گدار: زاندان
شَشمُی بھر
نبشتہ کار: کوبرہ بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
من ءُ ٹیبل ءِ سر ءِ نندوکیں جَناوریں مَردک یکے دومی ءَ چّم پہ چّم کُرتگ ءُ چارگ.ءَ اِت ایں ۔ اے دَمان ءَ من مارِ ات کہ یک شکاری یے ءُ شکار ءِ نیامگ ءَ چمّانی شِپیں تیرانی چونیں تّچگ ءُ دُمب ءَ کپّگ ء ِبے چارگیں ، بے دست رسیں ، بزگیں ءُ مومیں سیادی یے گِندگ ءَ کیت، ھمے پیم ءَ اَنّی ٹیبل ءِ سر ءِ نندوکیں جناوریں مَردک شکاری ، ءُ من آئی ءِ دیم ءَ گوں زندان ءِ دیوال ءَ ٹَنگِتگیں شکار۔۔۔۔۔۔کہ گُلامی ءِ توک ءِ دِلپدردی ، نااُمیتی ءُ مَرگ ءِ دردناکیں پیش گِندی ءِ لھڑاں گرْدوکیں شکار۔
انگت ءَ شکار ء ُشکاری ءِ نیامگ ءَ یک تچگ ءُ دُمب ءَ کپگ ءِ اوتاکے پہ زند ءِ رکینگءَ کوہ ءِ چِلتن ءِ زور ءَ جنت۔ بلے یک کَرن ءَ چہ گُلامیں بلوچے زندان ءِ تہ ءَ شکار بہ بیت ءُ شکاری پاکستان ءِ لونڈسریں پنجابی بہ بنت گُڑا تچگ ءُ دُمب ءَ کپگ ءِ ھما بارگیں اوتاگ ءِ اُمیت چو سیاہ ءُ تھاریں شپ ءِ توک ءَ سیاھیں بندیک (پژم)ءِ پَٹگ ءُ درگیجگ ءِ ڈول ءَ اِنت۔
مَردک ءَ یک بریے پد ءَ شاہ میر توار پر جَت کہ سیاھیں پیتی ءَ بیار گوں۔
گوں سیاھیں پیتی ءِ ھبر ءِ اُشکنگ ءَ ،من چہ جان.ءَ بے جان بوت آں، چہ بے وابیں چمّان ارس رچگ ءَ بوت آں۔چی ءَ کہ اے ھما پیتی اِنت کہ اِشی تہ ءَ پہ جان ءِ گوشتانی چیلینگ ءَ وڑ وڑیں ءُ جان ءِ پُٹاں پاد کنوکیں اوزار چو انگیٹی ءِ سر ءِ رزان ءُ اِیران ءَ سارتگ اَنت۔
ھر آ بلوچ کہ اے پاکستانی ڈیتھ اسکواڈ ءِ مردُمانی دست ءَ ءُ اے زندان ءِ تہ ءَ بوتگ پرائی اے دیم ءِ اوشتوکیں جناوریں مردک ،ملکموت، ءُ سیاھیں پیتی ، میت ءِ تابوت، مانا یک۔ گوں سیاھیں پیتی ءِ آرگ ءَ ھور آئی ءَ دروازگ ءِ کش ءَ کوکے کُرسی ھم گوں وَت آؤرت گوں۔
شاہ میر ءَ وتی کُرسی ٹیبل ءِ کش ءَ ایر کُت ءُ نِشت۔آئی ءَ سیاھیں پیتی ٹیبل ءِ سر ءَ ھیر کُرت ءُ پیتی ءِ دیم گوں جناوریں مردک ءَ کُت ءُ وت لیپ ٹاپ ءَ سر ماں سر بوت ۔
جناوریں مَردک ءَ پیتی ءِ دپ پچ کُت ءُ یک اِسترگے (BLADE) کشِ ات۔آئی ءَ اِسترگ ءِ بُروکیں سر گوں وتی لنکُکاں نرم نرم ءَ ساپ کُت۔
یک برے پد ءَ آئی ءَ پیتی ءِ دپ پچ کُت۔
منی چم برے گوں پیتی ءُ برے گوں مردک ءَ اِت اَنت ۔کہ آئی ءِ دِل ءَ پمن رھم پرچا نئیت۔من چے کُرتگ کہ منی سر ءَ چو جُلم کنگ ءَ انت۔
اے رندی آئی ءَ چہ پیتی ءَ یک پلاسے کش اِت۔پلاس ءَ پچ کنان ءُ بند کنان ءَ من ءَ چار اِت ءُ گوں گُروکیں آوازے ءَ دُراھینت ئِے
“میں جو کُچھ پوچونگا ۔۔۔ٹھیک ٹھیک جواب دینا!”
من سَرگ نیکے پہ ‘ھان’ءَ سُرینت ءُ نیکے پہ’نا’ءَ۔۔چی ءَ کہ من وت اَبّکہ ات آں کہ مروچی باریں چے جُست ءُ پد بیت ۔ءُ آوانی پسواں من زان آں یا ناں ۔بس من تھنا چہ کورگیں چمّانی ھالیگیں شیپان یک یک تْرمپ ارس پہ بے وسی وتی جیگ ءِ سر ءَ ترْپل کنگ ءَ ات آں۔
شاہ میر پاد آھت لیپ ٹاپ ءِ دیم گوں من کُت تانکہ لیپ ٹاپ ءِ دیم ءَ یک اکسے ودی بوت۔اے یک ورناھیں بلوچے ءِ اکس اَت کہ آئی ءِ ریش نوک تِج بوتگ اِت آں۔
جناوریں مَردک ءَ من ءَ گُٹ ءَ گِپت ءُ دُرائ
ھینت:
” بتاو مادرچوت یہ لڑکا کِدر ہے؟”
زاہ ءُ دُژمان و ھیرانگی ءِ ھبرے نہ اَت۔اِشان گوں من ایوک ءَ نہ بلکیں گوں دُراں زاہ ءُ دُژمان ءَ چہ گندتریں کار گوں زندان ءِ بلوچان کُتگ۔ھما سلیں ، رُسواھیں ، بے گیرتیں کار کہ مَردُم گُمان کُت نہ کنت۔
ءُ من چہ پیم آئی ءَ پسو بدیاں ، من بُگُشاں “ھو من زان آں” ھم لَٹ ،ءُ من بُگُشان کہ” اِنّا من نزان آں” چود ءُ گیشتر چِتر۔نومن چے بُگُشان۔پمیشکا ھِچ گُشگ نہ بیت۔بلے انگت من پہ راستی آوانان پسو داتکہ من ایشی ءَ را نزان آں ۔ ایشی ءَ را دّرس کنگ ءَ نہ اوں۔ بلے آیاناں ھِچ پیم بیسہ ءُ دلجم نہ بوت کہ دیم ءِ اوشتوکیں جناوریں مردک ءَ نہ جکِّت نہ کُل اِت ءُ من ءَ ھیرکَش اِت سے ءُ چار شھمات کہ گُش ئے زاناں منی چّپیں کلاجور راستیں نیمگ ءَ شُت ءُ راستیں چپّیں نیمگ ءَ ،سرِ تہ ءَ، گُش ئے جمبر ءَ کٹاک کٹاک ءَ گرندگ بندات کُت۔
چہ آ سنگتءَ ابید آئی ءَ دگہ ھپت ءُ ھشت ھلاکس من ءَ پیش داشت بلے بید چہ یکے ءَ من دگہ دُرست نہ کُت آں ۔بلے ایشی بارو ءَ من ھِچ نہ گُشت آئی ءَ من ءَ سک جَت بلے من ءَ پہ اے سنگت ءَ باور کمو سک بزگ بوت۔
آسری ءَ آئی ءَ منی زُبان چہ دپ ءَ انچو کشِ ات کہ منی ھیال ءَ زُبان چہ روتگان سِست۔آئیءَ زُبان گوں پلاس ءَ داشت ءُ استرگ ءِ سر ءَ چار جاگہ ءَ راڑ راڑ کُرت کہ منی جان ءِ ھستی شُت۔
من کوکار ءُ واہ ءُ زارانی تہ ءَ نزان آں چون بے ھوش ءُ بے سما بوت آں ءُ تُست آں …
روان اِنت
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
