نمدی پہ گْوھار ءَ
نبشتہ کار : داد بلوچ شاشانی
دی بلوچستان پوسٹ
دْروت ءُ دْرہ بات ئے
من وش ءُ سلامت آں منی لوٹ ءُ واھشت اِنت کہ تو مُدام وش ءُ سلامت بات ئے ۔ مرچی دل ءَ گْوشت ترا گوں دیوانے بکن آں بلے تو منی نزدینک ءَ نہ اَت ئے گُڑا پہ تو نمدی یے نبشتہ کَنّگ ءَ آں ۔
من ءَ سک دیر اِنت کہ اِش کُنگ ءَ آں زالبولانی آجوئی یے گپ اِنت ۔ من کہ گوں ھُورتی ءَ چارتگ اے ھما مردُم آں اے گپ ءَ اَنت کہ آیاں وتی جند ءِ گِس ءِ زالبول آجو نہ اَنت انگت گَرد اَنت ءُ زالبوالانی آجوئی یے گپ ءَ کن اَنت یا ھما زالبول اے گپ ءَ کنت وتی زاتی جیڑہ بنت گُڑا انچیں ھنر ساز اَنت ۔ من اے گپ ءَ نہ منّ آں اد ءَ کسے ھست کہ زالبولانی آجوئی ءَ وش بہ بیت اے ھر کس کہ ھست گُڑا بزان اِشانی وتی جیڑہ اَنت کس پہ زالبوالان درد وار نہ اِنت ۔ چونائی ءَ آجو ھما مردُم کنگ بیت کہ آ وت زانتکار ءُ سرپدیں مردُم ءِ بہ بیت اگاں گنوک ءُ ناسرپد ءَ کسے آجو بکنت آ وت ءَ وتی کھول ءُ راج ءَ یکیں پیشُک ءَ پاشیں اِیت ۔ من وت ھمے زالبوانی آجوئی ءَ لوٹ آں منی واھگ اِنت کہ زالبول آجو بہ بنت ۔ بلے ھما زالبول کہ پد ءَ پہ راج ءَ ءُ کھول ءُ دود ربیدگاں سر ء درد مہ بیت ۔ بلوچانی درد ءُ ربیدگانی گپ ءَ آں اے کہ انوں بلوچانی دود ءُ ربیدگ اَنت اے بلوچانی دود ءُ ربیدگ نہ اَنت اے ملایانی آڑ کُتگیں دود ءُ ربیدگ اَنت کہ پہ زور بلوچانی سر ءَ مُشگ بوتگ اَنت بلوچانی دود ءُ ربیدگ سرجم ءَ لگتمال بوتگ انوں ھچ گندگ نہ بیت ۔ وھد ءَ بلوچانی گِس کوھانی تَہ ءَ بوتگ گُڑا گِس ءَ یک زالبولے بوتگ اگاں رھگوز ءِ اَتکگ گِس ءَ ھما زالبول ءَ وش اَتک کُتگ ءُ آپ ءُ چاہ ءُ ناں داتگ ۔ گپ ءُ دیوان کُتگ دانکے رھگوز پاد اَتک ءَ شُتگ اے سما نہ بوتگ کہ من کوھانی تہ ءَ تھنا گوں زالبول ءَ نشتگ ءُ گپ ءَ آں یا ھما زالبول ءَ اے سما نہ بوتگ کہ من گوں درامدیں مردے ءَ نشتگ ءُ گپ ءَ آں بلوچ دود ءُ ربیدگ ھمیش اَنت ۔ نہ کہ اِش اَنت تو مردُمے دیست چو کوھی آسک ءَ تَرس کن پتچ یا وتی دست ءُ پادے پْروش یا دگہ مردُمے ءَ لگت دئے کہ من مردُمے دیستگ وت ءَ چیریاں ۔ تو مردُم ءِ دیستگ جناورے نہ دیستگ بلے تو چَہ جناور ءَ انچو نہ تَچ ئے انچو مردُم ءَ گندئے تَچ ئے ۔
مئے بلوچانی مستریں نزوری ھمیش اِنت مارا گوں کسے ءَ تپاک نہ کُت یا مئے گپ ءِ منّگ ءَ تیار نہ بوت ما گُڑا آئی جان ءُ مال ءِ دژمن بیں ۔ مارا انچوش گْوشگ بوتگ کہ تئی گپ ءَ را کسے ءَ نہ منّ اِت گُڑا کُشگی اِنت۔ پرچاکہ مارا سرداری ءُ میری راھبنداں انچو برباد ءُ گرک کُتگ ما وتی جند ءِ پجار بھال کُتگ ۔ مارا اے سما نیست ھر مردُم ءَ اے ھک ھست آ وتی ھیال ءُ سَسّا ءِ وڑ ءَ گپ ءُ کار کُت کنت ۔ بلے انا ما لوٹ اِیں ھر چیز من زان آں ھر چیز منی ھیال ءُ سَسّا ءَ بہ بیت اگاں نہ بوت بزان آ مردُم ردیں ۔ اے گپانی مُراد ھمیش اِنت کہ من ترا آگاہ کنگ ءَ آں مئے چاگِرد ءَ اے اے جیڑہ ھست اَنت اگاں ترا شَریں آجوئیں زالبولے بُوگی اِنت کسے گپاں رنجیگ مہ بئے ءُ نہ کہ وت ءَ پریشان بکن ئے نہ کہ کسی گپاں دل رنج بہ بئے ھرکس کہ ترا بد گْوش اِیت تو بکند ءُ وتی راہ ءَ گِر ءُ بُرو ۔ بلے وتی راج ءَ وتی سرزمین ءَ وتی دود ءُ ربیدگاں ھچ بر سرگْوز مہ کن ئے ھمے ردی ءَ داں مھشر ءَ مہ کن ئے گُڑا تو وتی مِنزل ءَ الم سر بئے ۔ راج ایردستیں ھیال ءُ سَسّا ءِ واھند اِنت ترا ھر وڑیں جیڑہ دیم ءَ کیت بلے کسی گپاں دل رنج مہ بو نہ کہ کسی دست ءَ کارمرز بو ھر گپ ءَ ءُ ھر مردُم ءَ گوں ھُورتی ءَ بچار ۔اد ءَ ترا نیک ءُ دلی دوست باز کم دست کَپ اِیت اد ءَ ھر کسے وتی یک نہ یک مجبوری یے بیت گُڑا آ گوں مردُم ءَ نزدینکی کنت اگاں مجبوری ھلاس بوت پد ءَ جُست ءَ نہ گیت کہ تو زندگ ئے یا مُرتگ ئے ۔ بلے اے من گِلگ نہ کنگ ءَ آں اے نزوری اَنت من ترا گْوش آں کہ راج ءَ را ماں اَنت ۔ اد ءَ ھر چیز چَپ اِنت ھما کہ وت ءَ سرزمین ءِ شیدائی گْوش اَنت آ وتی شیدائی اَنت ھما کہ وت ءَ راجی دوست گْوش اَنت آ وتی دوست اَنت پمیشکا مردُم گیش رد ورگ ءَ اَنت من وت ھمے آس ءَ سُتکگ آں پمیشکا لوٹ آں تو رد مہ رو ئے ھما مردُم کہ منی دلی دوست بوتگ آ مرچی منی مستریں دژمن اِنت ۔ پمیشکا من سرپد بوتگ آں اد ءَ ھرچی دروگ اِنت ۔
منی گپاں دلگوش کن ءُ سرپد بُوگ ئے جُھد ءَ بکن چو مہ بیت تو بلائیں کورچاتے ءَ بکپ ئے ۔
مُدام سلامت بات ئے
ترا تئی آجوئی مُراد بات
تئی مِھروانیں برات داد بلوچ شاشانی ۔
بیست : سارتان: دو ھزار نوزدہ ۔ کُلانچی
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
