بندیں کوٹی ء جِنک
(سِی ءُ ھَشتُمی بھر)
اکیل مراد
دی بلوچستان پوسٹ
مال وَ شوکیں چیزے ھرکس ءَ دوستِناک اِنت ۔ ھرکس زانت کہ بے مال ءَ وَ ھِچ بیت نہ کنت ۔ آ من ءَ گیشتر جُست کنت ۔ ھاں تو ایشی ءَ بس ایشی ءِ مال ءُ مڈیانی سوْب ءَ رَس ئے ۔ ؟
من کمے گپ ءَ تَر ءُ مانتَر کن آں ءُ پد ءَ من گْوش آں اے بس مال ءُ مڈیانی واستا اِنت ۔ آ باز دیر ءَ داں منی نیمگ ءَ چار اِیت ءُ منی
گپانی سر ءَ بیسہ نہ کَنت ۔ آ گْوش اِیت من تئی وڑ ءَ نہ بیتگ آں من ءَ وانگ ءِ واستا ترا چَہ گیش وھد بیتگ ءُ اے الکاپ ءُ منّ اِتگیں دروشمے ءَ بیتگ آں ءُ من بازیں وھدے ءَ ھمے وڑ بیتگ آں ۔
باز دیر ءَ داں من وتی واھِشت کُشتگ اَنت
اے سادیک ءِ چٹی ءِ روچ اَت آ یک چِکرّ واریں کُرسی یے تہ ءَ ترّگ ءَ اَت ۔ وتی پاد ئِے یک کُرسی یے سر ءَ ایر کُرتگ اِت اَنت ۔
آئی ءِ مھمان سرو ءُ ورگ جاھیں کوٹی ءِ گوات ءِ واستا پَچ کُتگ اَنت آ باز ایمن ءَ اَت زھرناک نہ اَت اچانگ ءَ آئی ءَ وتی جِنکو دیست ءُ آئی ءِ گون ءَ گپ کنگ ءِ واھِشت ئِے داشت ۔
ما گڈسری ءِ ھلاس بوّگ ءَ گیش پیسری زمانگ ءَ نہ اِتیں بیراج ءِ زمین ءِ یل کنگ ءَ پیسر پرانس ءِ روگ ءِ وھد ءَ چَہ پیسر من آئی ءِ واب کَپتگیں واب دیست اَنت کہ آ بازیں واب ءَ کوچَنڈی اَت بلے آگاہ اَت
بَرے بَرے منی مات ٹاہ ءَ ٹھین اِیت کہ باندا ما اکس کَش ءِ گور ءَ رو ایں ۔ آ نھادانی زنگ ءَ جَنت بلے ایشی ءَ ابید آ کٹم ءِ اکسانی واستا ھَرچ ءُ دَرْچ کَنت اے اکساں ما چار ایِں ما یک ءُ دومیگ ءَ چو دیم پہ دیم ءَ نہ چار ایں بَلے اے اکسانی تہ ءَ دُرستاں چار ایں ھرکس جتا جتا اَبید منّانک ءِ دیگ ءَ ابید ما آیاں چار ایں ما وت ءَ وت ھم چار ایں ما کٹم ءِ دراھیں مردماں یک یک ءَ یا یکجاھی ءَ ھم چار ایں ما کْوھنیں اکسانی تہ ءَ وت ءَ وت گند ایں ۔
وھدے کہ ما سک کسان بیتگ این ءُ پد ءَ وت ءَ گوستگیں اکسانی تہ ءَ چار ایں کہ ما باز جتا بیتگ ایں وھدے کہ ما آیاں آیگ ءَ گِند ایں ۔
گڑا اکساں پد ءَ چادِرانی تہ ءَ مانپوش کن ایں ءُ واتر الماری ءِ تہ ءَ ایر کن ایں
مئے مات مئے اکساں کشّارین اِیت تاں کہ مارا آ دیست بہ کنت ۔ اے وڑ ءَ ما لس روچانی تہ ءَ مزن بیان اِیں آ مارا دیر ءَ داں چار اِیت دونی ماتانی وڑ ءَ دومی چُکانی وڑ ءَ آ اکسانی تہ ءَ دگہ یک کسِھے کَش اِیت آ ھَرکسے ءِ رویش ءِ بارو ءَ گپ کَنت کس آئی ءَ را پَسو نہ دنت
مات چُکانی اکساں ابید دگہ چیزانی اکساں نہ کَش اِیت ھِچ بر ھِچ وڑیں چیزانیگ ءَ نہ کَش اِیت منی گور ءَ وِنلونگ ءِ اکس نیست اَنت یکے ھم نیست باگانی نیست کور ءِ نیست، پرانس ءِ زورگِری ءِ زمانگ ءِ تچکیں دگانی سر ءَ چِچکانی درچکانی یک رِدے اکس ھم نیست لوگ ءِ گنوکانی بنجل ءِ رنگ ءَ کہ اسپیت کتگیں کوٹی یے نیست ۔ پوپل ءِ سیاھین ءُ سُھر رنگیں پادگی تھت ءِ کہ آئی ءِ سر ءَ مُچیں بِنڈے سر ءَ اَنت کوٹی چو اسکولانی کوٹیانی رنگ ءَ سھر رنگیں چِنگُلاں چَہ رژنا اِنت کوچگی رنگ ءَ جوڑ کرتگیں شِنز رنگیں چراگ کہ ھیک ءِ رنگ ءَ گِرد اِنت یکے ءِ اکس ھم نیست اَنت
اے بے اوستیں جاھانی یک اکس ءِ ھم گِندگ ءَ نئیت کہ ھر وھد ءَ بے اوستیں دابے ءِ پریچگ ءَ بدرنگ اَنت تچگ ءِ واستا دل لوٹ ایت چرایاں منی مات ءَ کہ مُچ کُتگ اِت اَنت آ گْوش اِیت کہ آ تچک ءَ ھِچ جاہ ءَ پرایمنیں رنگے ءَ زندگی ءَ داشتی ءِ وڑ ءَ کُت نہ کنت بَلے پرانس ءِ بارو ءَ آئی ءَ اے دمگانی بارو ءَ سرجمیں زندمانی ءَ گَپ جَتگ آئی ءِ بے تاھیری آئی ءِ اُمر، آئی ءِ گمیگیں دروشم ” پادے کالے ءُ لانتر دومیر ءَ بیتگ اَت وھدے کہ آ ھر وھدے ءَ یکیں جاہ ءَ نیشت وھدے کہ آ لوار ءِ ھند ءَ جھمنند بیتگ گڑا آئی ءِ کوٹی سادیک ءِ کوٹی ءِ رنگ ءَ بیتگ آ بیھال بیتگ آئی ءَ ھِچ بر ھِچ جاھانی اکس نہ کَش اِتگ اَنت بس ایوک ءَ منی ءُ آ دگہ چُکانی ءُ گیشتر مارا یکجاہ ئِے کُتگ کہ ھرچ ءُ درْچ کَم بہ بیت
کِسہ روان سپر ماں پرانسی جِنک ءَ ـ ـ ـ
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
