سنج بستگیں واب
سنگت
ھلیل بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
من ءُ سالم چہ اوتاگ ءَ در اتکگ ات ایں۔ وتی میتگ ءِ نیمگ ءَ رھادگ اِت ایں۔ کوھانی سرا مئے سَیکل ءِ ڈیرّگ اَت کہ دیمی جُنزان اَت۔ من چہ سالم جُست کُت
“سالم! تو چے گْوشئے ھاران پیسر ءِ وڑا بیت اگاں اِنّاں؟”
سالم بے تُکّ ءُ توار اَت سَیکل ءَ ھلائینگ ءَ اَت۔
وھدے ما ھاران ءِ شگربی نیمگ ءِ پٹّ ءَ سر بوتیں داں چاریں پَٹّ نی پیسر ءِ پَٹّ پَش نہ کَپتگ۔ ھر نیمگ ءَ مھلوک ءَ پہ وَتا لوگ بستگ۔ ھمے لوگانی نْیام ءَ ما جُنزان اِت ایں۔ اناگت ءَ سَیکل ءَ بریک کُت۔ من جُست کُت “ھاں چے بُوت تو اوشتات ئے؟” سالم ءَ پسّو دات “دیم ءَ لشکر ءِ چوکی یے اَست۔”
ما دوئیناں وتی تُپنگ بیگ ءِ تہا کُت اَنت رھادگ بوتیں۔ راہ ءَ چَوکی نیست اَت۔ شَپ ءِ ساھت یازدہ ءَ ما سالم ءِ لوگ ءَ سر بوتیں۔ ھمودا ما مجلس ءُ دیوان کُت۔ داں سُہب ءِ ساھت چار ءَ ما ھِچ نہ وَپت ایں۔ پدا من سیکل زُرت ءُ وتی لوگ ءِ نیمگ ءَ رھادگ بُوت آں۔ وتی لوگ ءَ سر بوّگ ءَ پد من دو گْونڈُو دیم دات کہ یکّے شگربی دروازگ ءِ کش ءَ بہ اوشتیت ءُ یکّے مگربی دروازگ ءِ، من گْونڈُو سوگا کُت اَنت کہ “اگاں گاڑی یے یا لشکری شُما دیست بیا اِت منا ھال بدئے اِت۔”
دمانے ءَ پد گاڑیانی توار منی گوشاں کَپت۔ من چہ کوٹی ءَ ڈَنّ ءَ در اَتک آں۔ داں چاراں گْونڈُوانی چیھانٹاں جہاں سرا زُرتگ۔ من زُوت زُوت ھمساھِگ ءِ ابیلی ءَ دَور کُت۔ داں چاراں ھر نیمگ ءَ لشکریاں منا انگیرہ کُتگ۔ من جنگ دَیاں کُت ھمے انگیرہ پْروشت ءُ دُور در اَتک آں۔
من ودار کُت کہ لشکر کشی ھلاس بہ بیت گُڑا لوگ ءَ رَو آں۔ بیگاہ ءِ وھد ءَ من واتر لوگ ءَ شُت آں۔ چاراں ھمے دوئیں گْونڈُو کہ من دَروازگانی کش ءَ اوشتارینتگ اِت اَنت۔ ھما وڑ ءَ دروازگانی کَش ءَ اوشتاتگ اَنت۔ بَلے گْریوگ ءَ اَنت۔ من ھبکّہ ءُ ھیران بُوت آں کہ اے پرچا گْریوگ ءَ اَنت۔
وھدے من چہ دروازگ ءَ ابیلی ءِ توکا پُترت آں داں چاراں مئے لوگ سُتکگ ءُ پُر بوتگ اَنت ءُ کمپان ءِ تہا منی سنگت سالم ءِ لاش کَپتگ۔ منی مات لاش ءِ کَش ءَ نِشتگ ءُ نازینک جنگ ءَ اِنت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
