لالُوازم – چیرآپی

پیسر ءَ من ءَ کسے جُست بہ کنت کہ لالوازم چے یے؟
چونیں گالبندے، کے انت ءُ کُج ءَ نشتگ؟ بگند ئے من پسّو دات مہ کن آں. من ایوک ءَ اے زانتگ کہ آ بنی آدم ءِ رم ءَ ھوار نہ انت. آ مردمے ءُ میتگ ءِ مردم آئی ءَ لالُو گوش انت. من ایوکی ءَ آئی ءِ باتن دیست.

من، آ، ایوکی

ھمے ایوکی من گوں آئی ءَ دیوان کُرت ءُ من زوت سرپد بوت آں کہ آ وت یک آشوبے ءِ نام اَت.
مارکس، پینن،کاپکا،سبا، کازی، اتّا ءُ کینیا ءِ نامداریں نبشتہ کار گوگی آئی دوستیں سنگت اِت اَنت. ھمک جْوانیں نبشتہ کار ءِ نکانانی شوھازگ ءُ ایر کنگ آئی ءِ زیبائیاں چہ یکے اَت. چوشیں آزمانک ءُ کتاب پشت نہ کپتگ ات کہ آئی ءِ گور ءَ مہ بنت.
وانگ ءِ میان ءَ کندگ، دمان پہ ساھت سگریٹ ءِ کشّگ، وتی جند ءِ ھزاب کنگ، منی نیمگ ءَ نہ چارگ، آئی ءِ چمّانی بزگی، گوں گماں آئی ءِ جَنگ، چے بیت من نہ زانت، ھمے کسّہ ءُ سَوب اَت اَنت کہ من آئی ءِ نام لالوازم وتی زرد ءَ نبشتہ کُرت.
شپ گوں ھمے ساھتاں روچ بوان بوت اَنت ءُ مارا ھچ سماہ نیست اَت کہ کدی روچ اَت ءُ کدی شپ اَت. بس زند جُنزان اَت ءُ ما گوں ساھتاں شپاں روچ کنگ ءَ اَت ایں.

یک شپے آ سرگپت. من ھچ نہ گوشت ءُ آئی ءَ چارگ ءَ اَت آں.
کتاب، سگریٹ ءُ ایدگہ پکاریں نکان آئی ءَ گون اَت اَنت چہ گِس دَرکپت. شپ ءِ سارتی ءُ تھارمائی ءَ بیگواہ بوت. من زمین ءَ نشت آں کش ءُ گور ءِ کشک چار اِت آں. اولی بَر اَتک کہ من ءَ آ دوست بوَگ ءَ اَت. منی لوٹ اَت کہ آ منی گور ءَ نندوک بوتیں، من…. آ…. ءُ ایوکی.
وھد ءُ پاس گوست اَنت بلے آ پد نہ ترّ اِت.

ناکو ھیربشک پہ تو نمدی یے اَتکگ، میتگ ءِ زھگ ءَ درّائینت “زمین بزگ انت، گلام انت، ھون لوٹ ایت، سکی ءِ آماچ انت، بگند ئے من واتر مہ باں بلے اے کلوہ ءَ دَیگ لوٹ آں کہ من وتی گدارے شموشتگ. تھت ءِ چیر ءَ ایر اِنت الّم بہ وان ئے.

تئی گلامیں ھمبل
لالُو