آزمانک
گیمُرتگیں چِنال
نبشتہ کار: سخی بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
نازگُل یک سَکیں مِھروانیں چُکے اَت گوں درچک ءُ داراں گوں وتی میتَگ ءَ گوں ڈگارانی سبزگاں سکیں مِھر ے ھست اَت آ مُدام یک شمبئے آنی روچاں گوں وتی پِت ءِ ھمراہی ءَ ڈگارانی سرا شُت پَرچہ کہ نازگُل ءَ گوں دَرچک ءُ داراں گوں زمین ءِ سَبزگاں سَک مِھر اَت اَگاں واتَر لوگ ءَ اتک گُڑاں الّم ءَ یک چِنالی درچکےءِ ٹولے گون اَت اِت ۔ھمے ٹول ءَ را وتی لوگانی دیم ءَکَلے کُتگ اَت ھَر روچ آپ داتگ اَت بلئے ناز جان ءِ پت ءَ زانتگ اَت کہ اے درچکانی ٹولاں کہ ناز جان لوگ ءَ کاریت آپ دنت اے نہ تِرکّ اَنت گُڑاں یک روچے ناز جان وتی پِت توار کُت گْوشتے ابا جان من وتی کَل کُتگیں دَرچکانی ٹولان ھرچی آپ دِیاں بلئے انگت سبز نہ بنت پَرچَہ؟
گُڑاں ناز جان ءِ پت ءَ پّسو دات گْوشت منی چُک ناز گُل اے درچک کہ تو آپ دیگا ئے اے ٹول نَہ تِرکّکوکیں ٹول اَنت وھد ے کہ من ناکو سُولان ءِ ڈگارانی سر ءَ شُتاں گُڑاں الّم تئ واست ءَ شَریں چِنال کار آں بچار چون سبز بنت پدا ھَر روچ آپ اش بدئے سک جْوانیں درچک بنت پدا ھمے چِنال مَزن بنت من، تو، تئی مات، بَلوک، پیرُک ھمساھِگ ،میتَگ ءِ کُلین مردُم گرمیں روچاں کائیں ھمے چِنال ءُ درچکانی چیر ءَ نِند یں ءُدیوان کنیں ۔
وھد ے نازگُل ءَ وتی پِت ءِ گَپ اِش کُت اَنت سَک گَل بوت گْوشتے ابا گُڑاں ھما چنال ءَ زوت بیار اگاں تو ھما چنال آرت من آ چنال ءَ زیارت کناں پرچہ کہ تو گْوشئے آ چنال ءِ چِیر ءَ مئے لوگ ءِ مردُم میتگ ءِ مَردُم نندانت دیوان کن اَنت ۔
تو راست گْشءِ نازگُل تو مرچی سک مزن مزنیں گپ کنگائے منی نازگُل جان من الّم تئی واست ءَ چِنال کار اں۔
ھَر سُھب ءَ نازگُل چَہ واب ءَ پاد اَتک وانگجاہ ءَ روگ ءَ ساری الّم وتی پت ءَ را گْوشت ابا اگاں تو ناکو سولان ءِ ڈگارانی سر ءَ شُتئے منی واست ءَ چِنال ءَ بیھال مکنئے ھمے وڑ ءَ یک روچے نازگُل چَہ وانگجاہ ءَ لوگ ءَ سر بوت پت ءَ نازگُل ءَ چِنال دات اَنت نازگُل ءَ چِنال دیست اَنت سَک گَل بوت اِشتاپ اِشتاپ ءَ وتی وانگی لوگ ءَ اِیر کُت اَنت گُوشتے ابا زُوت کَن بیا من ءَ سوج دئے من چِنال ءَ کِشاں پَرچہ کہ گرم اِنت چِنال گیمُراں نازگُل ءِ پِتءَ گْوشت تو ورگ ور وھد انگت ھست چِنال چو زوت نہ مِر اَنت پد ءَ گرم کمو سرد بِیت من تو رو یں چِنالان کِشیں بَلئے ناز گُل ءَ آرام نَہ بوت ۔
نازگُل ءُ نازگُل ءِ پِت ءَ چِنال زُرت لوگانی دیم ءَ یک پلّے ھست اَت ھمے پل ءِ توک ءَ چِنال ءَ کَل کُت آپ دات اَنت پد ءَ لوگ ءَ اتک اَنت گُڑاں نازگُل ءَ وتی پِت جُست گِپت کہ ابا چِنال کدیں مَزن بیت ما چِنال ءِ چِیر ءَ نِنداں دیوان کن اَن پد ءَ من ھم وتی وانگجاہ ءِ کاران کنا ں پرچہ کہ لوگ ءِ توک ءَ گرم بیت۔
نازگُل ءِ پِت ءَ گْوشت چِنال چو زوت مزن نہ بیت چِنال ھما وھد ءَ مزن بیت کہ ھمے چنال ءَ را آپ ءُ سمات بہ بیت سک سمبالگ بہ بیت اگاں چنال ءَ را آپ نہ بوت گُڑاں چِنال مزن نہ بیت انچو کہ بنی آدم ءَ را آپ مہ بیت بے آپ ءَ ساہ دنت ۔ چنال ھم چو بنی آدم ءِ وڑ ءَ انت اگاں آپ نہ بوت گُڑاں چِنال ھم چو بنی آدم ءِ وڑ ءَ ساہ دَنت وھدے نازگُل ءَ وتی پِت ءِ گپ اِش کُتاں گُڑاں سک مُلور بوت گُشی ابا اگاں مئے میتَگ ءَ آپ نہ بوت پہ مئے ورگ ءَ گُڑاں ما داں لَھتین روچ ءَ سگّ ات کنیں بَلئے چِنال ءِ ھال چے بیت ؟؟؟
پِت ءَ گْوشت الّم ما پہ چنال ءَ وڑ ے کنیں اگاں ما پہ تُن ءَ بہ مِریں بلئے تئی چنال ءَ آپ دئیں نازگُل سک وش بوت کہ چِنال ءَ را نوں تُن ھچ نہ کنت الّم آپ رَس اِیت ۔
ھر سُھب ءَ واب ءَ پاد اَتک چِنال ءِ چَارگ ءَ شُت چِنال ءِ بُنے کلونڈات چِنالے آپءُسمات دات پَد ءَ وتی چَمے ھمے چِنال ءِ بُن ءَ شُشت اَنت لوگ ءَ اتک چائے وارت ءُ وانگجاہ ءَ وانگ ءَ شُت مدام وانگجاہ ءَ وتی ھم مکتبیاں گوں وتی چِنال ءِ کسہے کُت اَنت کہ منی چِنال یک شرین چِنالے چِنال مَزن بیت ما شُما کُل ھمے چِنال ءِ بُن ءَ نِندیں وانیں دیوان کنیں نازگُل ءِ دپ ءَ مُدام وتی چِنال ءِ توسیپ ءُ سَتا اَت ۔
ھمے وڑ ءَ وھد روان اَت اَنت چِنال مزن بوت شاھ کشان اَت لھتین وھد ءَ پد میتَگ ءَ را یک بے آپی ءُ ڈُکالے ءِ گِپت بے ھوری ءَ درچک مِراں بوت اَنت وھد ے درچک مِران بوت اَنت گُڑاں نازگُل سک پریشان بوت کہ چو مہ بیت کہ منی ھمے چِنال ھم چو آدگہ درچکانی وڑ ءَ مَرگ ءِ آماچ بہ بیت ھرّوچ نازگُل ءَ وتی چِنال ءَرا آپ دات ءُ گُشت چِنال مئے زندگی اِنت منی زند ءِ مراد بس منی چِنال انت۔
دراجیں مُدّتےءِ بے ھور ءُ بے آپی ءَ ڈکال ءَ میتگ ءِ مردمان ءَ مجبورءُلاچار کُت کہ مردم میتَگ ءَ چَہ بہ لڈ اَنت ءُ دومی میتَگ ءَ بُروَنت۔یک روچے مَھلہ میتَگ ءِ مردماں لڈگ بنا کُت دیم پہ دگہ میتگے ءَ گُڑاں نازگُل ءِ لوگ ءِ مردم ھم میتگ ئے مردمانی ھمرائی ءَ لڈ اِتءُ شُت اَنت نازگُل روگ ءَ ساری وتی چِنال وتی امبازاں کُت چمانی ارسے رِتک انت گْوشتے منی گِمرتگیں چِنال منی باندات، تو اللہ ئِے میارئے۔یک روچے ھور بیت اے ھشکین ڈن ءُ ڈگار سبز بنت ءُ تو مزن بئے ما تئی چیر ءَ نِندیں گوں تو دیوان کنیں من زاناں تو منا بے وپا ءِ نام دیئیے۔ بلئے من بے وپا نہ باں الم یک روچے واتر باں ھمے گپ ءَ گوں گُڈ سر ءَ نازگُل ءَ وتی چمانی ارس وتی گِمرتگیں چنال ءِ سرا ریتک اَنت دیم پہ وتی دوہمی منزل ءَ راھادگ بوت۔
