشھالیں آکبت ءَ آجوئی ءِ مُراداں ھُدوکناک اَنت گُڈ ءَ پَہ آھاں اَژدری اِنت کہ دُژمن ءِ ھیلّہ، مَکر ءُ پَندلانی دیم دارگی اِنت. اے دَرگت ءَ جُھد ءِ آجوئی ءِ ھَر وڑیں لوٹانی پیلّہ کنگ اَلّم اِنت. گُڈ ءَ ما پہ پھر گْوش اِیں کہ اے چُنڈ پِنڈیں لشکر مئے ڈیھ ءُ گُلزمین ءِ وتواجہ کدی نَہ بیت، بلکیں زُوت پَہ رؤگ اِشتاپ بیت. چیاکہ مُھکمیں پگر ءُ توکلانی دیم ءَ زُوراکی ءِ آھنیں دیوال ریزگ، ریزگ ءُ آپ بَہ اَنت.
اگاں سَر جَھل بَہ ئے ءُ ھاکم ءِ دَر ءَ دَست بَندے……. گُڈ ءَ پَہ سِتک آجوئی ءِ وژدل ءُ مُرادیں روچانی ھاترا ھُدوک مَبو…… کدی مَبو………. !!
چیاکہ راجدپترے تاکاں اے دابیں کارکِرد لَگورانی نام ءَ کدی نِبشتگ نَہ بیت کہ آیاں دُژمن ءِ دَر ءَ پَہ چم چُٹّی وتئی نیلگّیں بام ءُ سُھردْپیں باندات سینگارتگ…………
بَلکیں اے گْواچن ءُ راستیانی داستان ھما بامَردانی نام ءَ نِبشتگ بیت کہ آیاں وتئی سَر بَبا داتگ بَلئے کئولانی پاسپانی کُتگ. آیاں کدی اے چار اِت نَہ کُتگ کہ من بِہ نِنداں ءُ منی چَمّانی دیم ءَ منی لَجّ ءُ ننگ درامدیں رَسترانی دَست ءَ واھگانی نْیادی ءَ لیلام بِہ بیت. پمشکہ آیاں تھل ءُ کُچلّیں مَرک ءِ جَوریں کدھّ ءَ چو شھد ءُ بینگ ءَ تِنگ اِتگ بَلئے کُھت ءُ اَرمانی نَہ بیتگ آں.
چیاکہ آیاں زِند ءِ زیبائی راجی زِندمان پَھم اِتگ، پریشکہ چَہ وتئی دو روچی زِند ءِ گْوز ءُ کابیلاں دَر راجی ھَسارانی پانپائی کُتگ. مرچی من ھم گوں سنگتاں ھما پگر ءُ پَلسپہ ئے رِد ءَ وتئی اَدارُکی زِند نمیرانیں زِند شاگ ءَ چَگل داتگ پمشکہ داں منی راج ءِ راجی زِندمان چَہ اِیردستی ءِ کورُم ءَ بِہ رکّیت. چیاکہ مئے اے زِند راج ءِ اَمانت اِنت، اے اَمانت ءِ کدر ءُ کیمت ھَر بلوچ پُسّگ ءِ وتئی دَست ءَ اِنت کہ باندا من گوں کُجام شرپ ءُ نام ءَ زِندگ ءُ اَبدمان بِہ باں. اَمانت ءِ پَرز پیلّہ کُرتگ یا پُشت پِر داتگ ءُ بَد کئولی کُتگ………
جی منی راج ءِ پُل ءُ سوگاتیں ورناھاں! چے جیڑ اِتگ پَہ وتئی ڈیھ ءُ راج ءِ باندات ءَ، چیاکہ وھد پَہ دیمے جُنزگ ءَ چو دریاے چَول ءَ اِشتاپ اِنت. پمشکہ مارا وھد ءِ ھمبرائی ءَ وتئی سر ءُ چِٹ گِرگی اِنت داں باندا پَشومانی ءِ ھُلکّھاں ھَوادگ، تھل ءُ تْرپش، سوچن ءُ سوچاکیں دانکانی دیمپان مَہ بَہ اِیں.
بیا اِت پَہ وت زِند ءُ مَرک ءِ راہ ءَ گِچین کن اِیں داں دُژمن ءَ اے اِھوال سر بِہ بیت کہ راج پَہ مرک ءِ تْرس ءُ بیھار ءَ مُدام گوں سانکل ءُ ریزاں اِشکیل ءُ کئید کنگ نَہ بیت.
ساہ ءَ منی منی دِلجم بِہ بَہ ئے مرگ ءِ لوارے کُشت نَہ کنت
من کہ نَہ باں بازین باں ماں شادِھاں گوں تو ھَوار
(شاھر:واجہ گُلام مھمد گُل)
دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
