ترا آروس مراد بات
گڈی نمدی پہ مھرُل
نبشتہ کار: سکی ساوڑ بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
رمس،16 بھاران 2020
وھد شَپ ءِ یک ءِ ساھت
دروت منی ارواہ
اُمیت اِنت تو مروچی گیش وش ءُ شادان ئے پرچاکہ تئی کَش ءَ تئی زند ءِ ھمسپر نشتگ ءُ تو گوں آئی ءَ ھم دیوان ئے، چوناھا منی دل ءَ بوتگ کہ ترا تئی آروس ءِ دومی روچ ءَ نمدی یے نبشتہ بہ کن آں بلے نہ منی دستاں ھمراھداری کرت ءُ نہ ند ءُ کاگداں، ھمیش اِنت انچو ماہ ءَ پد مروچی ند ماں کاگدانی باھوٹ کنگ ءَ آں.
منی مھرُل جان تو کدی جیڑ اِتگ کہ یک پکیر ءُ ابدالے تئی ودار ءَ شپ پہ جیڑگ ءُ روچ پہ ارس گْوازینگ ءَ اِنت، تو کدی یکبرے برے وتی اے گنوک ءِ بارو ءَ جیڑ اِتگ کہ مدام درد ءُ کولنجانی باھوٹ اِنت، کدی تو اولی بر ءَ وتی زند ءِ ھمسپر ءِ ھمبازانی باھوت بوگ ءِ وھد ءَ اے جیڑ اِتگ اَت کہ من گوں یکے ءَ سوگند وارتگ کہ من اگاں ھمبازانی باھوٹ بہ باں گڑا آ تئی ھمباز بنت ءُ ایدگرانی ھمبازانی باھوٹ منی بے ساھیں کُنٹ بیت؟
وھدے کہ تئی آروس ءَ دزگھاراں چاپ ءُ ھالو جتگ ءُ دومی دزگھار ءَ تئی دست ءُ پادانی ھِنّی کنگ ءَ بوتگ گڑا تو کدی اے جیڑاِتگ کہ تئی ابدال اے وھد ءَ وتی دست ءُ پادانی کجام رَگاں داگ ءُ بُرّگ ءَ اِنت ءُ وتی دست ءُ پاداں گوں سُھر سُھریں ھوناں رجینگ ءَ اِنت، کدی تو یکبرے جیڑ اِتگ کہ تئی شیدا ءَ سرشپانی پاساں نیم نیم ساھت ءِ سپرے پد گوں کجام درد ءُ رنجانی گْوازینگ ءَ پد تئی کرّ ءَ اتک ءُ سر بوتگ ءُ ترا انچو جیڑگ ءَ ئِے نیشتگ کہ من مروچی کجام ازاباں چہ پد تئی کرّ ءَ سر بوتگ آں،پد ءَ گوں ترا دیوان ئِے کرتگ ءُ گْوربام ءَ گوں کجام ازاباں گِس ءَ واتر بوتگ ، کدی تو جیڑ اِتگ کہ آ تئی مھر ءِ پُشت ءَ چنچو زاہ ءُ بد وارتگ ءُ وتی گِس ءِ مردم تئی ھاتر ءَ یلہ ئِے کرتگ اَنت ءُ تئی واستا ساہ ءِ ببا دیگ ءَ ساڑی بوتگ، کدی تو آئی ءِ ملوریں چھرگ مارتگ کہ پرچاکہ دیم ئِے انچو ھشک ھشک ءُ چم ئِے سُھر سُھر بوتگ اَنت، کدی تو اے جیڑ اِتگ کہ مروچی آئی ءَ وتی گِس ءَ نان وارتگ ءُ اتکگ یا شُدیگیں لاپ ءَ پہ تئی یک دیدارے ءَ وت ءَ ساڑی کرتگ، کدی تو اے جیڑ اِتگ ءُ جُست کرتگ کہ مروچی تو چہ کجا پیداک ئے ءُ چے کرتگ؟
ھیر جُست سک باز اَنت ءُ یک جُستے ءِ پسّہ اوں تئی کرّ ءَ نیست کہ تو بہ دے ئے ،من زاناں تو کدی چہ وت ءَ جُست نہ کرتگ ءُ نہ جیڑ اِتگ.
تو یک گپے زان ئے وھدے کہ تئی دزگھار ءَ چہ تئی آروس ءِ بیست روچ پیسر من ءَ ھمے مِستاگ ئِے گپتگ کہ بیست ءُ ھپت تومشان (ستمبر) ءَ مھرُل ءِ آروس اِنت ءُ ما ترا آروس ءَ لوٹ اِتگ، وھدے کہ من اے گپ اِشکرت اَنت گڑا من چوں بوتگ آں منی ھیال ءَ تو سرپد نہ ئے پرچاکہ تو داں روچ ء مروچی نہ جیڑ اِتگ گڑا چوں سرپد بوت کن ئے،وھدے اے گپانی اشکنگ ءَ پد منی ھیال ءَ منی دستاں نگر ءِ پُرے یل بوت ءُ زمین ءِ باھوٹ بوتگ، منی ودار ءِ گڈی واھگ زمین ءَ کَل کنگ بوت اَنت ءُ من ءَ انچو سما نہ بوتگ کہ باریں کدی تئی دزگھار ءَ پون کٹ کرتگ ءُ من کدی وتی سما ءَ اتکگ آں.
مِھرُل جان وھدے کہ تئی آروس ءِ دھمی روچ ءَ پد یکبرے پد ءَ تئی دزگھار ءَ من ءَ پون کرت کہ تو چون ئے ءُ چے کنگ ءَ ئے؟
گڑا منی پسّہ ھمیش اَت کہ مِھرُل چون اِنت ءُ گوں وتی زند ءِ ھمسپر ءَ چونیں زندے گْوازینگ ءَ اِنت؟
ھمے وھد ءَ پون ءِ تہ ءَ تئی کندگانی توار منی گوشاں کپت اَنت ءُ من ءَ منی جُست ءِ پسّو رس اِت کہ تو گوں وتی ھمسپر ءَ چون ئے ءُ جونیں زندے گْوازینگ ءَ ئے، تئی کندگانی توارانی تہ ءَ منی پسہ گون اَت گڑا پَسّہ ءِ ودار نہ کرت ءُ اللہ ھاپز کرت .
منی ارواہ ءِ چراگ منی دُوا اِنت کہ تو مدام وشیانی منگیر ءَ بات ئے ءُ شما مدام وشیں زندے بہ گْوازین اِت ءُ سبز ءُ آباد بات اِت.
گڈی ءَ من ترا یک سوجے دیگ لوٹ آں ءُ منی ھمک نمدیانی تہ ءَ سوج گون اِنت پرچاکہ ترا من پہ ملوری ءُ ھرابی ءَ گندگ نہ لوٹ آں، ھیر سوج دیگ منی ھک نہ انت ءُ تو منی سوج ءَ ھم نہ زور ئے، بَلے دل ءِ ارمان ءَ یک سوجے دے آں بلکیں منی اے سوج ءَ بُزور ئے دانکہ تئی پدریچ آس ءُ انگرانی باھوٹ مہ بیت، منی سوج ایش اِنت کہ اگاں ترا زھگ بوت گڑا پہ ھدا ءَ بچار کدی وتی لوگواجہ ءَ را زھگانی دیم ءَ نشہ کنگ ءَ میل چو مہ بیت کہ تئی زھگ وتی پِت ءِ وڑ ءَ نشھانی آماچ بہ بنت ءُ آوانی زند برباد بہ بیت، اگاں ترا وڑ بیت گڑا یکبرے پد ءَ شھدربرجاہ ءَ وتی وانگ ءَ بندات بہ کن ءُ اے نشھائی ءِ اُمیت ءَ مدار کہ اے تئی ءُ تئی زھگانی زند ءَ روژن ءَ کنت.
ھیر گپ باز اَنت ءُ انچو نبشتہ کنگ اوں نہ بیت ءُ پد ءَ تو منی واستا انچو وھد اوں نہ کَش ئے ءُ نمدی ءَ نہ وان ئے. من جھد کن آں کہ اے منی گڈی نمدی پہ ترا بہ بیت، اگاں وھد رس اِت ءُ زند ءَ وپا کرت گڑا تئی ءُ وتی مھر ءِ کسّہ ءَ ءُ وتی ازابیں زند ءِ بارو ءَ یک کتابے نبشتہ کن آں دانکہ منی ءُ تئی مھر ءِ کسہ بیگواہ مہ بیت ءُ تو گیش سرپد بہ بہ ئے کہ مھر چی یے ءُ تئی بے وپائی ءَ پد اے ابدال ءَ کجام وڑیں زندے گْوازینتگ ءُ گْوازینگ ءَ اِنت ءُ جتائی ءِ آس چنچو سوچ اِیت؟
اللہ ءِ باھوٹ ئے
تئی داتگیں دادانی ستکگیں شیدا سکی ساوڑ بلوچ.
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
