مُردگیں میتگ
زیمر بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ آزمانک
من ھژدہ سال ءَ رند وتی میتگ ءَ واتر کُت, اولاک ءَ نھنگام ءَ من ءَ مزن دگّ ءِ سر ءَ دور دات ءُ شُت۔
من وتی اُرداناں چت ءُ دیم پہ لوگ ءَ روان کت, ساہتے ءَ داں من بُرّاڑے ءَ شتاں بلے لوگ ءِ راہ تچک نہ بوت۔
میتگ باز مٹیتگ اَت چپ ءُ چوٹ ئےِ گیشتر اَت اَنت۔
من سر بتّگ بوتان ءُ کہورے چیر ءَ نشتاں کہ دمے بالا کناں ہمنچوکہ من ءَ بدیں بوہے ءِ سما بوت۔ من اُرداناں چست کت پد ءَ شُتاں نہ نشتاں۔
دل ءَ گشت بلکیں ڈُونڈے کپتگ برو مسیتے ءَ بدار روچ ءَ بلکیں سر بر بہ بیت۔
من کہ ہمنچو روان کت چاراں بو گوں من گون اِنت من اے دیم ءُ آ دیماں چم شانک دات اَنت بلے مُرتگیں ھچی گندگ نہ بوت نہ کُچّکی ڈُونڈے ءُ نہ کہ پس ءُ گوکی ءُ نہ کہ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
من وتی چمپلانی چیر چار اِت اَنت بگند ئے چیزے لگت داتگ بلے چمپل ساپ اَت اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
منی بانبرّگی گیش بوت, نگیگیں بیمّے منی اندر ءَ ایر کپت, جان ءِ پُٹاں سر کشگ بنا کت۔
دمانے ءَ من ءَ سما بوت منی گام تینز تِر اَنت بلے پہ دیم روان آں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
سرجنان سرجنان ءَ وت ءَ مسیتے ءَ سر کت, نماز منی رسگ ءَ گوں ھلاس بوتگ اَت ھرکس چہ مسیت ءَ در روان اَت کسے ءَ چمپل پاد ءَ ءُ کسے ءَ دست ءَ میدان میدان ءَ دیم پہ وتی لوگاں درِک اَت اَنت۔
واجہ او واجہ۔۔۔۔۔۔۔۔۔ حاجی نور محمد ءِ میتگ کجا اِنت؟
راہ ئےِ چہ کجا گیشیت؟
من مزن ریشیں مردے ءِ دیم ءَ مانتر اِت آں ءُ جست کت۔
کئے بزانت کجا اِنت نور محمد ءِ میتگ برو وتی جان ءَ کش بشوشگ نو میتگ ءَ ایر کپاں, مرد نہ اوشتات ءُ پسہ دات۔
من بانبرّ بوت آں کہ واجہ ءَ چو کت۔۔۔۔۔۔۔۔۔!!!!!
من کمو دیم ءَ کنزیت آں مسیت ءِ دپّی نیمگ ءَ لوٹیت دگہ یکے پولاں۔ چمدّاں من ءَ سما بوت کہ جون بو چہ ہمے مردماں پیداک اِنت سڑیتگین ءُ سلگتیں بوہے۔۔۔۔۔۔۔۔۔
من دست دیم ءَ دات گین بست ءُ کسّے ءَ را جست کت,
واجہ حاجی نور محمد ءِ میتگ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔؟؟
آئی ءَ منی گپ پروشت ءُ درائینت ھُدا بزانت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
من دیست کہ مردم گپی نہ اَنت من ھچ نہ گشت مسیت ءِ تہا پیش امام ءِ کوٹی ءَ پُترتاں, امام مُسّلہ ءِ سر ءَ نشتگ ءُ وزیپہ کنگ ءَ اَت۔ کوٹی ءِ سَنس ءَ من ءَ توسینگی کت گش ئے میّت ھانہے اَت۔
مُلّا تو من ءَ گشت کن ئے حاجی نور محمد ءِ میتگ کجا اِنت؟
من کوٹی ءَ ڈنّ دراتک ءُ جست کت۔
مُلّا ءَ تسبی دست ءِ چنک ءَ مُچ کت اَنت سر چست کت۔
بیا تہا تو چیا در اتک ئے مُلّا ءَ درائینت۔
نہ واجہ من جلدی آں رواگی اِنت من مُلّا نہ گشت کہ کوٹی بو ءَ اِنت۔
تو بیا تہا اے وھدی تو حاجی ءِ میتگ ءَ شت نہ کن ئے تی جند ءَ رسترے تل جنت۔
شپی منی مردمے روت ہما میتگ ءَ ترا بارت سر کنت مُلّا ءَ دگہ وڈے من ءَ چار اِت ءُ گشت۔
من لاچار بوت آں دوبر کوٹی ءِ تہا شتاں نشت آں۔
زانہ اے گوانزگ ءَ دیریگیں لاشے مان بوتگ پد ءَ نہ ششتگ انگت بو ءَ اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
رسترے جند ءَ تل جنت۔۔۔۔۔۔؟؟؟
برو وتی جند ءَ کش بشوشگانی آیگ ءِ وھد اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔
وھد ءَ اے میتگ ءَ چوشیں رستر نہ بوتگ کہ مردم تل بہ جن اَنت ءُ نہ کہ روچ ءَ بشوشگ میتگ ءَ اتکگ اَنت۔
نندگ ءَ گوں من ءَ ھیالاں چیر ترّینت ءُ جیڑینت۔۔۔۔۔۔۔۔!
روچ دیم ءَ کنزان اَت دریگ ءَ چہ روچ ءِ شم کوٹی ءَ ایر کپان اَت اَنت مُلّا ءَ مُسلّہ پیتک ءُ ڈنّ ءَ مسیت ءِ برانڈاہ ءُ شُت اوشتات۔
مُلا ءِ در کپگ ءَ گوں منی نپس سُبک تر بوت۔
دمانے نہ گوست مردے ءَ ترماسے چاہ آؤرت ءُ مُلّا ءَ را دات۔
واجہ مرچی تیر کمانیاں دو بشوشگ جتگ ءُ جستگ اَنت ڈنّ روگی نہ اِنت من پہ کچک رُزوائی وت ءَ سر کتگ۔
بازار راوگ نہ بیت داں اَشکام مہ بیت۔
مُلّا ءُ مرد ءِ گپ کم کم ءَ کوٹی ءَ پیداک اَت اَنت باز ایش کنگ نہ بوت بس ہمنچو کہ تیر کمانیاں دو بشوشگ جتگ ءُ بس۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
من ہبکّہی ءَ ڈنّ ءَ در اتک ءُ جست کت واجہ ھیر اِنت؟
تی روگ نہ بیت مرچی ءُ باندات ءَ۔ رستراں میتگ گپتگ بشوشگ, لدیگ, گورپٹ اژدھا ءُ دگہ بازیں ھون واریں رستراں میتگ ءَ دور کتگ۔
نہ واجہ من در کپاں رواں اِدّ ءَ من نشت نہ کناں, من وتی اُرداناں زُرت ءُ در اتک آں۔
مُلا ءَ مزنیں مکنے کت بلے من نہ جل اِت آں۔
ٹُکّرے ءِ روگ ءَ رند من ماریت اے نیمگ ءَ مُردگ بو گیشتر اِنت۔ دمک ءُ در ھورک اَت اَنت کس در ءَ بوھگ ءَ نہ اَت نہ مردمے نہ دلوت ءُ اولاکے۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
دو دمک ءِ مانتر ءَ شش ءُ ھشت بشوشگ ءَ کسانیں تپلے گِر کتگ ءُ چِیل ءُ مانچیل اَت اَنت۔
من واتر پد کنزیت آں چرکی ے ءِ کُنج ءَ اوشتات ءُ چار اِت, نپس گران بوت, دم گٹ اِت, ئیداں شل دات۔
گونڈو تنسار اَت من ءَ گُمان بوت کہ گونڈل مُرتگ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
زنڈیں ساہتے ءَ رند کہ من سر کش اِت ھچّی نیست اَت من پہ تُرس ءُ لرزے در اتک آں۔
ڈنّ ءَ گونڈل ءِ ھوناکیں گِر پد دیم پہ کور ءَ شُتگ اَت اَنت ءُ چمپل ئےِ ہمد ءَ کپتوک اَت اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔
کِرّ ءُ گور ءَ مزنیں سلوتّے ءَ من ءَ پچلرزینت,چم دراتکاں شیکی بوت اَنت ءُ من سِر بست ءُ جست آں۔۔۔۔۔۔۔۔۔
اے دمک ءُ آ دمکاں تچان,
ھیسک ءُ ھمپان, سر بتگ۔
دم ءِ پُر بوھگ ءَ سر دو مزن ءُ پَزوریں لدیگ ءَ من ءَ مانترینت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
من ءَ ھاٹیگ ءَ یل دات نکان چہ منی دست ءَ شیترت بُن ءَ کپت, لدیگاں دیم ءَ کنزان کت ءُ من پشت ءَ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
لستیں کدم ءِ جنئگ ءَ لدیگاں باہند کت۔
تگے من ءُ تگے آ تگے من ءُ تگے آ ہمنچوکہ کہ من گِرگ بہ باں من ڈورتگیں چار دیوالی ے ءِ تہا دور کت بچ اِت آں۔۔۔۔!!!!
پھک شنّال بوت آں کپت آں دل تُست تنسار بوت۔
دمّے ءَ کہ من چم بند کت اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
یا ھدا اے چے پیمیں میتگے۔۔۔۔۔۔۔۔؟
ادّ ءَ کس نہ گوایت چے پیمیں رستر اَنت میتگ انگیر کتگ؟؟؟!!!!
ادّ ءَ اے چے لوٹنت ءُ جون بو چہ کجا اے میتگ ءَ آتار اِنت؟
کئے مرتگ؟
اینچو مردم اے رستراں چیا نہ جنت؟
اِدّ ءِ اَشکامی کجا شتگ؟
یا ھُدا۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔؟
کترہے ءَ پد کہ منی چم پچ بوت اَنت داں ھمے لوگ ءَ دو گِل ءِ بان ءُ یک مزنیں کُلے ایوک ءُ تہنا میلانک اِنت۔
من چست بوت ءُ پُچاناں چنڈیت دیم پہ باناں شتاں بان ھورک ءُ ھالیگ اَت اَنت در ءُ دریگ رمیزاں بڑّ ءَ اَت اَنت۔
بان وت ءَ کم کم ءَ ایر بران اَت اَنت۔
من ءَ گُمان بوت کہ اے گس ءِ مردم لڑّیتگ اَنت دیگہ شہر ءُ ملکے ءَ شتگ اَنت۔
نو مردم چوں بکنت؟
کجا برو؟
کئے ءَ جست بگپیت؟
مزنیں اڑّے ءَ پد من کش ءِ لوگ ءَ پہ ترسے دور کت, بُستگ ءَ گوں جَنکے چہ کُل ءَ گوں تیر کمان ءَ در اتک وار وار ءَ بُستگ ءِ نیمگ ءَ سراپ سراپ ءَ آیان کت منی گندگ ءَ گوں کمان ءِ تیر ئےِ داں کوپگ ءَ کش اِت۔
چست کن دستاں کئے تو؟
لوگ ءَ چیا دور کتگ؟
من یکپارگی دست برز کت اَنت ادّا من ساوڈ آں ساوڈ ءِ پیر محمد۔
من ءَ لدیگاں تاچینت من اے پشت ءِ لوگ ءَ دور کت پد ءَ اِدّ ءَ شمئے لوگ ءَ اتک آں داں آپ ءُ نانے۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
آئی ءَ تیر کمان جل کت ءُ من ءَ بُرت لوگ ءَ نہ دینت۔
من وس کت منی لرزگ بند نہ بیت ترس در نیت۔ آئی ءَ تاسے آپ آؤرت ءُ نشت۔
من آپ سرجم ءَ تنگ اِت اَنت۔ نو منی ھاٹیگ ءَ واتر کت اتک وتی جاگہ ءَ۔
وش اتکئے۔۔۔۔۔۔۔۔۔ من شاری۔
وژ نام بات ئے۔!!! من۔۔۔۔ سا۔۔و۔۔ڑ۔۔۔!!!
لالا تو چو ھزتگ ئے ترا ھیر اِنت ؟؟ شاری ءَ تاس وتی نیمگ ءَ کشیت ءُ درائینت۔
ادّا من نھنگام ءِ مردم آں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔!!!
شاری منی تانسریں گپانی اِشکنگ ءَ گوں گُڈ ایت اباشکو بوت۔
اے میتگ ءَ چد ءُ ساری لدیگ نہ بوتگ ادّ ءَ گیشتر گورپٹ, بشوشگ, ھپتار ءُ کدی کدی اژدھا اژدھا ے اتکگ آس بُرتگ ءُ میتگ ءِ کُل ءُ کاپر مانداشتگ اَنت۔
لدیگ چہ کجا مرچی؟
آ چٹ ھشک بوت ءُ درائینت۔
بلے تو دلتپرک مہ بو ترا شپی تی میتگ ءَ سر کناں آئی ءَ من ءَ سکین دات۔
تو دمے آرام کن من وت ءَ گیشیناں۔ شاری ءَ درائینت ءُ دراتک۔
اے یکیں جاہ اَت کہ من ءَ جون بو ءِ سما نہ بوت باکی درائیں جاہاں چو مَرانٹ ءَ بو کت۔
شاری ءِ دراہگ ءَ گوں چم ڈُک اِت اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
میر ءِ میتگ, میر ءِ میتگ ءَ ما نزانیں وتی جان ءَ کش, کئے تو ؟
کس من ءَ کمار کنئگ نہ اَت کس سوہ کنگ ءَ نہ اَت۔ پہ دیم سر گردان روان۔۔۔۔۔۔۔۔
ھر دمک ءِ پُترگ ءَ ساری سر کشان اَت اوں۔ پاد ءَ شپاد جنزان۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
بازیں ٹپّگ ءَ اَبید من ءَ دو گورپٹ ءَ ڈیک دات من تگ بست بلے وس کناں تچگ نہ بیت من کہ پُشت ءَ چک جت گورپٹاں من ءَ دو دِر کت۔۔۔۔۔۔
من دیم پہ شکون کپت آں۔
اللہ۔۔۔ مُرتاں ھبو ۔۔۔۔۔۔۔
انچو من واب ءَ سِٹ اِت آں بُست کت داں ھچی نیست۔
چوں بوت ترا لالا؟ شاری شپّرگ ءَ اتک گوں درگڈّیتگیں چماں کُل ءَ پُترت ءُ پول اِت۔
ھچ نہ اِنت من ءَ ادّا بس ھنچوش۔۔۔۔۔۔۔۔۔
آئی ءَ چم شودی آپ آؤرت ءُ من چم شُشت۔
ادّا من ءَ سر کن اِت زوت من نگیگ آں من ءَ سک ترسگ ءَ اِنت۔
منی سر بر نہ بیت ادّ ءَ گور پٹ چے کن اَنت؟
نزیک ءَ اے میتگ ءَ مانشجاہ ءِ جند نیست۔۔۔۔۔
لالا تر ءُ تاجگیں مُردگ کہ ڈنّ ءَ کپتگ اَنت گورپٹ کجام سوک ءَ برو گور بہ پٹیت؟؟؟
شاری ءِ اے پسّہ ءَ منی سر پر نہ بوت, بلے من ھچّی نہ گشت۔۔۔۔۔۔۔!!
مگرب سر گوستگ اَت تہاری لم لم ءَ میتگ ءَ ایرکپان اَت آئی ءَ جنڈیں گورپاتے کُل ءِ دیم ءَ چیرگیتک ورگ آؤرت اَنت۔
من ورگ وارت۔
آ گورپات ءِ سُنٹ ءَ نشت پد ءَ پرزونگ پیتک ءُ بُرت۔
سر شپ ءَ دو تیرکمانی اتک من ءَ شاری ءَ بُرت ہمایانی دست ءَ دات ءُ ما در کپتیں۔
کساس دو کلاک ءَ رند من ھند ءُ دمگاں سر پد بوت آں جاہ پجّارت اَنت۔
واجہ من نو جاگہاں زانگ ءَ اوں نو من وت رواں شما واتر کن اِت شمئے راہ مزن اِنت شپ ہم باز کنزیتگ۔
نہ برات ترا برّیں لوگ ءِ دپ ءَ سر کناں رسترانی بیسہ کنگ نہ بیت تو پدا دست ءُ گوش ئے۔ چمایاں یکے ءَ درائینت۔
من ھچ نہ گشت داں ایشاں من ءَ لوگ ءِ دپ ءَ سر کت ءُ پیتر اِت اَنت۔
من کہ لوگ ءَ پُترتاں لوگ انسرتگ اَت درست واب اَت اَنت ابید چہ مزئیں مات ءَ۔
مات ھبکہ بوت من ءَ رُپت ءُ امبازاں زرت۔
سہب ءَ کُل پاد اتک اَنت منی گندگ ءَ ھبکہ بوت اَنت۔
براتانی چک نوک اَت اَنت من کس نزانت گونڈواں ھم من ءَ پجانیارت۔
دیوان بز بوت جُمبوکائی بوت۔۔۔۔۔۔۔
بشوشگ, لدیگ, ھپتار, گورپٹ ءُ اژدھا۔۔۔۔۔۔!!!
جَک ءُ سلوت ءِ تہا من ءَ جون بو ءَ نپس بند کت۔ دل بد بوت ءُ بان ءَ چہ در اتک آں۔
لوگ ءِ چاریں کُنڈ چار اِت اَنت ھچ نیست اَت نہ اُجریکے نہ دگہ گند ءُ گسّڑے۔۔۔۔۔۔۔۔
من چٹ کُساں پانڈو بوت آں!!!!!
روچ شپ ءُ شپ روچ بوہان اَت اَنت رسترانی کد ودّان اَت۔
تُرس ءَ میتگ پچگپتگ ءُ وتی کتگ اَت۔
بے وسی ءُ لاچاری اُزر اَت اَنت میتگ ءِ۔
جون بو تانسریں میتگ ءَ آتار اَت ابید چہ لھتیں گس ءَ۔۔۔۔!!!
یک روچے من ءَ اناگہ وتی تہا گھ اِتگیں بوے ءِ سما بوت بلے دل ءَ نہ جت۔
جان شودگ ءَ پد کہ من آدینک ءِ دیم ءَ اتک ءُ اوشتات آں تا من ءَ سما بوت من ھم مُرتگ ءُ کِرم کپان آں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
