مات ءِ ساھِگ ءَ چہ زبھریں چُک
لیاقت بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
سَکیں سارتیں روچ اِت اَنت ، گُش ئے جان بُریں سارتی اَندر ءَ ایر کپگ ءَ گوں سجّھیں ھون ءَ بادینگ ءَ اَت، چُوڑیں درچکانی بالاداں ھم ھُشک کنگ ءَ اَت، روچ ءَ وتی پَند بُر اِتگ اَت وتی منزل ءَ سر بوتگ اَت، ھمُک وھد ءِ وڑ ءَ مرچی پد ءَ کورچاتیں شپے بِندات بوت ءُ پد ءَ شپ ھم وتی گُڈی مَنزل ءَ رسگ ءَ اَت، واب ءُ آگاھی ءِ میان ءَ گُش ئے پادبرمشے ءِ توار بوت، پادبرمش ءِ توار نزیک ءَ پیداک ات ءُ پد ءَ لوگ ءِ دَریک ئِے ٹُک اِت، ما دُرست لوگ ءَ واب اِت ایں چہ پُریں واب ءَ پچلرز اِت ایں ، اے گوربام ءَ کے اِنت، مات گوں وابیں چماں ھَما نِیمگ ءَ شُت، گپ ءَ اَت کہ زّربی بی ءِ جاور سک نگیگ اِنت، مات اِشتاپ اِشتاپی ءَ در کپَت ءُ شُت دیم پہ زّربی بی ءِ ھلک ءِ نِیمگ ءَ، منی چمانی واب گُش ئے شُت نوں منی چمانی دیم ءَ مِھروانیں زّربی بی ءِ اَکس اَت گوں شیرکِنیں بِچکندگاں، سُھب بوت گُش ئے گوات ءِ ھیژگاں یک بدیں ھالے گون اَت زُوت ھمے ھال گوں گوات ءَ چکران اَت کہ زّر بی بی ءَ کوڈھیں دنیا یلہ کُتگ، دائمی رپتگ۔
ھمے دمان ءَ من دیم بالہ کُت اِسپیت ءِ مزنیں کوہ منی دیم ءَ اَت، مرچی گُش ئے اِسپیت ءِ کوھانی بُرزی، سبزگیں درچکانی ءُ تچوکیں کانیگانی دل ارسیگ اَت اَنت ، درست گُش ئے ھُشک ھیران اِت اَنت کہ یک اَنچیں کارستے ایوک ءَ چہ بنی آدم ءِ چاگرد ءَ چہ پُلگ نہ بیتگ بلکیں چہ ابرم ءَ ھم سِستگ ات۔ درستانی چم ارسیگ اِت اَنت ءُ گُش ئے مرچی ھُداوند ءَ چہ سرجمیں جنگل ءَ چہ جنگل ءِ زیبائی ھم پچ گپیِتگ ات، مروچی درچک انچو ملُور ءَ گیمُرتگ ات اَنت۔
زربی بی مرچی تئی روگ ءَ پہ ایوک ءَ تئی چُک اِناں بلکیں کوہ اِسپیت ءِ دامُن ءِ درچک، کوہ ، جنگل ھنکین درست پُرسیگ اَنت، مروچی ندارہ ھمے وڑ ءَ اِنت گُش ئے ڈگار ءَ گوں ھوار درستیں میتگ ءَ وتی مات گار کُتگ، درُستیں میتگ اَرسیگ اِنت، درُستاناں تئی شیرکنیں نام دپ ءَ اِنت، تئی روگ ءَ پد تئی ارواہ ما اِسپیت ءِ جنگلاں پِریاد کنان ءَ چو گنوک ءَ تَرگ ءَ اِنت، آ ھنچُش گُش اِیت تو گارئے، مات ترا یات بیت تو وتی ارواہ کے ءَ گُشتگ ؟ اتیک، ز ،ہ، ءُ ایدگہ دُرست ترا پولگ ءَ اَنت، بالاچ ھما چُک اِنت کہ مات ءِ ساھگ کدی نہ دیستگ ئِے، بالاچ ءَ تئی لیلو ھم نسیب ءَ نہ بوت اَنت، آئی ءِ آیگ ءَ دُرستیں جِھان تو چورہ کُت، مرچی درستاں یک اَنچین کارِستے گار کُتگ گُش ئے کہ آئی ءِ روگ ءَ سرجمیں جِھان ءِ ایوک اِنت، گُش ئے میتگ ءِ درست نوں گار بیگواہ اَنت۔۔۔، دُرستیں مردم یک جنگلے ءَ چکرگ ءَ اَنت، ھرکس ترا پولگ ءَ اِنت،، زرین ءِ راہ، ڈگاری ءِ چاہ، اِسپیت ءِ بُرزیں بالاد درست پتو زہیریگ اَنت، بلے یک کرنے بیت تو گارئے، درست گنوک اَنت، پیسر ءَ گُش ئے درست تئی ساھگ ءَ واب بوتگ اَنت،تئی روگ ءَ چہ رند دُرستاں یک آسے سوچگ ءَ اِنت، درست چہ مات ءِ ساھگ ءَ زبھر اَنت، زِندمان اِش آس ءُ اندوھان اِنت.
ز، م مات ءَ سک دوست داشتگ اَت، مات ءِ مھراں آئی ءَ را چہ جھان ءِ وشیاں گوں ھوار کُتگ اَت، کس ءَ نہ زانتگ اَت کہ ملکموت ز، م ءَ چہ مات ءِ سارتیں ساھِگ ءُ وشیاں چہ زبھر کنت.
مات ءِ بیرانی ءَ پد ز ، م سک گِریوگ ءَ اَت ، گُش ئے وتی چمانی کانیگ ئِے ھلاس کُتگ اَت، آئی ھستی تو ات ئے، انچوش گُش ئے آئی ءِ ھستی آئی ءَ چہ زور پُلگ بوتگ ات، چو گنوک ءَ مات ءِ نام ءَ گِراں زار ءُ کوکار کنان ءَ گِریوگ ءَ اَت، ش۔
زربی بی! تو کہ ھمے درچکانی ساِھگ ءَ نِشتگ ءُ تگِرد ءُ جَلک گوپتگ انت ھمے کوہ کانیگ جنگل درست لشکریاں مانداشتگ انت، ھما چاگرد ءِ مردم یک شریں زِندے گُوازینگ ءَ ات اَنت، اچ ترا پد در پہ دریں زندے ءِ گوازینگ ءَ لاچار کنگ بیتگ اَنت، اچ ترا پد درست در پہ در ءُ ھاک پہ سر اَنت۔۔ اچ ترا پد آ میتگ ءَ کس نہ گواہ ایت چاریں نیمگ بے تواری ءِ گُباراں پوش اتگ، نہ مُرگے ءِ الھان گوشاں کپ ایت نہ دگہ سھدارے ءِ توار، میتگ ءِ سرجمیں لوگ لشکریاں سوتکگ انت ءُ نی دیر انت کہ سُتکگیں لوگانی پُر سارت بیتگ اَنت۔۔
بس نی تھنائیں ز، م اِنت مدام ھمے جیڑ ایت کہ مات ءَ باید انت گوں من بے وپائی مہ کُتیں، مات وتی زِند ءَ ھر کُجا شُتگ من ءَ گوں وت ئِے بُرتگ، نی یک کرنے گوستگ مات واتری ءِ نام ءَ نہ زانت اگاں دیریں دیارے ءَ سرگپتگ ات من ءَ باید اِنت اے رسترانی جنگل ءَ تھنا یل ئِے مہ کُتیں گوں وت ءَ بہ بُرتین ئِے ،
زر بی بی ءِ ارواہ آسودگ بات
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
