نمدی یے پہ سکی ساوڑ بلوچ ءِ نام ءَ
نبشتہ کار: داد بلوچ شاشانی
دی بلوچستان پوسٹ
دْروت ءُ دْراہ بات ئے ساوڑ جان من وش ءُ سلامت آں ءُ مدام تئی وشی ءَ چہ ھداوند ء پاک ءَ لوٹ آں ، تئی نمدی من وَنت کہ تو پہ مِھرُل ءَ نبشتہ کُتگ اَت ئے ، ھمے نمدی ءِ وانگ ءَ پد من ءَ اَنچوش سما بوت من ھمے نمدی نبشتہ کُتگ یا تو منی کسھاں کنگ ءَ ئے.
اَنچو گْوش اَنت کہ شائِری ھما گیش منّگ ءُ دوست دارگ بیت کہ ھر وانوک ھمے سرپد بہ بیت کہ منی کسہ اِد ءَ کنگ بوتگ یا منی درد اَنت اِد ءَ دَرشان کنگ بوتگ اَنت ، چوناھا ھر ھما نبشتہ منّگ ءُ دوست دارگ بیت کہ وانوک سرپد بہ بیت اِے نبشتہ ءِ تہ ءَ منی کسہ کنگ بوتگ بس نبشتہ دگرے ءَ کُتگ، من نمدی وانگ ءَ بندات کُت داں آسر کُت ھچ سما نہ بوت تو نبشتہ کُتگ ھر گال ءُ گالرِد من ءَ منی ترانگ ءَ دیگ ءَ اِت اَنت ، من ھر وھد ءَ ھمے گپ کُتگ کہ من ءَ کِسمت گوں کسے ءَ مِھر بہ بیت پرچا کہ ھر شائِر ءُ نبشتہ کار کہ من جُست کُتگ آں گڑا آیاں ھمے گْوشتگ پہ نبشتہ کنگ ءَ درد لوٹ اِیت اگاں درد نہ بوت گڑا نبشتہ بے تام بنت ،منی اوں واھگ بوتگ من ءَ مِھر بہ بیت دانکہ منی نبشتہ تام دار بہ بنت ،بَلے نوں من مُدام دوا کن آں کسے ءَ را گوں کس ءَ مِھر مہ بات بِلّے نبشتہ بے تام بِہ بنت، مِھر ھُدا کسی نَسیب ءَ مہ کنات پرچاکہ اِے سک ءَ بلائیں چکاسے کس برداشت ئِے کُت نہ کنت ،اِے چکاس ءُ اِے رُنگراه ءَ نوں من سرپد آں کہ مردم مھر ءِ نام ءِ سر ءَ وت کُشی پرچا کنت، نوں من زان آں شَے مُرید پرچا سی سال کابہ تَوّاب کُتگ ءُ ھانی ءَ را پرچا چاکر ءِ ماڑی ءَ وش نہ بوتگ، نوں من زان آں پرھاد کوہ پرچا بُر اِتگ ، نوں من زان آں سسی ءُ پُنّو پرچا گنوک بیتگ اَنت ، نوں من زان آں سَدّ ءُ کیّا کَے اَنت ، نوں من زان آں مُلا اِزت کُجیگے ، نوں من زان آں اُومر ءُ مھناز ءِ کسہ چون اِنت…….؟
یک گپے ءَ من ءَ سک ھیران کُتگ آ اِے گپ اِنت مِھر چے یے ، مِھر چوں بیت ؟ من پیسر ءَ ھمے اِشکُتگ کہ گوں وش رنگاں مِھر بیت، من پیسر ءَ اِشکُتگ ھما مردُم ءَ گوں ترا مِھر بیت تئی وتی بہ بیت یا تو مُدام ھما مردُم ءِ کِرّ ءَ بِہ بَہ ئے یا تئی ءُ آئی ءِ پکر یک بِہ بنت، ھیال یک بِہ بنت ،نیکراھی یک بِہ بنت، برداشت ءُ اُپار بِہ بیت، وش روھی بِہ بیت ،گوں تو ھم سپر بِہ بیت یا گوں ھمائی مِھر بیت کہ آئی ءَ گوں ترا مِھر بِہ بیت ، بَلے نوں من اے گپاں چَہ یکے گپے ھم نہ منّ آں پرچا کہ منی گوں انچیں مِھرے بوتگ کہ اِے چیزاں چَہ یکے نہ بوتگ، مھر ءَ را نہ کہ گوں چم ءُ بُروان ءَ کار اِنت نہ کہ گوں سیرین ءُ بالاد ءَ کار اِنت نہ کہ گوں رنگ ءُ ملگور ءَ کار اِنت مِھر بس وتی مستر وت اِنت ،وت بیت اَنچو پہ دیم بیت ،من انچو سرپد باں اِے بے بریں درچکے، بے توم ءُ چنال ءَ تِرکّ اِیت بے آپ ءُ پلگارگ ءَ رُدیت ءُ سبز بیت، بے دھکان ءُ ننگار ءَ زندگ بیت ۔
منی دل ءَ گْوشت پہ تو سک بلائیں نمدی یے نبشتہ بہ کن آں مِھر ءِ سر ءَ شَریں وڑے ءَ گپ بہ کن آں،بِلے من ءَ پھل کن اِنشپی اے منی سیمی نمدی اِنت کہ من نبشتہ کنگ ءَ آں ،ھیال ءُ گال مرچی منی کش ءَ ناچ ءَ اَنت ءُ من ندارہ کنگ ءَ دَمبُرتگ، من ءَ نبشتہ کنگ پد ءَ کُش اِیت ءُ سکیں بے واکے ءِ آں، ھچ تَھمبُل نہ کنت وھدے کہ گال ءُ کولنج گیش بنت، گڑا منی ھوش ءُ سار ءَ بَر اَنت ءُ پہ نبشتہ کنگ ءَ نند آں.
دگہ گپے ءَ من ءَ سک بے وار کُتگ مردُم مُدام گْوش اَنت اے وھد ءُ دَور ءَ مِھر نیست گُڑا من ءَ ھمے گپ ءَ ھیران کُتگ کہ مارا گرک اِنت وھم مہ بیت یا دگہ نوکیں نادراھی یے وتی ارجان مہ کنت، مارا پد ءَ اِے مِھر ءِ ھکیم ءُ تبیب نیست اگاں سرجمیں زند ءَ جان ءَ در مہ بیت بزان ما نَہ بوت اِیں ۔۔۔۔
ھمدءَ وتی گپاں آسر کن آں من ءَ واب کُشت ۔
تئی ۔۔۔۔ داد بلوچ شاشانی ۔۔ بیست ءُ یک ۔۔۔۔ بھاران ۔۔۔ دوھزار بیست کَلاچی۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
