زرگُل ءِ زند
دوازدمی بھر
سخی ساوڑ بلوچ
منی ماس وتی پِس ءُ براساں ھمباز کنت ءُ گریئیت کہ منی چے کسور ءُ میار، من ءَ منی کجام گناہ ءِ سزا دیگ بوگ ءَ اِنت، من پرچا چہ وتی گِس درکنگ بوتگ اوں؟
منی ناکو ءُ پیرک بے توار بنت ھنچوش کہ یک دیوالے وتی جاہ ءَ مپ سُر اِیت ءُ منی ناکو نزرمھمد ھم ھچ توار نہ کنت ءُ کمو رَندتر ءَ منی پیرک جست ئِے کنت کہ منی زھگ ءِ میار چے اِنت ءُ منی نماسگ کج اَنت ءُ اگاں منی زھگ گناھگار بوتگ ،گُڑا تو چو درامد ءِ وڑ ءَ باوڑ ءَ مہ گپتیں، تو کلوہ بہ برتین اَت ئے من وت وتی زھگ ءِ رَند ءَ اتکگ اَت آں، بَلے مروچی من ءَ درد بیت کہ تو منی زھگ ءَ را باوڑ ءَ گپتگ ءُ منی دَر ءِ دپ ءَ سرکرتگ.
منی ناکو برانژ گیت چونین نماسگ، کجام نماسگ، آ وَ منی برازھگ اَنت، آ منی زھگ اَنت، آ زھگاں چہ وتی دل ءَ ایکیم بہ کن اِت ءُ تو وتی جنک ءَ را وت جست بہ کن کہ تئی میار چے اِنت، بِلّے کہ ترا وتی سیاھیں زبان ءَ وت بہ گْوش اِیت کہ من چوں وتی دیم سیاہ کرتگ ءُ وتی سانگ بند بنّام کرتگ اَنت ءُ اللہ ءِ شگر اِنت کہ من زوت سرپد بوتگ آں کہ تئی زھگ چونیں سیاہ مارے ءُ اگاں من چو زوت سرپد مہ بوتین اَت آں ،گُڑا باندا میتگ ءِ تہ ءَ چہ تئی زھگ ءِ سواب ءَ منی ءُ تئی پونز بُرگ بوتگ اَت، نہ تو اے میتگ ءَ گردی بوتگ اِت ئے ءُ نہ من.
منی ماس ھچ توار نہ کنت ءُ بس یکدیمی ھِڑیسکار اِیت، منی پیرک منی ناکو ءَ را گْوش اِیت شر اِنت واجہ تئی ھزار منّت کہ تو منی زھگ ءَ را تاں منیگ ءَ سر کرتگ ءُ من پد ءَ وتی زھگ ءَ را جست کناں کہ تئی چے میار بوتگ کہ ترا چہ تئی گِس ءَ پاد شپاد ءُ سر درا ءَ چہ کَشگ بوتگ.
منی ناکو رورنڈان بیت ءُ چہ منی پیرک ءِ گِس دَر کیت ءُ دیم پہ وتی گِس ءَ کیت.
منی ماس گُڑا ترا اے گپّان ءَ کے ءَ گْوشتگ کہ تئی ناکو ءُ ترو ءَ گوں تئی ماس ءَ اے وڑ اِش کرتگ پرچاکہ آ وھد ءَ تو ءُ تئی گھار زرناز کسان بوتگ اِت؟ من جُست کرت.
ابا آ کسہ چو اے وڑ ءَ اِنت کہ منی ماس ءَ را وھدے منی ناکو بارت ءُ منی پیرک ءِ گِس ءَ سر ئِے کنت، گُڑا منی ترو چار اِیت کہ اگاں من دگہ پندلے مَہ ساز آں ،گُڑا چو مہ بیت کہ گِراناز دیم ءِ روچاں مئے واستا گنتریں ازابے جوڑ بہ بیت یا گِراناز ءِ زھگ مزن بہ بنت ،گُڑا اَلّم گِراناز وتی زھگان ءَ کمک کنت ءُ پد ءَ اے مال ءُ جاھیداد چہ مئے دست ءَ رو اَنت، گُڑا منی ترو ءِ سیادے یکروچے منی ترو ءِ گِس ءَ کیت، منی ترو وتی سیاد ءَ را گْوش اِیت بیا کہ من پہ ترا یک مردمے دیستگ تو گوں آئی ءَ آروس بہ کن باز شریں زالبولے، چونایا تئی جن ھم مرتگ تو آروسے بہ کن، گُڑا ھمے وڑ ءَ براھیم( ترو ءِ سیاد) رازی بیت ءُ دومی روچ ءَ منی پیرک ءِ گِس ءَ روت کہ من پہ زاماسی ءَ اتکگ اوں، منی پیرک گْوش اِیت منی جنک نوں وَ جنین زھگے نہ اِنت چے کہ آ وت پیسلھے کنت من ءَ ھچ دست ءُ دَوایے نیست، گُڑا براھیم میتگ ءِ زالبولے ءَ را گْوش اِیت تو برو گراناز ءَ رازی بہ کن کہ گوں براھیم آروس بہ کن، گُڑا ھمے زالبول منی ماس ءَ را مجبور کنت کہ تو الّم گوں براھیم آروس بہ کن ءُ تو چُنت روچ ءَ وتی پِس ءُ براسانی مھتاج بہ ئے ءُ نہ کہ شے مھمد پد ءَ پہ ترا زندگ بیت، براھیم باز شرّیں مردمے ءُ تئی بھت شر اِنت کہ براھیم ءِ وڑیں مردمے ترا دست کپتگ ، من گْوش آں شُوم مہ بو گوں براھیم سانگ بہ کن، گُڑا منی ماس لاچار بیت، منی پِس ءِ مرگ ءِ ششمی ماہ ءَ منی ماس دومی آروس ءَ گوں براھیم کنت.
گُّڑا منی گھار زرناز ءِ شیر پورا نہ بنت ءُ یکدیم گُزنگ بیت ءُ دومی دیم ءَ نادْراہ بیت، گُڑا منی ناکو ءُ ترو ءِ دل ءَ ھچ رھم نہ بیت ءُ آ تاں نادْراہ جاھے ءَ ھم سر ئِے نہ کن اَنت، منی گھار یک سالے ءُ نھمی ماہ ءِ اُمر ءَ بیران بیت، وھدے منی ماس سرپد بیت کہ منی زھگ بیران بوتگ گُّڑا منی ماس وتی جود ءَ را گْوش اِیت کہ دوشی منی زھگ زرناز جان بیران بوتگ، من ءَ بر کہ من ءَ وتی زھگ ءِ دیدارے کن آں ءُ منی زھگ نادْراہ بوتگ بَلے اے زالماں من ءَ تاں اِد ءَ ھال ھم نہ داتگ ءُ منی زھگ اِش تاں نادْراہ جاہ اوں نہ برتگ، تو زوت من ءَ بہ بر کہ من وتی زھگ ءِ دیدارے بہ کناں.
چونین زھگ کجام زھگ، نہ لوٹ اِیت زھگ ءِ دیدار، آ دوسالی ئیں زھگے بوتگ مرتگ، شتگ نوں واتر نہ کنت ءُ نہ لوٹ اِیت زھگ ءِ دیدار تو مزنیں دیدار کنوکے بوتگ ئے، اگاں وھدے ترا چہ من ءَ زھگے بوت ،گُڑا شپ ءُ روچ ھمائی ءِ دیدار ءَ بہ کن ءُ ھما تئی زھگ بیت ءُ شر بوت مرتگ اے گنتر مئے سر ءَ ازاب بوتگ اَت ءُ باریں تئی دومی زھگ کدی بیران بیت کہ ما چہ اے گماں آجو بہ بہ اِیں، منی ناکو براھیم پَسّہ دنت.
منی ماس پریاد ءُ زاری کنت کہ من گوں ترا آروس کرتگ کہ من ءُ منی زھگ آسودگ بہ بہ اِیں، مارا جاگھے بہ بیت، بَلے من نہ زانتگ کہ منی ءُ منی زھگانی بھت ءَ بزگی ءُ واری نبشتہ اِنت، منی ناکو منی ماس ءَ تاں وتی زھگ ءِ دیدارے ءَ ھم نیار اِیت.
روان اِنت
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
