نمدی یے پہ سنگت کرونا وائرس ءَ
نبشتہ کار: سکی ساوڑ بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
دروت ءُ دراہ بات نہ گْوش آں کہ تو یک ھونی ئیں شے یے ئے پمیشکا تو دراہ باتی ءِ لائک نہ ئے.
چوناھا دیر اِنت کہ من تئی ھال اشکرتگ کہ تو ماں چین ءِ تہ ءَ باز کار ھرابی ءُ بازیں ھونے کرتگ، چین ءَ چہ ابید دگہ ھم سی ڈیھ ءَ چہ گیش تو وت ءَ را سر کرتگ ءُ سرکنگ ءَ ئے پرچاکہ تو وتی زور ءِ شان ءَ ئے ءُ زور ءِ پیشدارگ ءَ ئے، بلے ترا جُستے کن آں، زاناں ترا چین ءِ انچو مردمانی ھوناں سیر نہ داتگ کہ تو ایدگہ ڈیھانی تہ ءَ دَور کرتگ ءُ کنگ ءَ ئے؟
دگہ اوں ترا گپے بہ گْوش آں، ھما ڈیھ ءِ مردم کہ وشھالیں زندے گْوازینگ ءَ اَنت تو پہ ھما ڈیھ ءِ مردمانی واستا سکیں ترسناکیں رسترے ئے بلے من ھمے اشکرتگ کہ تو ایران ءَ اتکگ ئے ءُ پد ءَ تو ھمے گْوشتگ کہ من بلوچستان ءَ ھم کایاں اے نوں تئی گنوکی یے نہ اِنت؟
وھدے کہ من ءَ تئی ھمے ارادہ ءِ ھال رس اِت باور کن من ءَ تئی ھمے نادانی ءِ سر ءَ سک ھندگ اھت کہ نوں اے گنوک ءُ رستریں نادراہ ءَ را کے سرپد کنت کہ اے وڑیں ناسرپدی ءَ مہ کن.
بچار یک گپے چوں اوں بوت کنت کہ ترا بلوچستان ءِ جاورھالانی بارو ءَ سرپدی نیست یا ترا بلوچستان ءِ جاورانی بارو ءَ سرپد اِش نہ کرتگ، چوں اوں بوت کنت کہ ترا سرپد بوگ ءِ ھاجت نہ بوتگ کہ تو نوں پہ بلوچستان ءَ لانک بستگ.
ھیر تو نہ منی دوست ئے نہ من ترا وتی سنگت کنگ لوٹ آں بلے یک گپے گْوشگ لوٹ آں کہ بلوچستان ءِ سپر کنگ ءَ پیش وتی چین ءِ ھما مردماناں جُست بہ کن کہ آواناں سی سال ءَ بُرز اِنت کہ بلوچستان ءِ تہ ءَ کار ءُ بار اِش کرتگ ءُ کنگ ءَ اَنت بلکیں ترا گیش سرپدی دات کرت بہ کن اَنت.
ترا گپے بہ گْوش آں چہ تو دیم ءَ تریں زوراکیں وائرس بلوچستان ءِ تہ ءَ ھست کہ باریں چُنت سال اِنت کہ ھون ورگ ءَ اَنت، ھاں ایوک ءَ یک ھونوارے بوتیں بلکین ءَ تو اد ءَ بادشاھی بہ کرتیں بلے گپ چہ ترا چیر نہ اِنت اد ءَ سک باز وائرس بادشاھی کنگ ءَ اِنت، اگاں تو ناسرپدی یے یا نادانی یے بہ کن ئے بزاں کہ تئی ھمے بیم ءُ ترس کہ دنیا اِش ترسناک کرتگ ھمے اد ءَ ھلاس ءُ پُرس بیت.
منی ھیال ءَ ترا منی نمدی سمج ءَ پیداک نہ اِنت کہ من چونیں گپ نبیسگ ءَ اَنت، ترا کمو اشارہ کن آں کہ اد ءَ چونیں وائرسانی بادشاھی اِنت، بچار جزباتی مہ بو دیم ءَ وانان ئِے بہ کن، تو وَ نمدی ءِ ھلاس کنگ ءَ پیسر ءَ پہ جنگ ءَ کروسو ئے.
گپ چو اے وڑ ءَ اِنت بلوچ راج ءَ چوناھا دو سد سال بوگ ءَ اِنت کہ یک مزنیں نادراھی یے آماچ اِنت کہ آئی ءِ اِلیج انگت بوگ ءَ نہ اِنت، نوں کمو بجیڑ کہ دو سد سال ءِ بادشاھی کنوکیں مردم ترا پہ ایمنی ءَ بادشاھی کنگ ءَ کِل اِیت؟
بوت کنت تو نوں کمو سارت بوت ئے، دومی گپ یک دگہ بادشاھے ھست کہ نام ئِے دَگ( روڈ) اِنت ایشی ءَ را ھم بیست ءُ سی سال ءَ برز اِنت کہ بادشاھی کنگ ءَ اِنت ءُ دست ئِے ماں بلوچ راج ءِ ھوناں مچلین اَنت، گْوشتگیں سال ءِ اے زالم ءَ ھشت ھزار مردم کُشتگ ءُ بیست ھزار مردم ءَ گیش زدگ کرت، نوں تو وت بجیڑ کہ اے سی ئیں سالانی تہ ءَ ایشی ءَ چنچو مردم وتی ارجان جتگ؟
منی ھیال ءَ تو کمو سرپد بوت ئے ءُ من دو زالمیں بادشاہ ءِ نام ءُ کِسب ترا گْوشت، دگہ بادشاھے ھست کہ مردم نہ زانت کہ اے چونیں وڑ ءُ پیمیں بادشاھے کہ چِل ھزار ءَ گیش مردم ئِے گوں وت ءَ برتگ انگت ھال اِش نیست، ترا باور کنت کہ نا؟
چہ اے بادشاہ ءَ ابید یک شومک( کینسر) نامیں بادشاھے ھست کہ ترا باور کنت اے زالم ءَ را ھم رھم نیست، ورنا، کماش، ماس، گْوھار ءُ تپلیں زھگ ھم نیل اِیت، ایشی ءَ ھم ھزاراں مردم وتی ارجان جتگ ءُ انگت بسی ءِ نام ءَ زانگ ءَ نہ اِنت، ھیر دگہ اے وڑیں بادشاہ بلوچستان ءَ باز اِنت بلے آوانی باور ءَ ترا نہ گْوش آں کہ تو دلترک بہ ئے.
تو وت بجیڑ کہ بلوچستان ءِ تہ ءَ سالے ءَ بیست ءُ سی ھزار مردم کُشگ ءُ بیت گڑا اد ءَ تئی وڑیناں پہ ایمنی ءَ آیگ ءُ بادشاھی ءَ کِل اَنت؟
من ءَ سک تُرس کیت کہ بلوچستان ءِ تہ ءَ تئی جند بیگواہ مہ بیت یا تئی کُنٹ( لاش) ماں یک کنڈے ءَ دست مہ کپ اِیت، منی نمدی ءِ مول ءُ مراد تئی ترسینگ نہ اِنت بلکیں تئی ھال دیگ اِنت کہ بلوچستان ءِ جاور ھمے وڑ ءَ اَنت.
باز گپ نہ کن آں اگاں دیم پہ دیم بوتیں الّم گیش گپ ءُ تران کن ایں بلے ترا دگہ ھم گپے گْوشگ لوٹ آں وھدے کہ تو بلوچستان ءِ اھت ئے ءُ تئی سر ءَ جیڑھے بوت من ءَ ھچ دست ءُ دَوا نیست پرچاکہ مرچاں من میارجلی یلہ کرتگ.
چہ ھمد ءَ وتی گپاں ھلاس کن آں بلے منی گپانی سر ءَ الّم یکبرے گوں سارتیں مجگے ءَ بجیڑ منتوار.
تئی سرپد کنوک ءُ تئی دوزواہ سکی ساوڑ بلوچ۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
