ایوکی ءُ قرنطینہ
نبشتکار: شلی بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
مئے چُکّاں باریں اے ھوش کنت یا نہ کنت کہ باریں کدی ءُ چہ کجا اے وبا کپت ءُ بلوچ قرنطینہ ءَ بوت اَنت ، ما چہ وتی پیریناں اِشکُتگ کہ اے وبا ھان ءِ سال ءَ اتکگ۔ ھان ءِ سال ھما سال اِنت کہ مئے دمگاں واجھیں ھان ءِ مھتری اَت ءُ بلوچستان ءِ دمگ کلات مئے مھتر ھند اَت، اناگہ ءَ مئے مھتر ھند ءَ وبا یے کپت ءُ مئے مھتر ءُ واجہ چہ اے وبا ءِ تُرس ءَ چہ مھتر ھند ءَ در کپت انت ءُ اے وبا ءَ ھاموشیءَ گوں مئے مھتر ھند وتی ارجان جت۔
نہ زاناں اے جاوراں اے نویسگ چنچو ارزان اِنت یا گران اِنت؟ بلے دل ءَ قرنطینہ اتک ءُ پدا منءَ بیگواھیں بلوچ یاد اتک انت کہ آیاں بیست سال، نوزدہ سال، ھژدہ سال، پانزدہ سال یا دہ سال سرجم اِنت کہ ماں قرنطینہ ءَ بند انت ءُ انچیں ھست کہ ماں قرنطینہ ءَ آیانی گوازینتگیں اُمر اینکسءَ چہ کم بیت یا گیش…..
اے سھت ءَ کہ من اے تاکاں سیاہ کنگ ءَ آں کلم وتی سیاھیاں درنزگ ءَ اِنت من وت گڑیں قرنطینہ ءَ نشتگ ءُ جیڑگ ءَ آں کہ ایوکی چون گِران اِنت، نہ دوست ءُ سنگتاں گوں مجلسے نہ بازار ءِ مردماں گوں دیوانے ، نہ ھمبل ءُ بیلےءَ گوں دروت ءُ درھباتی یے.
ایوکی گِران اِنت ءُ آ مردم ءَ چہ تہ ءَ وارت،پد ءَ جیڑاں کہ مردم چہ تہ ءَ وَرگ بیت گڑا ھلاس بیت آ نہ وتی بیت کَنت ءُ نہ وتی سیاد ءُ وارسانی نہ میتگ ءُ بازار ءِ مردمانی۔ تاں ھمے سھت ءَ منی جیڑگانی دَر ءَ دگہ دَرے پچ بوت جیڑگانی اے دَر ءَ الی اسگر بنگلزئی اِنت کہ گوں من ھمتران اِنت۔
پیش ءَ چہ لاگر بوتگ ءُ نزور بوتگ نوں بیست سال ءَ پد الی اسگر ءِ چم تہ ءَ شُتگ اَنت ھبر کنگ ءِ جھد ءَ اِنت بس لُنٹ ئِے سُر انت بلے ھبر کُت نہ کنت، الی اسگر وتی قرنطینہ ءِ جاوراں گوں من آرگ لوٹگ ءَ اِنت،بلے آئی ءِ توار گوں آئی ءَ ھمبراہ داری کنگ ءَ نہ اِنت۔ بیست سال سرجم بوگ ءَ اِنت کہ الی اسگر قرنطینہ ءَ اِنت کہ اے قرنطینہ ءَ نگھبانے ھست ءُ اے نگھبان بدل ھم بیت، بلے اے قرنطینہ ءِ دگہ یک ھاسیتے یا گیشی یے تو گُشت کن ئے کہ ھست اِنت کہ آ اے وبا ءِ وھد ءَ مئے شُمے قرنطینہ ءَ نیست اِنت، ڈاکٹر اَنت اے قرنطینہ ءَ رو انت ءُ کاینت جُست گِر انت بلے مجال نہ اِنت کہ دوا ءُ دارو ءُ سوچن اِش گوں بہ بیت، اے قرنطینہ ءِ ڈاکٹراں لٹ گوں ، چابک گوں ، سگریٹ گوں ، ساد گوں ، نادراھاں دَرنج انت ، کوٹی ءَ لونجان اِش کن اَنت۔ الی اسگر ءِ لُنٹ لرزگ ءَ اِتاں ءُ توار درکپگ ءَ نہ اَت من چہ وتی نیمگ ءَ سرپد بوگ ءِ جھد ءَ اِت اَنت کہ آئی لنٹانی لپرزگ ھمے وڑ گُشگ ءَ اَنت کہ آئی ءَ را یکرندے قرنطینہ ءِ ڈاکٹراں چپّی ءَ دَرنج اِتگ داں دو ماہ ءَ برے آ راستی ءَ دَرنجوک بوتگ بَرے چپّی ءَ دومی ماہ ءِ سرجم بوگ ءَ الی اسگر گُشیت کہ آئی ءَ مرگ نزیک ءَ دیستگ دست ءُ پاد جَتگ کہ بہ رواں مرگ ءَ بُگش آں بیا من ءَ گوں وت بَر بلے مرگ ءَ وتءَ دور داشتگ ءُ جیڑگ ءَ لگ اِتگ کہ من اے سھت ءَ اے دمان ءَ کہ توئے الی اسگر قرنطینہ ءَ ئے ءُ ڈاکٹرانی تہ ءَ ئے من ترا بُرت نہ کن آں تو انگت لھتیں روچ ھمے قرنطینہ ءَ گوازین الی اسگر گُشگ ءَ اَت کہ اے ساھت چوں گِران اِت اَنت کہ من مرگ توار پِر جَت ءُ مرگ ھم منی کار ءَ نہ یاتک گڑا اے قرنطینہ سنٹر ءِ پُشت ءُ دیم ءَ یا چَپّ ءُ چاگرد استیں اے دگہ آئسولیشن ءَ آؤرتگیں مردم منی چے کار ءَ کاینت، الی اسگر ءِ ھبرانی گوشدارگ ءِ ءُ نیم سرپد بوگ ءِ جھد ءَ منی ارس شتور گِران بوت اَنت ءُ کلم چہ منی دست ءَ کَپت۔۔۔ من جیڑ اِت کہ اے قرنطینہ ءَ کہ ما نشتگ ایں یا اے دگہ دنیا ءِ مردم نشتگ اَنت چنچو وش ھال اَنت ورگ وپسگ نندگ پاد آیگ دُرست ھست بلے آ قرنطینہ ءَ کہ الی اسگر بَرگ بوتگ ءُ ذاکر ءُ زاھد ھمود ءَ اَنت آ قرنطینہ کہ دیوال تہ ءَ نا مردم نشت کنت ءُ نہ وپت کنت نہ دَوا ءِ اجازت ھست نہ دُوا ءِ ، نہ ھبر ءِ اجازت ھست نہ جیڑگ ءِ ، نہ وپسگ ءِ آزاتی ھست نہ آگاہ بوگ ءِ ، اے قرنطینہ ءَ اگاں ما وتی ھیالانی تہ ءَ وتا بکن ایں گڑا زان ئے کہ اے قرنطینہ چنچو گِران اِنت ءُ اے وبا ءِ زندگی چنچو تورناک اِنت، اے زندگی ھما وھد ءَ گیشتر تورناک بیت وھدے کہ تو زندگی ءَ ناں زندگ ءِ ھساب ءَ بہ بئے ءُ نیکہ مردگ ئے۔
مئے چاگرداں مروچی ھرکس وتی زند ءَ پھریزگ ءُ زندگ بوگ ءِ واستا آئسولیشن ءَ شُتگ یا قرنطینہ ءَ اِنت بلے اے ھبر چنچو تورناک اِنت، کہ مات وتی بچ ءِ شوھاز ءَ آئی ءِ زندگی ءِ شوھاز ءَ ، آئی ءِ وشیانی شوھاز ءَ بَرے اے دگّ ءُ آ دگّ ، برے اے شھر ءُ آ شھر ءَ چو گنوکانی داب ءَ کوکار بہ کنت زار بہ جَنت دست بندی بہ کنت بلے کس آئی ءِ توار ءَ اِش مہ کنت ءُ مات ارس لونجان بہ بَنت کسّ آئی ارساں ساپ مہ کنت ءُ ارسانی گُڈی منزل زمین بہ بیت۔ اے سھت ءَ بِگند ئے ذاکر قرنطینہ ءَ گوں وت ءَ ھم تِران بہ بیت، ھو ذاکر مدام تِران ءُ مجلس لوٹ اِتگ اے سھت ءَ کہ ذاکر قرنطینہ ءَ تھنا اِنت ءُ آئی کش ءُ گورا کس نیست کہ ذاکر گوں آیاں تِران بہ کنت پمیشکا ذاکر گوں وت تران کنگ ءَ اِنت کہ شالا اے وھد ءَ من زاناں منی مات پہ منی شوھاز ءَ گردگ ءَ اِنت منی اکس ءِ دست ءَ اِنت چہ راہ ءِ گوزوکیں ھر مردم ءَ جُست ءَ اِنت کہ ذاکر ءِ سوج ءَ بدے اِت ذاکر کدی کیت شما منی کُمک ءَ کُرت کن اِت پہ ذاکر ءِ شوھاز ءَ ،ھمے سھت ءَ ذاکر وت ءَ چارگ ءَ لگ ایت ءُ ھاموش بیت، آئی ءَ اے تھاریں قرنطینہ ءَ کہ ایوک ءَ گِند ایت ءُ کمبر چاکر ءِ ھیالاں کپ ایت ءُ سر ءُ سوج ءَ لگ اِیت کہ پِلانی بَرگ بوتگ زھرشانی یے کنگی اِنت ، پِلاں نمیران (شھید) ءِ یات ءَ مُچی یے کنگی اِنت کار باز کنگی اِنت ءُ پد ءَ ذاکر ھاموش بوگ ءَ اِنت آئی ءَ کمبر ءِ قرنطینہ ءَ آیگ ءُ روگ ءِ ھما ساھت یاد کاینت کہ کمبر ءَ پہ نگیگی گوازینت اَنت ءُ زمین ءِ سینگ ءَ واب کَپت۔۔۔۔۔۔ بلے ذاکر گوں وت جیڑ ایت ، بچکند ایت ، دست ءَ شھار دنت لنککاں ھساب کنگ ءَ لگ اِیت کہ پہ زمین ءَ چنچو بچّ ندر بوتگ تا ھساب اِشکُت نہ کنت باز بَنت قرنطینہ ءَ باز وھد بوگ ءِ سوب ءَ ذاکر ءِ یاد داشت ھم نزور ترّ اِتگ۔۔۔۔ ذاکر پد ءَ وتی چماں بند کنت ءُ سارتیں اُپّارگے جَنت ءُ گُش ایت کہ پہ زمین ءَ ھمینچو بچ بندیگ اِنت زوراک ءِ قرنطینہ ءَ اِنت کہ پہ لنکک ھساب نہ بَنت ءُ ذاکر ٹھک دنت ءُ سنگت سنا ءَ توار پِر جَنت کہ سنگت تو گُشتگ اَت ھواریں ،ھو ما ھواریں اگاں روچے من چہ اے قرنطینہ ءَ دَر کپت آں گڑا سنگتاناں تئی سلاماں سَر کناں ءُ پدا ذاکر، زاھد، گپور، دین جان ھمے قرنطینہ ءَ نند اَنت ءُ باندات ءِ بارو ءَ جیڑ اَنت گڑا شبیر ھمے سھت ءَ قرنطینہ ءَ سَر بیت ءُ مئے دُرستانی اھوالاں ذاکر ءَ دنت ءُ ذاکر وتی لُنٹاں گَٹ پاچ ایت ءُ پد ءَ پہ نودربراں جیڑگے بنا کنت ءُ قرنطینہ ءَ روت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
