چانڑدہی طوبے
سالار بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ : براہوئی
چلہ نا نن اس ئس استااک شوخی ٹی ئسر ہر کنڈ روشنائی بشخسائسر، مش نا دامان اٹ ہر خل و بوچ تارمہ ٹی جیتا ءُ دروشم اس ودی کننگ ئسر پدینا چِرک مُر آن چکیسہ خل و بوچ تے تو اڑینگا زیباءُ ساز اس خلیسہئس، چُپ انگا تہاری چپی ٹی تینا گدرینگو کا وخت نا لیکو تے ناز اٹ پارسا ئسک ولے چانڑہی طوبے تامور ئس استاک شروخ تروکا آسمان ءِ زیبائی بشخارہ ولے اینو چانڑدہ نا طوبے ءِانت ویل اس ہلکوسس ،اودنا شوخی ہروخت ئنا اَلو، اینو سوختہ سوختہ ئس ولے استارک شمبلاخ ٹی ئسر۔
ڈغار آاسٹ مَش نا دامان ٹی خل اس سرجا کروک ہمیل و توفک رہی آ تخوک، تومکا دوتے سینا تفیسک، مون بڑزی طوبے اُریسا کُوک کرے طوبے آ کہ خیر تو ارے مغرور آ طوبے اینو ہلہ بہو بہو اُس،
ہرانگ ہنانے ہر وخت نانے مغروری گلو بالی؟
طوبے دا بندغ نا توار ءِ بنگ اندن لگاتہ تیوہ غا جہان روشن مس، استار آتا کش و بگیر ہم کم مس، طوبے آسمان نا سینہ آ سلوک تینا بالاد ءِ ودفسہ ناز اٹ استار تا کنڈ اہریسہ پارے اسہ اندا بندغ کے مونجا ئسوٹ ،اسہ اندا بندغ کے شام شام بریوہ ،وختس دا بندغ اے خنپر بے شون مریوہ کہوک اس حساب مریوہ، کنے ماہگیر ہلیک ،ای مونجا ہم مریوہ،زمین نا زی آ اسے اندا بندغ ءِہراطوبے آن بد دیک ولے اسے اندا بندغ کنے کھل آن زیات دوست ءِ۔
طوبے مونجا مریسہ اندا بندغ نا کنڈ چک ءِ ہڑسیسا پارے نی کنا سنگتی ءِامر ہلنگ کیسہ؟ نی ہرانگ ہناس؟ نے کنا روشنائی آن بد بریک؟ نی ہم تو بھاز روشن اُس، نی ہم (ضیاء) اُس، نی تینٹ روشن اُس نے استار ارے او ہم روشن ءُ،ای تو تنیااُٹ وا ہم کنا روشنی ءِ نی مغروری اس پاسہ۔
دا بندغ بڑز طوبے نا کنڈ ہرا مخیسہ پارے؛ نے و کنے بھاز فرخ ارے ،نی غرور آن پُر اس، نی تینا بالاد ئنا ناز ئٹی اس، نے لگیک تیوی جہان نا محتاج ءِ ولے دُن اف نی انتس اریس تینکن اُس تینا ذات ئٹی زیبا اُس نے وختان ہم پارینوٹ نے احساس اف ،نی تینا روشنائی نا اُس، نے نا روشنائی خنتیان کوْر کرینے ۔ نی بفہ اسُل نا کنا لگپک بریسہ تو کوک کپہ کنے توار کپہای نے اوننگ خواپرہ مغرور آتون کنا سنگتی اف، نی کنے آ اُر دے اٹ استار مُچ کیوہ پو کیوہ کہ تیناڈغارو آسمان نا رَکوک آک نم اورے انتیکہ استار آک فناء مننگ ءِ چارہ فناء مروکا تون کنا سنگتی ءِ کنا یاری ہموفتون ءِ ہرا بے غرض ءِ، ننے آ ماہگیر برے نن چُپ تولپنہ نن جنگ ایتنہ مُر خسینہ ماہگیر ءِ، وختس زور ئٹی مریک ہم نن او نا غرورءِ پرغنہ نن تینے فناء کینہ، ٹکر تے ٹی بشخ مرینہ وا پین چندی استار جوڑ مرینہ ،اود کے تہار مفنہ نن ندر مرینہ روشنائی بشخنہ، ننارنداٹ چندی استارآک ءُ اوفتا حوصلہ آک نا دا آسمان آن بھلن ءُ ولے طوبے نی غرور کیسہ انداسوب نی تنیااُس نی ہچس افیس ای نے ہچس سرپند مریوہ، کنا نا سنگتی مننگ کپک نی خوش مر نے نازیفُوکاک پین مریر کس نے ٹی تینا زیبا سے نا خن تے، کس نے ٹی جام اس خنیک، کس تینا غم تے نے پاہک ولے کنا خواست کنا وطن ءِ، کنا گلزمین ءِ نن اود کن روشن اُن اود کن فناء مننگ ءِ پو مرینہ، اونا مہر اونا زیبائی نے آن ہزار بشخ زیات ءِ،اونا دڑد نا لغورآ سینہ نا سگ آن بھاز مونا آٹے ،نی زلفاتے آ فنا مروکا تا سنگت مروس ولے ڈغار آ فنا مروکا تا کڑد آن ہِچ پو ہ افیس، نی مفیسہ تو تہاری مریک او تہاری ٹی ای تینا زیبا غا ڈغار نا بوچ پِن خل مش تے خمپرہ تو تینا خیال تیٹی اسہ زیبا ؤ جہان اس جوڑ کیوہ ولے نی بریسہ تینا بے رنگ آ روشنائیءِ ڈغار آ کنا تالان کیسہ نا دا بے رنگ آ روشنائی آن کنا ڈغار نا گواڑخ ہیٹُرک ہنجیر و ہر پھل نا رنگ بدل مریک و رنگ نا روشنائی ٹی ماتمی خننگک تیوی بدن تا اسہ رنگ اٹ مریک تینا گواچنی دروشمءِبے گواہ کریفسہ فنا مروکا استار نا دتر تے ہم نا تہاری بھور کیکک نا ہندا حاکمی کنے کنا ڈغار آ دوست اف کنا ڈغار جنت نا ندارہ ئسے و جنت اٹ نا ہچ خواست اف۔
طوبے مونجا مریسہ تینا کسر ءِ ہلک رادہ مس دا بندغ ہم کھونڈ اس پٹا ہرادے تینا ہنکین جوڑ کریس،کلّینا بائیءِ ملہ تینا جوڑتے پالفسہ تینا نت تے مریفے توفک و ہمیل ءِ تینا ٹہیفے منہ ساہت سائی کرے کہ مولوی عبداللہ نا ہم بانگ ئنا توار مس داسا دا ورنا بش مس انتیکہ گہرام ہم دا منہ وخت ءِتینا کہُرءِ اندا جھل اٹ ہکلاکہ او نا نظر آن ہم بچوئی ئس، دا ورنا مون شیف کریسہ یار محمد نا رف نا رہی آچاہ اس بیٹ کننگ کن ہڈ کرے، درو شام ئنا چاہ ئنا بوچ آک ہم کُٹاسر شیف انا چُر آن ازغند نا پن ہم بنا، کمب اٹ سلوک نوکاپ نا دیر آن چادان ٹی ہم ارا پیالہ دیر نا شاغسہ تینا کلّی ءِ ہم پُر کرے، یار محمد نا رف ءِ سرمس چاہ ءِ تیار کرے چادان ءِ ہرفے مچٹ بڑزی ئسے آ لگا داسا مون ئنا پٹ آ شیفی روڈ ئنا پارہ غا دورگندکریسہ نظر تخسہ تینا چاہ تے کونیسہ کرے ، دے ٹک تننگ تو دا ورنا جوڑ تیا بشخندہ اس تالان مسک خنک تے پالن مسر دورگند اٹ تینا ڈغار آ ودی مروکا ہر زیباہی ءِ سیل کننگ ئسک خلک آتا مچی و مُر آن بروکا توار آک دانا است اٹ لگیسا مچ نن نا دمدری ءِ گم کریسہ ئسر میل تا چڑینگ تا توار اٹ لمہ نا پاروکا لیکوک بیان مننگ ئسر، سوچ ئٹی ہنا دا ہمو شارءِ تینا چنکی نا ہنین انگا دے تے گدریفیٹہ وختس شار آن بسوٹہ تو ماما جورک نا باغ آن آڑو ہلنگ کے الّمی ہناٹہ ،وختس بھلا توت ئنا ماسہ ای و کنا جواننگا سنگت شریف منہ پین سنگت توت کنگونا و مویز مُچ کرینہ ماما جہانگیر آستاتلاف تو چٹ خشک ءِ داسا وختس دیر آن پُرمسکہ نن غسل کرینہ بسونادے تاہم سما اَلو تینا رنگ ءِ گو آسن، حاجی حبیب نا باغ آن کوٹخو گلوْ آن سیکل ءِ ہمپانہ، نن ءُ اوفک شام اٹ کوکیلی گوازی کرینہ، پیرہ اعظم خان تو ہُچ ءِ کوتل کریسہ دین جان استا تلاف آ درینہ ، داسا تو ہمو دُون ہم ڈڑانے، لگیک اندن دا شار مَٹ مسونے دا ہند نا تؤ مَٹ ءِ ، داڑے مخلوق نا خنتے ٹی دوستی اَف داڑے سنگت آک دشمن جوڑ مسونو داڑے گروک نا توارآ پِر بفک، داڑے جمر آک بے سیخا ءُ داڑے گواڑخ آتا خوْن مریک، ضیاء اندا سوچ آتیٹی ئس کہ موبائل آتے مکلہو اس بس ،بابل ناکلہو ءِ؛ سنگت نن بھلا دیر آ کسر اُروک مرون بریس مونی ہنوئی ءِ۔
ضیاء چادانءِ چنتہ ٹی شاغاپلاشی نا کنڈان شیف قبرستان نا کنڈ بریسہ اس انداڑے دعا کن سنگت نا مزار آ سلیس سلام کرے سلام ناورندی ٹی بشخندہ تون اوار صمد جان پائک تا ضیاء دا مڑدہ آتاشار ءِ برک سنگت نن نا کسر اُروک اُن۔
ضیاء ورندی تریسہ پارے ؛ سنگت نما کاریم تے ٹی بشخ اس شاغیو ہ۔ چار گام خلیوہ چار ورنا دوہی کیوہ کنا مزل ہمودے ہرا نما ءِ کنا کسر ہمودے ہرا مالو ئسک کنا فکر سوچ توفک نا گڈیکو سُم آن پد ہم زندہ مروءِ۔
سنگت تے وا توار اس کرے پارے؛ ہڑس جوفہ اٹ خلوک ءُ دا بندغ آک غلامی نسل آن تفوکءِ دافتون بس اُروک اریرک ہموتا پارتءِ نمے ہموتا خواست ءِ نمے آن او ورناک جہد نا وارث آکو اوتے سرپدی تیریسہ دا پند ءِ مونا درسا کیرے۔ نمیموکّل ءِ سنگتاتے سلام ایتیس۔ بابل کسر اُروک ءِ نا سوئندہ نا دیر آ،دا پند مون مستی نما کوپہ تیاٹی ءِ۔
جوان اوارن، رخصت اَف۔
دی بلوچستان پوسٹ : دا نوشت اٹ ساڑی ہیت و خیال آک نوشتوک نا جند ئنا ءُ، دی بلوچستان میڈیا نیٹ ورک نا دا ہیت آتے مننگ الّمی اَف و نئے کن دا ادارہ نا پالیسی تا درشانی ءِ کیک.
