عاصم کُجام کوٹی ءَ بندیگ اِنت
“ پچّیں کاگدے پہ عاصم جان ءَ ”
یاسمین بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ : بلوچی کالم
عاصم دنیگ ءَ نزانت زندمان ءِ معنا چے اِنت؟ عاصم جان من زان آں کہ تو سرپد بوہگ ءَ ئے کہ زند ءِ مکسَد,بس تئی دستانی بستگیں کڑی ءُ پادانی بستگیں زمَزیل اَنت چیاکہ تو اَنگت زندگی ءِ اَسلیں مکسد ءَ چہ پوّہ نہ بوتگ ئے ءُ پیسرا ترا بدواہیں درآمداں بندیگ کُرتگ پہ کُجام ہاترا ءُ چیا ھُدا بزانت۔
عاصم جان اے وھد ءَ من نزاناں تو کُجام تھاریں کوٹی ءِ تہ ءَ بندیگے، باریں چُنت روچ بیت ترا ورگ ءُ وردن ئے نہ داتگ باریں چُنت روچ اِیں تئی گیشیں اِسکارّگاں چہ تئی گْٹ ءِ توار شْتگ۔
عاصم جان خدیجہ پہ تئی درگیجگ ءَ کراچی ءَ ھَوں شْتگ تاں آئی ءَ را تو دست نہ کپتگ ئے چہ دشمن ءِ دست ءَ آجوئی بوتگیں دْراھیں مردم جُست کُتگ آں آہاں بس تئی ھمے ھال داتگ کہ ما ترا دیستگ بلے تو ھبر نہ کُتگ بلے تو گُشتگ منی چمّ درد ءَ اَنت منی پاد درد ءَ اَنت اے ھبراں اگاں تئی مات اِش بِکنت آئی ءِ دل ءَ چے گوزہیت آ چوں زندگ بیت؟
عاصم جان گوں من تئی یک لالاے کِسّہ کنت کہ من ترا جُست کُتگ ”عاصم” تئی پِت کجائیں گُڈا تو کمک ھاموشی ءَ پد گُشتگ من ءَ پِت نیست گُڈا ھمے لالا تئی گُشیت من دست تئی سرا سمّاریتگ گُڈا من تئی پِت ءِ برات آں عاصم جان ترا بِگندے یات اِنت؟
عاصم جان من گوں تو ھمے واستہ کِسّہ کنگ ءَآں تو وت ھم شَرّ زان ئے تو زند ءَ وڑ وڑیں سکّی ءُ سوری دیستگ بلے دْرستاں گیشیں سکّی ھمیشیں کہ اے وھد ءَ نزاناں تو کُجام تھاریں کوٹی ءَ بندیگ ئے ءُ چے جیڑگ ءَ ئے؟
عاصم جان رمضان اَتکگ مدام کہ تو پہ دبوج ءَ لوگ ءِ دپ ءِ پراہگ ءَ نشتگ ءِ ءُ کسّہ کْتگ بلے اے رمضان اَبیتکیں سک اَبیتکیں ھمائیں کہ تو اچ مات ءَ پُلگ بوتگ ءِ مات ھمائیں چہ کُڈک ءَ در نئیت گْھار جاہ پہ جاہ اِنت پہ تئی شوھازّگ ءَ زندمان اَنچوش تنک اَتکگ کس نزانت تو اے انسانانی جنگل ءَ کُجا شُت ئے۔
عاصم جان اگاں گِندے تو گوں من زندگی ئے اے گرانیں سپر ءَ پدا ڈُوک بِہ ورے من ءَ پہ تئی واستہ باز گپ ھَست چہ ترا گیش کسَ ءَ بلوچ ءِ زندمان ندیستگ تئ دستانی جول ءُ پادانی بستگیں زمزیل دیمے بستگیں سیائیں پٹی کْلیں بلوچ ءِ زندمان ءِ دروشم ءَ اِنت۔
عاصم جان دل لوٹیت من وتئی دُراھیں مارشت آں نبشتہ بِکن آں بلے من کُت ءِ نہ کناں اگاں زند ءَ موہ دات من آدگے گپ آں گوں تو دیم پہ دیم ءَ کن آں تو سلامت بات ئے آجو بات ءِ عاصم جان من مدام دل تَسلا داتگ گوں اَبّا کازی ءِ شئر ءَ ءُ انوں ھَم تَسلا دئیگ ءَ آں دل ءَ تو دل ءَ مزن کن عاصم جان۔
دل ءَ مہ ور اے ودارانی کہریں روچ گوزنت
نہ بئے تو دائم ءَ کازی ھزاب ءِ زنداناں
