انسانی اُگبالانی روچ ءُ بلوچ – زِرگْوات بلوچ

اِنسانی اُگبالانی روچ ءُ بلوچ

زِرگْوات بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

مَرچیگیں روچ مْیاں اُستمانی گْواش ءُ کھچر، تَل ءُ لَداں مزنیں اَرزش یے دار اِیت بَلئے پَہ بلوچ راج ءَ نَہ!
اگاں دُگنیا اے نیمگ ءَ کمیں دِلگوش گْور بکنت کہ بلوچ راج پرچہ جنگ ءُ چوپ کنگ ءَ اِنت اَلّم پوہ بیت کہ جیڑھ چی اِنت؟
بَلئے پہ پاد ءِ پِر دَیَگ ءَ پْرشتگیں بچکندانی کلّریں اُمیت کدی نہ سبز اِیت، نے امن ءُ ایمنی چو دْرین ءَ وتئی رنگاں آپشان اِیت. بلکیں پہ جیڑھ ءِ گیش ءُ گیوار ءَ سُرگ، دست ءُ پاد جنئگ لوٹ اِیت. مرچی دُگنیاے ھر تک ءُ پھنات ،دَر ءُ دْمکاں اے توار تئی گوشاں کپ اِیت کہ ما انسانیت ءِ مھروان ءُ ایمنی ءِ منّوگر، کُجا کہ انسان دْروشمیں جناوریے اَست ءُ ساڑی اِنت ما لوٹ اِیں کہ پہ آئی ءَ ساکم ءُ دِلجمیں زندمان ءِ وشبوھیں سرگْوات بِہ کشّ اِیت. بَلئے بیدئے شھد ءُ بینگّیں دانکانی درشان ءَ انسان دوستی ءِ چھر ءُ شُبین ھِچّ داب ءَ گِندگ نہ بیت. ھر نیمگ ءَ تھاری، تھاری…..

وھدے بیستُمی کرن (صدی)ءَ انسانیت ءِ دَرگت ءَ چاگرد ءِ تَہ ءَ پِگر ءُ مارِشت یے رُدوم زور اِیت گُڈ ءَ اَکوام متھدہ انسانی اُگبالانی مْیاں اُستمانی کرار داد ءَ منّ اِیت ءُ کبول کنت. اے کرار داد ءِ رِد ءَ گیدی ءِ توامیں کِشور ءُ چاگرد، تانسریں انسان اگاں آ چہ کُجام رنگ ءُ بولک، زُبان ءُ مذھب ءَ سیادی بکن اَنت کُلانی اُگبال یک کساس اَنت. بَلئے بَد کِسمتی ءَ بلوچ راج ءَ ھَوار دُگنیاے بازیں راج ءُ انسان اَنگت اے واب ءِ مانا کنگ ءُ گوناپ دَیَگ ءَ بے سوب اَنت. اَلّم انسانی اُگبالانی اے رھبند بازیں اُلسانی رھدربَری ءَ کنت کہ دنیگہ ناانساپی ءِ تھاریں کورچات ءَ کپتگ اَنت. اے گپّ ءِ مَستریں دَروَر بے دزرسیں بلوچ راج اِنت کہ جندے وتن بلوچستان پہ آئی ءَ سرجم ءَ گویٹنا مابے Gutanama bay جوڑ بوتگ. بلوچ وتئی جندے دَمن ءُ سرڈگار ءِ سرا کْوزہ گیریں پاکستان ءِ زُوروکیانی آس ءَ سُچگ ءَ اِنت کہ دُگنیا چہ گِندگ ءَ اَبید ھم گُنگ، کرّ ءُ کوری ءِ موج ءُ مستی آں ھَنوش اِنت. پمشکہ پہ دُگنیا ءَ اے روچ ءِ برجم دارگ سد در سد مَلامتی ھَبرے کہ پہ نام زِندگ اَنت. اگاں پہ دلجمی اے کار اِنسانیت ءِ پَھازگ ءُ وشدلیں زندمان ءِ ھاترا کنگ بیت گُڈ ءَ پہ دُگنیا ءَ اَژدری اِنت کہ وتئی ھورت گِندیں نگاھاں بلوچ راج ءِ سرا شانک ءُ تْرند رَواجیں گاماں شَھار بِہ دَنت.

چیاکہ دَھ تاکشان نوزدہ سد ءُ چِل ءُ ھَشت (10دسمبر1948)ءَ اَکوام متھدہ ءِ اَدارگ United Nations Declaration International Human Rights پمے ھاترا جوڑ کنگ بیت کہ ھر انسان ءِ اُگبال جَنی مَہ بیت. بَلئے اے اَدارگ دنیگت پہ نام مئے مْیان ءَ ساڑی اِنت، چوش اِیں کِردگارے دیم ءَ نیاتکگ کہ مئے پیمیں ایردستیں وتئی دَستاں پہ سِتکانی دامُن ءَ شَھار بِہ دَنت کہ من ءَ انساپ بِہ رس اِیت. اے ھبر دَنیگت وابے مَنتگ ءُ بلوچ ءِ کُڈک ءَ سر نہ بوتگ. چیاکہ انساپ زُوراک ءُ تاکت مَندانی دَست ءِ سِلاھ اِنت ،کدی، چون ءُ چے پیم کارمرزئے کن اَنت. ھمے وڑا آمیدگس ءِ پاگواجہ ءُ کماش ھم بے وس ءُ بے واک اِنت. اے ھبرے بلوچ مات ءُ گھارانی، تِپلیں زھگانی رھچاریں چمّانی اَرس وت شاھد اَنت کہ اِنساپ ناھاریں زُوراکانی سرساھی اِنت آ چے کہ بِہ لوٹ اَنت ھما بیت ءُ ھمائی کن اَنت.
بَلئے دُژمن اے ھَبر ءَ پھک شموشکار کدی مَہ بیت کہ اے آہ ءُ پِریات چو موسم ءَ ایرھت بَہ اَنت، بلکیں اے راجدپتر ءِ تاکانی جلواہ بَہ اَنت ءُ راج ءِ یلیں پُسّگاں نوکیں دَرونت یے شکساھیت. ھما کہ دُژمن ءِ چُنڈ پِنڈیں سوالیگ اَنت آھاناں ھم چو بنگلہ دیش ءِ راجی گدّارانی وڑا جُست ءُ پُرس کنگ، داد ءُ ھساب ءِ شاھم ءِ دیم ءَ اُوشتگ کپ اِیت. اے راستی یے کہ گوں سرڈگار ءَ مھر ءُ مھبت کنوک چہ مرگ ءَ بے بیمّ بَہ اَنت، بلکیں آھانی دیم ءَ نگرّھیں باندات جَلشکگ ءَ اِنت.

چوش کہ اے ھبر ءَ ما شُما کل سرپدیں کہ جان سلامتی ءِ ھاترا اے اَژدری نہ اِنت کہ بس بیماری ھَلاس بِہ بیت، بلکیں بیماری چہ ھُنڈالاں ولگْوج کنگی اِنت. اَنچوش پہ راجی ءُ مْیاں اُستمانی دْمکاں اَمن ءُ شانتی ءِ بالینگ ءَ مھر ءُ مھبت ءِ چاگردے ودی کنگ لوٹ اِیت. ھمے داب ءَ دُگنیاے انسانی پَرز بیت کہ بلوچ ءِ کُمک ءَ بکنت ءُ چہ کْوزہ گیریں پاکستان ءَ آجو بِہ بیت. اگاں دُگنیا وتئی پرز ءِ پیلّہ کنگ ءَ دیم ءَ نیاتک گُڈ ءَ اے انسانی زوال تھنا بلوچ ءَ نہ اَمباز اِیت، بلکیں پہ اے دْمگ ءُ تانسریں گیدی ءَ زوال ئے بیت.
چیاکہ پاکستان مُدام پہ بلوچ راجی جُنز ءِ نِزور ءُ ھَتم کنگ ءِ ھاترا مذھب Religion ءَ کارمرز کنگ ءَ اِنت داں گیدی ءَ بلوچ بے وس ءُ بے کُمک بِہ بیت من گوں وتئی ناشرکاری آں سوبین بِہ باں. پمشکہ پہ دُگنیا ءَ اَژدری اِنت کہ وتئی دلگوش ءَ گْور بکنت ءُ بِچار اِیت کہ پاکستان ءِ کردگار چی اِنت.
پمشکہ من ءَ یہودی دانشور ایلی ویزل ءِ اے گُشتن مُدام گیر کئیت آ گْوش اِیت “(امن خدا کا انسانوں کو نہیں بلکہ انسانوں کا ایک دوسرے کو محبت بھرا تحفہ ہے)ایمنی ھُدا ءِ پہ انساناں نہ بلکیں انسانانی یکّے پہ دومی ءَ مھر چَکاریں سوگات اِنت “.چہ ایلی ویزل ءِ اے گْراں کیمتیں دانکاں پَد من ھمے گْوش آں اگاں کسّے وتا انسانیت ءِ درد وار گْوش اِیت گُڈ ءَ پہ آئی ءَ اَلّمی اِنت کہ بلوچ، سندھی، پشتون راج ءَ ھَوار گیدی ءِ کُل بَزّگ ءُ بے دزرسیں راجانی گون ءَ پاد بئیت ھمدست ءُ ھم توار بِہ بیت ،داں اے گْوانک کرّیں گوشاں بِہ دِرّ اِیت ءُ کور میمیں دیدگاں آدینک بِہ بیت.

دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔