منی گِدار زرگُل ءِ زند
نبشتہ کار: سخی ساوڑ بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
دیر اِنت منی واھشت ءُ مراد بوتگ کہ من وتی اے نہ بزانتی ءِ تہ ءَ چیزے نہ چیزے نبشتہ بہ کناں ءُ وتی تہ ءِ مارشتاں ڈنّ ءَ بکش آں ءُ درشان اِش بہ کناں بَلے من کرت نہ کرتگ ، مروچی چہ وتی مھروانیں اُستاد ءُ سنگتانی راھدربری ءُ سوجاں چہ پد گُڑا دل ءَ گْوشت کہ چیزے نہ چیزے نبشتہ بہ کن پرچاکہ منی جِند ءِ ھمے واھشت بوتگ ءُ ھست کہ مردم وانان ءُ نبشتہ کنان بہ کن، اے منی جند ءِ ھیال اِنت بوت کنت من رَد بہ باں.
من پیسر ءَ سخی بلوچ( بَلے نوں سخی ساوڑ بلوچ) ءِ نام ءِ سر ءَ آزمانک ءِ نبشتہ کنگ بندات کرت گُڑا منی دل ءَ ھمے گْوشت کہ گِدار ءِ نبشتہ کنگ ءِ ھم نیمگ ءَ برو دانکہ آزمانک ءُ گِدار ءِ سِکگ موہ بہ رس اِیت ءُ نبشتہ ھم کرت بہ کناں ،ھیر من نہ گْوش آں کہ منی نبشتہ کرتگیں آزمانک جْوان اَنت ءُ من برابر آں اِنّاں آ پیسلہ ءَ وانوک کن اَنت کہ سخی ساوڑ بلوچ ءِ آزمانک چون اَنت.
آزمانک ءِ نبشتہ کنگ ءَ گوں ھوار گُڑا زَرگُل ءِ زِند ءَ من ءَ انچو بے چاڑ کرت کہ من زَرگُل ءِ زِند ءِ سر ءَ چیزے نہ چیزے نبشتہ بہ کناں گُڑا من چار اِت منی کِرّ ءَ دگہ زَر ءُ مڈّی یے نیست کہ من وتی گِدار ءَ یک ادارھے ءِ تہ ءَ چاپ بہ کنائین آں، گُڑا منی دیم دی بلوچستان پوسٹ ءَ ابید دگہ ھچ راہ ءُ دَرے نیستگ اَت گُڑا من دی بلوچستان پوسٹ ءَ را وتی گِدار ءِ بھر دیان کرت اَنت کہ دانکہ چاپ بہ بنت ءُ من منّتوار آں کہ دی بلوچستان پوسٹ ءِ کارمسترانی کہ آواں منی نکان چاپ کرت اَنت ءُ کنگ ءَ اَنت.
وھدے من وتی گِدار زرگُل ءِ زند نبشتہ ءُ پد ءَ بھر بھر ءَچاپ کنگ ءَ دیان کرتگ آں گُڑا آ چیز من ءَ مالوم اِنت کہ من ءَ چنکس تور اِتگ کہ منی جھد ءُ منی گِدار بھر بھر ءِ سر ءَ چاپ بوگ ءَ اِنت منی ھیال ءَ اے بھر بھر گِدار ءِ نہ اَنت بلکین ءَ منی جان ءِ بند ءُ بْوگ اَنت کہ چہ من ءَ جتا کنگ بوگ ءَ اَنت، پرچاکہ شَیر ءُ شائری یا ردانکی کجام نکان بہ بنت کہ آوانانی بستار نہ بوت یا آ دل ء بے رھمی زوال بہ بنت گُڑا الّم ھما نبشتہ کار ءَرا سک تور اِیت پرچاکہ بے رھمی جتا بُوَگ گِرانیں بارے آ من ءَ مالوم اِنت.
من چہ وتی زانتکار ءُ اُستاداں باز جست ءُ پد کرت ءُ من ھمے جھد کرت کہ بلکین ءَ یکّے من ءَ راھے سوجے دنت کہ تو وتی نکاناں چو زوال مہ کن بَلے یکّے ءَ من ءَ سوج نہ دات ھاں من ءَ اے سوج اِش داتگ کہ نبشتہ بہ کن( بوت کنت منی نکان آواناں دوست نہ بوتگ یا آوانی مجگ ءَ منی نکان نہ منّ اِتگ یا دگہ ……)
یکروچے من نشتگ اَت آں گُڑا من بے نامیں ءُ نوکیں شمارے منی گوانکو ءِ دیم ءَ گِندگ بوتگ گُڑا یک مھروانے ءِ توار منی گوشاں کپت ءُ جوڑی ڈڈی ءَ پد ءَ من ءَ گْوشت ئِے ساوڑ جان من جھد کرتگ گونتو ھال ءُ اھوال بہ کناں بَلے تئی شمار من ءَ دست نہ کپتگ گُڑا ھمیش اِنت مروچی دست کپتگ کہ گون تو گپ ءُ تران بوگ ءَ اِنت ءُ من تئی گِدار ءِ ھر یک بھرے ونتگ ءُ من ءَ دوست بوتگ بَلے ترا یک سوجے دے آں تو وتی جھد ءَ زوال مہ کن ءُ تئی گِدار ءُ تئی جھد اے وڑ ءَ زوال ءِ نیمگ ءَ روت ءُ منی یک سوجے کہ تو وتی جھد ءَ چو دست ء وت زوال مہ کن.
من وھدے مھروانیں سنگت ءِ گپ اِیش کرت آں گُڑا من باز وش بوت آں کہ مروچی یک مھروانیں سنگتے پہ من ءَ اتکگ کہ من ءَ ھمے گْوشگ ءَ اِنت کہ وتی جھد ءَ زوال مہ کن گُڑا من وتی گپ ءُ لاچاری سنگت ءِ دیم ءَ ایر کرت اَنت کہ من پمیشکا وتی جھد زوال ءِ نیمگ ءَ دِکّہ داتگ.
سنگت ءَ من ءَ یک بلاھیں دلبڈی یے ءُ سوجے داتگ کہ تو وتی گِدار ءِ ایدگہ بھراں شِنگ مہ کن ءُ وتی کِرّ ءَ اِش بدار ءُ ایدگہ بھراں نبشتہ بہ کن پد ءَ گُڑا تئی گِدار ءِ چاپ کنگ ءِ دُبّہ منی کوپگان اِنت بس تو وتی گِدار سرجم کن منی سر ءَ روان ئِے بدے ترا گوں ایدگہ کاراں کار نیست من بزاناں ءُ ایدگہ کار……
من ءَ وھدے سنگت ءِ اے گپ گوشاں کپ اَنت گُڑا منی ھیال ءَ منی جان ءِ بند ءُ بْوگ یکجاہ بُوَان بوت اَنت ءُ منی جان ءِ واک اتک ءُ من سک گَل بوت آں.
من زرگُل ءِ زِند ءِ سیزدھی بَھر نبشتہ کرتگ ءُ انگت اندازگ بیست بَھر یا چہ بیست بَھر ءَ گیش پَشت کپتگ ءُ ایدگہ بَھر انشاءاللہ شمارا منی کتاب ءِ تہ ءَ دست کپ اَنت ءُ اُمیت اِنت شمئے مھر، ھمراھداری ءُ سر ءُ سوج منی مدام راھدربری ءَ کن اَنت منّتوار آں یک پہ یک ءَ وتی ھر یک مھروانیں ھمبلے.
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
