گدار: زندان
(چارُمی بھر)
نبشتہ کار: کوبرا بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
ھما ساھت ءَ کہ دو کَلاکی گاٹ دراھتکاں گُڑا مَردم ءَ یک ءُ دو مِنٹ ءِ ھاتر ءَ واب کپگ ءِ گُنجائش ھست اَت۔برے برے چُش ھم بوت کہ مَردُم ءَ ھِچ پیم ءَ موہ نہ رس ات۔ اَنچوش کہ اولی گاٹانی کدم چہ دروازگ ءَ آدیم بوت اَنت، دومی گاٹ پُترِت اَنت۔
اے روچ ءَ گوں گاٹانی درایگ ءَ من وتی چم پہ ادارُکے مُچ کُت اَنت ۔ اے اِنچُکیں ساھت ءَ درد ءُ دورانی لھڑ ءِ تہ ءِ آگھیں چم پہ زوراں سَری واب گیجگ پرماتاں۔ وس کُت کہ بوْسپان بَلے دل ءُ ھیال انگت ءَ چہ اِشکریں زِندان ءِ ازاباں آگاہ اِتاں۔
یک ءُ دو دمان ءَ زِندان ءَ واب کپگ پمّن یک نبوتگیں ھبرے اَت ۔ یکے وَ گُژن ءُ تُن دومی دُراھیں روچ ءَ برے پہ چِتِر ءُ لَٹ ، برے پہ داگ ءُ اِشکر، برے پہ کَرنٹ ءُ گرینڈر، ءُ برے گوں بلیڈ ءَ جان ءَ کاڑ کاڑ کنگ ءَ کُجا واب ء ُآرام بیت، پد ءَ دو دمان! ۔
منی چم مُچ اِت اَنت من ودار ءَ اِت آں کہ کدی دومی گاٹ کاینت بلے دو دمان گوستگ اَت اَنگت ءَ گاٹانی پاد برْمش نیست اَت، من چم پَچ کُتاں۔اِنگو آنگو چار اِت کَس گِندگ نہ بوت دروازگ چار ات تانکے دروازگ کمکیں پَچ اَت۔کڑی نہ اَت۔من ھیران ءُ اَبّکہ بوتاں کہ پرچا انگت ءَ آدِگہ گاٹ نیاتکگ اَنت؟ چی ءَ کہ پیسر ءَ وَ ھما دمان ءَ آھتگ اَنت بلے آروچ ءَ گار اِت اَنت۔
من ھمے گاٹانی آیگ ءُ نہ آیگ ءِ گَڑ ءُ مُنجانی تہ ءَ اِت آں تانکے واب کپت آں۔
من واب ءَ گِنداں کہ چار مَردُم ءَ من ءَ زُرت ءُ ٹیبل ءِ سر ءَ واپ اینت۔ دو مَردُم ءَ منی دَست ءُ دو ءَ منی پاد گوں ٹیبل ءَ میک جت اَنت پد ءَ بلائیں تینزیں کارچے زُرت اِش منی سینگ ءَ را چہ نُک ءَ بِگر تانکے ناپگ ءَ چاک اِش دات۔دُراھیں زِندان چہ ھون ءَ چول جنگ.ءَ اَت۔تاں اناگت ءَ مَردُم گار بوت اَنت ءُ رَستر ءُ ڈُونڈوار آھت اَنت۔ منی جان ءِ گوشتاں چِیلینَگ ءَ اِت اَنت بلے من ھاموش اِتاں ھِچ کوُکار ءَ نہ اِتاں۔بَس پہ بزگی ءُ بے وسی اِشاناں چارگ ءَ اِتاں ،پد ءَ دُراھیں زِندان ءَ یک توارے سک ء َزور ءَ چکرگ ءَ بوت۔( آجوئی ۔۔۔آجوئی۔۔۔آجوئی۔۔۔)۔”
من ھمے واب ءَ گِندگ ءَ اِتاں کہ منی گوشاں بانگ ءِ آواز آھت ۔نزان آں دیگرے بانگ اَت یانکے پیشیم ءِ ۔بس من ءَ اے پّکا یات اَت کہ پیشم اَت بِلّے کہ من چم ء وَت روچ ءِ برْمش ھَشت روچ بیت کہ نہ دِستگاں بَلے من روچ ءُ شَپ ءِ میان ءَ اے وڑ ءَ پرک کُت کہ سُھب ءِ سر ءِ بانگ ءِ توک ءَ مُلا گُشیت” نماز چہ واب ءَ گھتِر اِنت ” ھمے دوھیں سے ئیں گالانی بِرکت اَت کہ من زانت کدی لُنجُمیں شَپ ءِ چادِر لَگُشتگ ءُ کدی روچ ءِ لھڑیں برْمش گُلزمین ءَ ھیر کپتگ اَنت۔
من بانگ ءِ توار ءَ گوشدارگ ءَ اِتاں۔بانگ اَنگت ھلاس نہ بوتگ اَت کہ من ءَ یکے ءَ زِر ءِ میانجین ءَ بُک دات۔
روان اِنت
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
