اِسھاک جان ماں یاتانی دُورگِند ءَ!
نبشتہ کار: واجُل دشتی
دی بلوچستان پوسٹ
اے اَبرم ءِ کانود اِنت کہ یکّے اے دنیا ءَ کیت ءُ یکے رؤت ،ھرکس وتی اُمبر ءِ وھد ءُ روچاں گوازین ایت ءُ پد ءَ چہ اے جھان ءَ مدامی ءِ واستا رؤت، بلے اشانی توک ءَ لھتے انچیں مردم یا کارست بنت کہ اے دنیا ءَ چہ رؤگ ءَ پد آ زندگ بنت، بلکیں آھانی راستیں زندگی ھمود ءَ چہ بندات بیت، اے ھما مردم اَنت کہ وتی واستا زندگ نہ آں بلکیں پہ وتی راج ءُ سرڈگار ءِ ھاتر ءَ زندگ اَنت آھانی پِگر ءُ لیکہ چہ لس مھلوک ءَ چَٹ جُتا بیت، آھانی زِندمان سک براہ دار ءُ زیبا بیت، اے دنیا ءَ آھگ، وتی ھاتر ءَ زِندگ بوگ، ورگ ءُ وَپسگ زندمانی نہ اِنت، بلکیں زِندمان ھما اِنت کہ پہ یک مکسدے ءِ ھاتر ءَ بہ بیت، باز مردم وتی اَرزشت ءَ پھم ایت ءُ زِند ءَ راج ءُ سرڈگار ءِ نام ءَ کنت اے وڑیں مردم بِھ نہ مر ایت، داں مھشر ابدمان ءُ نمیران بیت-
اسھاک جان ھم چراھاں چہ یکے کہ پہ سرڈگار ءُ راج ءَ مدام نمیران بوت، سکّیں زمہ دار ءُ دور چاریں سنگتے اَت، کُلیں چیز ءُ جاورانی ھمک تک ءُ پھنات آئی ءَ چاراِت اَنت ءُ نو پیسلہ کتگ، آئی ءَ سنگت مدام پھریز اِت اَنت ءُ ھمے پھریزگ ءِ ھاتر ءَ آئی ءَ شپ ءَ داں دور پَند جت ءُ سنگت ھمود ءَ پہ وپسگ ءَ برت اَنت، آئی ءَ کُلیں چیزانی ھیال گوَر اَت اوتاگ ءُ سپراں بِھ گران واب نہ اَت، گَونڈیں برمشے ءَ مُدام پاد اَتک ءُ کش ءُ کِر ھُورت ھُورت ءَ چار اِت اَنت ئِے ءُ سُھب ءَ درستاں چہ پیش ھما پاد اَتک-
بیست ءُ سَے مئی 2016 ءَ کہ سیاھجی ءَ پنچُمی روچ ءَ لشکر ءِ زوراکی برجاہ اَت ءُ سنگت لشکر ءَ انگر ءَ کُتگ ءِ اِت اَنت، گڑا ھمے شپ ءَ دو سنگت چہ لشکر ءِ انگر ءَ دَر اَتکگ اَت کہ آ وتی گُڈی ساہ ءَ جاگھے سربوتگ اِت اَنت ءُ ھال اِش کت کہ مئے دیم ءَ بیا اِت، اے وھد ءَ شپ ءِ یازدہ ءَ گوَستگ اَت کہ اسھاک گوں دگہ سنگتے ءَ آھاں دو پرپٹ زُرت سنگتانی دیم ءَ شُت اَنت، ما سنگتانی ودار ءَ سرجمیں شپ نِشتیں داں سنگت واتر اتک اَنت ءُ ما شام کُت نو سک بے وھد اَت پجر ءِ بانگ ءَ نیم ادار پشت کپتگ اَت آ دگہ سنگتاں مارا اجازت کُت ءُ شت اَنت، ما ھشت سنگت پشت کپت اِیں، مارا دراھیں سنگتاں سک دمبُرتگ اَت ءُ ما پیسلہ کت کہ ھمد ءَ وپس ایں ،میتگ ءِ گوریچانی نیمگ ءَ مچّانی ڈگارے ھست اِنت کہ میتگ ءِ نزیک ءَ اِنت ما ھمد ءَ وپت ایں، ژندی ءُ بے وابی ءِ سوَب ءَ دراھیں سنگت جلدی واب کپت ایں ، شپ وتی گُڈی پاس ءَ اَت، نو بانگواہ بوگی اَت ،اسھاک ءَ مارا پاد کُت کہ پاد ءَ اِت وتی مڈی ءُ ساماناں بہ چن اِت لشکر ءِ گاڑی اتکگ ءُ سر ءِ توک ءَ سر اَنت-
گاڑی نزیک اِت اَنت ءُ چاردہ گاڑی اِت اَنت، ما داں سامان چِت اَنت ءُ پرپٹانی کر ءَ سر بوت ایں داں لشکر میتگ ءَ سربوت.
اسھاک ءَ گُشت ” من گاڑیانی توار ءَ بُست کتگ”،اگاں اے روچ ءَ اسھاک گون مہ بوتیں ما بوت کنت تاوان وارتگ اَت ، اگاں تاوان نہ وارتگ اَت گڑا مئے باز مڈی پشت کپتگ اَت.
اسھاک مدام شیوار اَت، آئی ءَ ژندی ءُ بے وابی مان نیاؤرتگ ءُ سنگتانی پھریزی سک باز کتگ اَت، اگاں سنگتے ءَ بے پھریزی کُت گڑا سک نہ وَش بوت-
اسھاک ءَ جون 2011 ءَ سور کتگ اَت ، بلے پنچ سال ءَ داں آئی ءَ چُک نہ بوت، ستمبر 2016 ءَ ما دراھیں سنگت اوتاگ ءَ اِت ایں ءُ اسھاک ھم اوتاگ ءَ اَت، یک روچے گش ایت کہ من رواں میتگ ءِ نیمگ ءَ چکّرے جناں ءُ پد ءَ کایاں آئی ءَ چہ سنگت اجازت کُت ءُ دراَتک، دومی روچ ءَ موبائل نیٹ ورک ءَ اَت اسھاک ءِ پون اَتک ءُ گُشت ئِے” من ءَ بچکّیں چُکے بوتگ، شما نامے بُگش اِت”.
شھید دادجان شیھو کہ منی مھروانیں سنگتے اَت ،آئی ءَ ھشت ماہ ءَ گیش اَت کہ شھید کنگ بوتگ اَت گڑا من گشت” دادجان ءِ نام ءَ بُزور “.
آئی ءَ نام دادجان کتگ اَت ،ھمے وڑ ءَ آئی ءِ دومی چُک کہ آئی ءِ شھادت ءَ یک ماھے پیش بوتگ اَت ءُ پد ءَ آئی ءَ سنگتاناں گُشت” نامے بُگش اِت ءُ سنگتاں زِروان نام گُشت ،بلے آئی ءَ وتی دومی چُک نہ دیستگ اَت-
اسھاک وتی لیکہ ءِ سر ءَ اوشتوکیں سنگتے اَت ،داں گُڈی وھد ءَ گوں وتی راج ءُ کاز ءَ ایماندار ءُ وپادار اَت، سک باز مردم ءَ آئی ءَ را گُشت کہ بیا سلاھاں دؤر بدئے، آئی ءِ شھادت ءَ دہ روچ پیش ھم شَے، میر ءُ مُتبراں آ سک باز زور داتگ اَت کہ بیا گوادر ءَ ما ترا دست گِریں ءُ “سرنڈر” کنائین اِیں، بلے آئی ءَ وتی ننگ ءُ سرڈگار ءِ سود ءَ نہ جَت-
چوناھا ءَ مَرگ ھرکسی سر ءَ ھست ، کس نہ رَکّ ایت، اے راستی ءَ زانگ ءَ ابید گڑا پرچا مردم پہ یک مکسدے ءِ ھاتر ءَ وت ءَ را کُربان مہ کنت،پرچا وت ءَ را راج دَپتر ءِ تاکاں نمیران مہ کنت؟
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
