بار گپتگیں جون
اکیل مراد
دی بلوچستان پوسٹ
آئی ءِ پادانی پِنزاں چہ ھمے زانگ بیتگ اَت کہ آ کوہی مردے بیتگ آئی ءَ جنگانیِ میان ءَ دراجیں پند بُریتگ اَنت آئی ءَ اے دراجیں وھد ءَ بازیں سَکی ءُ سوری دیستگ اِت اَنت۔
ما کہ آ اے وھد ءَ دیست آئی ءِ سرے میداں بِہ گِر داں جان ءِ پٹاں یک سیاھیں میدے مان نیست اَت آئی ءِ دنتانی تہ ءَ دو دنتان بس پَش کپتگ اَت یکے جہلی نیمگ ءَ اَت یکے دوھمی برزی نیمگ ءَ اَت آئی ءِ چَم سک ھورتیں چَمیت اَنت۔
بلے اے وھد ءَ آئی ءِ چم ھم پَچیت اَنت مارا ھمے سماہ بوھگ ءَ اَت کہ آ دور یک ندارگے چارگ ءَ ایں آئی ءِ چماں چہ ھمے پدر بوھگ ءَ اَت آئی ءِ دیم ءَ یک ھنچیں رژن ءِ ودان اِنت آ رژن ءِ بام ءَ وتی چمانی تہ ءَ گِندگ ءَ اَت۔
آئی ءِ ھردوکیں پنجگانی تہ ءَ مات ءِ وشبوھیں ھاک اِت اَنت آئی ءَ زمین شَکوریتگ اَت ءُ وتی سینگ ھاکاں گوں بار داتگ اَت۔
منی اے اولی رند اَت کہ اے ڈاک ءِ سر ءَ اے جون ءَ منی چم کپتگ اِت اَنت من ھنچش ھِسک ءُ ھمپان اِت اَنت کہ منی نپس پُر بوھگ ءَ نہ اِت۔
من ھَنچش بے سماہ اِت اَنت کہ دل ھمے جیڑگ ءَ اَت نی منی گڈی وھدے بلے وھدیکہ آئی ءِ پادانی پنزاں منی چم کپت اَنت گڑا دل ءَ گَرگ ءِ جت کہ مزنیں پندے ءَ پد اے پیر مرد ءَ ھم وتی زمین یلہ نہ کرتگ۔
آئی ءِ ساہ ھمے زمین ءِ سر ءَ سِستگ اَت کہ آئی ءَ وتی چم ھمے زمین ءِ سر ءَ پَچ کتگ اِت اَنت۔ آئی ءِ سینگ ءِ سر ءَ ھاکانی مَچ بوھگ ءُ آئی ءِ بدن ءَ ھنچشیں یک وشبوھیں اتار ءِ پیداک اَت کہ یکے ءَ ھمے دمان ءَ انترانی بوہ ٹلاتگ اَنت ۔
من دمبرتگی ءَ پد ءَ بیرو کُرت دیم پہ ھنکین ءَ منی نِز ءَ اے پیر مرد مئے میتگے مردمے اَت بلے آئی ءِ جون ھنچش زمین ءَ وارتگ اَت کہ پجارگ بوھگ ءَ نہ اِت اے ھما زمین انت کہ ادا سدانی ھساب ءَ مردمانی جون جنگلاں چگل دیگ بیتگ اَنت۔
