آزمانک داس
هسابجار
دی بلوچستان پوسٹ
” انتے سکران ؟ -”
” لا انا لا سکران شو مشکل ؟ – ”
” مشکل مافی انتے سکران گواد -”
” هان چے بوت ”
” هچ نبوت اے گُشگ ءَ انت کہ تو نشہ ئے-”
وسرا نشہ ئے ؟ -”
” ترا کارنیست ، من وت اشی ءَ راہ ءِ روان گوں، واجہ زاهد ءَ بید ءِ منی پیروک ءَ ورگ نہ وارتگ اے پوک منا پجارگ ءَ نہ انت -”
” تی پیروک زاناں چی ئے بوتگ ادا ؟ -”
” منی پیروک واجہ زاهد ءِ هاس ءُ ناس بوتگ ، واجہ ءِ کاواه دیوک بوتگ ، ہر جاه شتگ بُرتگے گوں ، اے آڈالیں سپائیوک انگت منا زانگ ءَ نہ انت -“
” هسا تو مارا گار دیاینئے -”
“هچ پگر مکن اے مئے لمپاں اوں گپت نہ کنت -”
” کلام ءَ شرجت تی همراهی مارا گران ءَ کپت شر شر ءَ وتی چُکے لاپ دیگ ءَ اتیں ، تو مئے مات بند کُت سوچے بریں -”
” کجا بریں مارا گپتگے ، بلے پریشان مہ بو -“
” گپتگے ؟ ”
” هو ناں -”
” چتو گپتگے ؟… اے و شر شر ءَ تمیز ءِ سرا گوں تو هبر ءَ انت نہ لٹے گون انت ئے نہ هتکڑی -”
” اے پاکستان وَ نہ انت ءُ نہ اے ایف سی انت ، گرگ وَ همیش انت ، زاه وَ زرئے دیگ ءَ انت تو کہ سرپد نہ بے بیچارگ -” آئی ءَ دل ءِ تہا گُشت – پدا گوں ترندئی ءَ گُشتے
” اناں یار هچ پریشان مہ بو ، من انی پونے کناں اشی ءِ تِرّ درکایاں ، اگاں پہلی نہ لوٹ اتے گُڑا بُگش -”
” هسا اشی ءِ تِرّ درکایاں یا نا اے مئے تِرّاں الم کش ایت -“
” گِر گِر مافی رو سیّاره اجلس -”
” هاں چے گُشیت کمبہتیں ٹیلُک گوں وتی دمانگاں -”
” پوکے اڑے اے منا زانگ ءَ نہ انت ، گُشی بریں گاڑی ءَ نند -”
” هان تو مئے کار کتان شوم ، ترا اے ٹیروک وسرا سرا انت -”
” یکے تو مارا کُشت ایر کُت -”
” بابا تی پیروک ءِ دور داس ءِ بیتگ نی اشان داسی کار نیست مُپت ءَ مارا گار مدیائین ، انگت ایردستی بہ من ، بُگشے ما نشہ نہ انت ترا من گُشت شوم ڈبوک مہ ور مئے سپر دوریں راہ ءَ مارا شُرطہ ئے گیپت -”
” اناں اے مارا بند کُت کنت -”
” هرچی کنئے همدا وتا چوٹین تو وَ زانے کہ اگاں اے مارا تانها بہ بارت ، پدا مارا پاکستان ءِ دست ءَ بہ دنت پما هچی پشت نہ کپیت -”
” اڑے گوہے وارتگ ، تو کمو سبر کن من انی اشی ءِ هوش ءَ کاراں ، منا کمو موہ بہ دنت پونے کناں -“
” یاالله رو باکستانی گواد -”
” هاں ؟” –
” مَرگ ء هان ! چے هاں ؟ … یکے تو مئے هوش وَ بُرتگ بریں سوار بی ہرچی بیت تانها -”
” ترا گوں وتی گوالگ ءُ ٹیروکاں کلام ءَ جت تو مارا گار دات شوم -”
” هچ مُگش مئے جند ءَ جن انت ” –
” هاں اول سرا تو وتا مِکے کتگ ات وَ نو گُشے هچ مہ گش تو گو دبی منی پیروک ئیگ انت نی گُشے جند ءَ جنت ، من بہ رساں من تچک ءَ گُشانے کہ من هچ نہ کتگ ءُ نہ وارتگ تو وتی ءَ وزانے “-
” تو منا گپ ءَ مہ داشتیں آ وهدی کہ اے گوں وتی ساهب ءَ گپ ءَ ات من وڑے کتگ ات ، بلے درست تی کار بوتاں ، بلے پریشان مہ بو ، تانها رویں من اشی ءِ کار ءَ کناں -”
” ترا وَ پیر ءَ بُرتگ ات ، بلے تو مئے چُک چورو کتاں -“
دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
