گدار: زندان
ھپتُمی بھر
نبشتہ کار: کوبرا بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
من سُد کُرت، مُرتگیں دیدگ شانک دات آں زندان ءَ را چَپ ءُ چاگِرد ءَ پہ اُرتی ءَ چار اِت، تاں کَس نیست ۔۔۔۔شاہ میر ءُ جناوریں مَردک دوئیں ودی نہ بنت۔اے ساھت ءَ دو کلاکی گاٹ ھم نیاتکگ اِت اَنت، من جیڑ اِت کہ بلکیں اے ٹارچر والا پد ءَ کاینت کہ دو کلاکی گاٹ انگت ءَ گار اَت۔چم پہ دیم ءِ مِکّیں ٹیبل ءَ شانک دات آں ، ٹیبل آیاں چِست کُتگ اَت، کمُوکے دَم پہ الکاپی رَیگ ءُ آیگءَ اَت چی ءَ کہ ٹیبل ھُود ءَ چہ ٹگلینتگ اَت دِلجم بوت آں کہ نوں شاہ میر ءُ آئی ھمراہ نیا اَنت۔ ٹیبل ءِ ٹانگ بال ءَ اِت اَنت ءُ روبرکتی دیوال ءِ کَش ءَ کپتگ اَت۔ سیاھیں پیتی ھم ودی نہ بوت نزان آں اشاں کُجا ھیر کُتگ اَت۔ دروازگ اِنچُک ءَ پَچ اَت ، مُشک چہ دَروازگ ءِ گُونڈُکیں درگ ءَ پُترِگ ءُ درایگ ءَ اِت اَنت۔ بزگیں مُشکاناں باریں چُنت روچ بیت کہ روچ ءِ بْرمش اِش نہ دِستگ آں، مَروچی آیانی گَل اَت کہ ڈنّ ءَ راَہ ءُ آ کنگ ءَ اِت اَنت۔
من سرگ جھل کُت وتی پادانی دیم ءَ چار اِت ، چو دِل ایر بُڈگّ بوان بوت۔ سر گوْات گِپت چم پہ بے سُدی ءِ ھلک ءَ روگ ءَ دِلمانگ اِت آں، چی ءَ کہ چہ پَشک ءِ کالر ءَ بِگر تانکہ شلوار ءِ پانچِک ءَ زُبان ءِ ھوناں پِنژارتگ اَت ءُ پَشک ءُ شلوار چہ ھون ءَ میچل اَت۔
بلے ھیر!
وتی دِل ڈڈّ کُت ءُ وت ءَ را مُھکم کنائینت کہ اے پیمیں ھون ءِ رِچگ من سک باز رند ءَ دِستگ ، اے انّونیں ایوک ءَ کارے نہ اِنت۔ ھما اِنت کہ من اے تھاریں کوٹی ءِ تہ ءَ کپتگ آں ، چُشیں نِدارگ گومن ھزار رند ءَ بوتگ ءُ واکی چِد ءُ گیشتر ءُ گَنتر بوتگ۔ من ھُشک ءَ ملور ءُ بزگ آں ، چُش کہ من وت بھت ءُ نسیب ءِ وڑ ءُ پیم ءِ سر ءَ سِتک ءُ بیسہ نداریں بلے من اے ھبر ءَ پہ دل پھکی گُشاں کہ اے پیمیں تارونکیں زندان ءِ تہ ءَ یک ءُ دو رند ءَ زِند گوازینگ پہ ھر یک بلوچے ءَ آئی ءِ بھت ءُ نسیب ءَ پہ زوران سری نبشتہ کنگ بوتگ تاں ھما وھد ءَ کہ ما وتی آجوئی ءِ ندارگ ندِستگ ءُ وتی سیمسر چہ زوراک ءَ نگیشینتگ اَنت، من چی ءَ واہ ءُ زار بکن آں ھردیں مروچی من زندان ء َمہ بوتین آں باند ءَ بوت آں ، ھردیں باندا نہ گُڑا پُونشی الّم ۔۔۔۔نوں وھدے کہ یک چیزے چو موت ئیگ ءَ الّمی اِنت منی ھیالءَ چرائی ءَ چہ وت ءَ یکِر کنگ نازانتی یے۔
منی ریش مزْن اَت ، چہ زُبان ءَ رِتکگیں ھوناں ریشانی نیامگ ءَ پہ وت ءَ راہ گیشینتگ اَت ءُ دِرتگیں جیگ ءِ سر ءَ لکیر کشّان دیم پہ پادُوم ءَ روگ ءَ اِت اَنت۔ من چو مارِ ات کہ باز ھون رھتگ، سر چَکرگ ءَ اَت ، دل ایر بُڈگ ّءَ اَت ، چہ زُبان ءِ درد ءُ دوراں من سرگ برے اے نیمگ ءُ برے آ نیمگ سُرینگ ءَ اِت آں۔
ھُدا ھُدا کُت کہ زوت بے سُد بباں تانکے پہ ادرُکے چہ درداں بلکیں بے سمائی برس ایت۔
ھمے ھوش ءُ بے ھوشی ءِ گَڑ ءُ مُنجانی تہ ءَ من جمال ءِ یاتاں کپت آں ۔۔۔ جمال۔۔۔۔جمال ھما سنگت اَت کہ من آ ھشتیں اکسانی توک ءَ دِستگ اَت ءُ پجّا آؤرتگ اَت۔
روان اِنت
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
