تھاریں کوٹیاں بندیگیں برات ءِ نِمدی پہ سرمچاریں برات ءَ
اکیل مراد
دروت!
اُمیت اِنت تو دراہ ءُ وش ءُ سلامت ئے مدام گوں وتی ھمگنگلاں سلامت ءُ دراہ بات ئے من تئ کستریں برات اَنت اے نمدی ءَ پہ ترا نبشتگ کنگ ءَ اوں ءُ وتی ھالانی بھر ءَ کسانوکی ءِ گپ ھم ھوار انَت بلے تر ءَ منی کسانی یات اِنت من ءَ ھم تی ڈلگی یات اِنت بلے من ءُ تو ھردوک یک وڑ بیتگ اِنت ۔
منی ءُ تئ مات ءَ منی ءُ تئ ھردوکانی جان یکجاہ ءَ شُشتگ پرچاکہ تو من ءَ چہ سَے سال ءَ مستر ءِ من ءَ ھما کسانی سک ءَ مروچی گیر آیگ ءَ اِنت کہ من ءُ تو ھردوک یکجاھی ءَ گوں میتگے چوریگاں لیب ءَ تچان بیتگیں ھمک روچ لوگ ءَ ھم منی ءُ تئ وت ما وتی شیتانی بیتگ اَنت۔
بلے مروچی آ وھد ءَ بیست سال سرجم اِنت کہ من ءُ تو ھردوک مزن بیتگیں ءُ تو دیم پہ مات کوھاں شتے من دیم پہ زنداناں ۔
مروچی اے نِمدی ءَ من ھمے واست ءَ نِبشتگ کنگ ءَ اوں کہ اے پنچ ماہ پُریں گوستگ یکوے دل ءَ گُشتگ کہ پرتو نِمدی ءِ نبشتگ بہ کن اے وھد ءَ منی چاریں نیمگاں درآمدیں مردم اَنت ھمک سھت ءُ دمان ءَ تئ جست ءُ پد ءَ کنگ ءَ اَنت ۔
پہ تئ نام ءِ سر ءَ منی بَڈے پوست دور اتکگ من ءَ ھمک روچ سھب ءِ نھاری ءِ بدل ءَ یک برے الکاپیں ھوشاپے ءَ پد تئ جست ءَ کنگ ءَ اَنت کہ بیار وتی برات ءَ بِلے مئے دیم ءَ وتی سر ءَ جھلاد کنت۔
اے وھد ءَ منی کوٹی ءَ ھبدہ مردم گون منی ھمراھی ءَ بندیگ انت ھبدھیں مردمانی سر ءَ ھمے وڑیں لَٹ ءُ کٹی بوھگ ءَ ایں بلے منی نمدی ءِ مستریں سبب تی مھکمی اِنت کہ من انگت ءَ وش ءُ سلامت اَنت اے وھد ءَ منی جان ءَ لَٹ ءِ جاہ پَش نہ کپتگ بلے تئ بامردی ءَ منی جان ھَنچش مھکم کرتگ کہ آ چوں آسین ءَ ٹلانگ ءَ اِنت ۔
من ءَ الم تئ مھکمی ءِ سر ءَ ھم اوست اِنت پرچاکہ ترا مئے لوگ ءِ تھا درستاں چہ مئے مات دوستیگ تِر بیتگ بلے یک روچے ءَ من مات ءِ نزیک ءَ نِشتگ اِت اَنت مات ءِ گوانکو ءَ تئ نمبر پیداک اَت مات گل ءَ بال بیت کہ منی چک پیداک انت ۔
بَلے سلام ءُ دراھی ءَ پد مات ءَ تر ءَ پُرسیت کہ تو کجائے تئ بچکندگانی ٹاھکاں مات اجکہ بیت کہ تو گُشت سارتے ءِ سر ءَ اوشتوک اَنت ءُ وپتگیں سنگتانی نگھپانی ءَ کنگ ءَ اَنت ۔
مات ءَ پد ءَ ترا پُرس اِت کہ ترا پہ منی پیریں آجزی ءِ سر ءَ زَھیر نہ کنت کہ منی چم کور اَنت پہ تئ دیدی ءَ پد ءَ تو پَسہ دات کہ من ھما مات ءِ بَچانی نگھپانی ءَ کنگ ءَ اوں کہ آئی ءَ تنی وھدی چُنت بچ پہ سرجمیں ماتاں ندریگ کرتگ اَنت۔
ھمے گپانی کنگ ءَ پد مات ءَ بس یکیں گپ کرت ” اللہ ” شمے مدت بات ءُ منزل ءَ سوبین بات ئے ھمے روچ ءَ پد منی دل ھم مھکم تِر بیت مروچی تو زان ئے اے گپاں من چی ءَ کنگ ءَ اوں مروچی سھب ءِ شَش ءَ بہ گر داں نیمروچ ءِ دوزادہ ءَ یکشل ءَ من لَٹانی چیر ءَ اوں من ءَ ھمے یکیں جست بوھگ ءَ ایں کہ تئ برات کُج انت؟
گڈی ءَ منی دپ ءَ ھمے مھکمیں گپ اناگتہ لَگوشت کہ من ھما مھکمیں مات ءِ چُکاں کہ آئی ءَ وتی سرمچاریں بَچ ءَ پہ آجوئی ءِ جنز ءَ سکین داتگ۔
اے گپانی کنگ ءَ پد منی چمانی رژن گیشتر بلان بیت من انگت مھکم بیتاں یک دو روچ ءَ پد لشکریاں تئ نیمگ ءَ کلوہ کرتگ اَت کہ تو بیا وتی سلاھاں چگل بہ دے اگاں ناں تئ برات ءِ لاش ءَ شمے لوگ ءَ رسینیں من ھم ھمے گپ لشکری جنوکیں سپاھیگانی دپ ءَ ایش کُرت کہ آ وت ما وت لَبجگ ءَ اِت اَنت ءُ گوشگ ءَ اِت اَنت کہ مروچی ءَ پد ما اشی ءِ برات ءِ ھمک کشکاں بندیں ءُ نِندیں الم وتی سلاھاں چگل دنت بلے من ھمے گپانی سر ءَ بچکندگ ءَ اِت اَنت کہ اے کجام نادانی اِنت کہ سَے سال ءَ پیسر منی مات ءَ پہ ماتی نَک اِت ءُ گوشت کہ بیا منی چارگ ءَ آئی پَسو ھمیش اَت کہ من ” ھما ماتانی تاسُوکیں بچانی نگھپانی ءَ کنگ ءَ اَنت کہ ” آیاں چہ یک دمان ءِ ھم گِستہ بیت نہ کن آں ”
زندمانی گوزان بیت اَنت ھمے روچ ءَ مئے گورا یک پِت ءِ گوں وتی ورنائیں بَچ ءَ ھم بندیگ اِنت آئی ءَ سَے ماہ اِنت کہ بندیگ جاہ ءَ بندیگ انت آئی ءِ اُمر شَست سال اِنت ۔
آئی ءِ چُک ءِ سر ءَ دَہ لَک کلدار ھم ایر کنگ بیتگ بلے آئی ءِ چُک انگت ءَ جنگی مردماں گون اِنت گوں من ھم ھمے اُمیت ءَ کن ءَ کہ تو منی پرواہ ءَ نہ کن ئے ءُ من ءَ چہ گیش تو ھما مات ءِ بچانی ھمراھداری ءَ کن ئے پرچاکہ ادا من ایوک نہ اِنت منی گورا بندیگیں مردم سک باز اَنت بلے اے وھد ءَ ما بس یک کوٹی ءِ تہ ءَ ھبدہ مردم اِنت ۔
منی بیلی ءِ برات من ھمک وڑیں زوراں اوپار کنگ ءَ اوں تو وتی کِشک ءَ پہ منی واھیاں یلہ مکن ۔
من ھمے جیڑگانی تہ ءَ گوزگ ءَ اِت اَنت اناگتہ بندیگ جاہ ءِ مزن گیٹ ءَ چہ یکے ءَ توار کُرت کہ”ہمارے قافلے پر حملہ ہوا ہے میجر سمیت کئی اہلکار ہلاک ” پد ءَ منی بچکند گیش بیت اَنت ھمے دمان ءَ لشکری ءِ دپ ءَ ھم دراتک کہ “اس کا بھائی بھی حملے میں ماراگیا ” الم ترا منی نِمدی سر بیتیں ءُ تو دلرنج نہ بئے۔
