نمدی ءِ همون بلوچ ءِ نام ءَ – ایار بلوچ

174

نمدی ءِ همون بلوچ ءِ نام ءَ

نبشتہ کار : ایار بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

سلام ءُ دروت، هر کُجا ئے هست ءُ سلامت باتے مُدام وشیانی درچک ءِ ساهگ ءَ بات ئے،تئی وشی ءُ سلامتی ءِ لوٹوک آں.

نہ زان آں کہ منی دانک پہ ترا سر بَہ اَنت اگہ نا، ترا اینچو وهد رس ایت اگہ نا کہ تو منی دانکانی سر ءَ هم چمشانکے بہ دے ئے.

کے زانت تو من ءَ منی نام ءِ سر ءَ زان ئے هم اگہ نا، هُدا بہ زانت تو من ءَ دل ءَ بُرتگ، یا انگت منی هست ءِ ساهگ تئی دل ءِ سر ءَ لِچِتگ اَنت ءُ بس هُدا ءُ تو بہ زان ئے، بلے تو هم نہ زان ئے بس هُدا بہ زانت،اگہ بہ زانتیں گُڑا مرچی من ءَ نِمدی نبشتہ کنگ نہ کپتگ اَت ءُ من نِمدی نبشتہ کنگ نہ زان آں نہ کہ من چد ءُ پیش پہ کس ءَ نمدی نبشتہ کُرتگ،اے منی اولی نِمدی انت اُمیت کن آں کہ وتی دل ءِ سهڑینگ ءَ ابید گوں اے نمدی ءِ نبشتہ کنگ ءَ ترا وتی دل ءِ گپاں هم سر کُرت بہ کن آں.

تو نہ زانتگ بلے منی چم مدام تئی سر ءُ سک ات اَنت ءُ دل ءَ یک اُمیتے هم مان اَت کہ روچے نہ روچے من ءَ گوں ترا گپ ءُ دیوان ءُ تئی نزینک ءَ آیگ ءِ موہ رس اِیت، گُڑا ترا وتی دل ءِ گپاں هم گوشاں ءُ یک روچے همے وڑ بوت، من ءَ شر یات بیت کہ نیمروچے ات من وتی لوگ ءَ وتی کوٹی ءَ نندوک اَتاں کہ منی گوانکو (mobile) ءَ توار جت ٹِنگ ٹِنگ ءُ دو کلوہ منی سر اتکگ گڑا من گوانکو پچ کت کہ تئی کلوھاں وان آں داں چم تئی لمبر ءَ کپت اَنت داں تئی کلوہ اتکگ اِت اَنت بلے تو پد ءَ کور کتگ اِت اَنت.

من ابکہ بوتاں انگت چارگ ءَ اتاں کہ پد ءَ تئی کلوھے اتک کہ ” من ترا کلوہ راہ نہ داتگ ءُ من وت نہ زان آں اے کلوہ چتور تئی سر ءَ اتکگ اَنت.

من وتی دل ءَ سک گل ءَ بال اتاں ءُ من دگہ اے گپے تہ ءَ پُترگ هم نہ لوٹ اِت کہ کلوہ چوں منی سر ءَ اتکگ اَنت، پہ من ءَ همے گنج ات کہ تئی کلوہ منی سر ءَ اتکگ ءُ من ءَ گپ کنگ ءِ موہ دست کپت،من همے روچ ءَ ترا کمو کلوہ ءُ هال کُرت ءُ پد ءَ هُدا ءِ باهوٹ گْوشت ءُ گوانکو ایر کُرت.

هما روچ ءَ پد من مدام تئی کلوہ ءِ وداریگ اتاں کہ بارے کدی یکبرے پد ردی ءَ کلوہ کیت ،اگہ تو مہ کُرتیں گڑا من وت بهانہ بهانہ ءَ تئی هال گپتگ ءُ تئی نزینک آیگ ءِ جهد هم کُرتگ.

کرار کرار ءَ من تئی نزینک آیگ ءَ سوبین بوت آں من ءُ تو داں دیراں گپ جتگ گپ گپ ءِ تہ ءَ یک روچے من ترا وتی دل ءِ گپ هم گْوشت،تو هم من ءَ گْوشت کہ ” تو هم من ءَ دوست بئے”.

روچ ءُ شپ گوازگ ءَ ات انت، من ءُ تو یکے دومی ءَ زانگ ءَ اتیں، یکے دومی ءَ را وتی زند ءِ همراه کنگ ءِ واهشمند اتیں،بلے انگت ما یکے دومی ءَ پہ شری ءِ سر ءَ نہ دیستگ اَت،بس من تئی ءُ تو منی اکس دیستگ ات ءُ تو مدام من گْوشت ”شوکو” تو پہ من ءَ چہ جنت ءِ هور ءَ چہ کم نہ ات ئے،تئی دل ئیگاں من نہ زانتگ اِت آں بلے دپ ءَ مدام همیں بوتگ اَت کہ ” تو من ءَ دوست بہ ئے ءُ من ءَ گوں تو مھر بوتگ ”.

بس همیش اَت کہ من هم واب گندگ بندات کُرتگ اَت ،دل گْوش ئے چٹ گنوکی ءِ هد سر بوتگ اَت،نہ شپاں واب نہ روچاں، نہ وانگ ءُ زانگ ءِ هیال ،بس تئی ءُ تئی یاتاں گْوش ئے من ءَ انگراں کرتگ اَت.

من ءَ انچوش گُمان بوگ ءَ اَت کہ تو بس من ءَ دوست دار ئےمن ءَ گوں بندوکیں چیزاں نا ءُ همیش منی مستریں ردی اَت،اولسر ءَ من چہ تُرس ءَ ترا وتی بار ءَ گْوشت نہ کُرت کہ من کے آں ؟ گڑا من ترا سک دوست اتاں، پہ من ءَ تئی مھر ات اَنت.

من هم تئی سر ءَ ایمان آورتگ ات، تئی سر ءَ کوریں باور ءِ ات ،ترا وتی دل ءِ هر گپ گوشتگ اِت آں ءُ وتی باری ءَ هم درُستں گپ تالاں کُرتگ اِت آں، اے هم گْوشت کہ من چہ گریبیں کھولاں سیادی داراں.

همے گپ ات اَنت کہ درست یک دم بدل بوگ ءَ لگیت اَنت، تو،تئی مھر ءُ تئی گپ درست یک یک ءَ کم بوگ ءَ بوت اَنت.

منی سر ءَ گْوش ئے کیامت اتکگ اَت، ترا چہ دور روگ ءِ جهد کُرت بلے تئی یاتاں نہ اِشت، تئی کر ءَ نندگ ءِ کوشست کُرت بلے تئی سوچوکیں گپاں من ءُ پہ نندگ ءَ نہ اِشت.

پہ من ءَ گْوش ئے ڈگار تنک ءُ آزمان بیگانگ بوت، نہ کندگ وش اَت نہ گریوگ ءَ سھڑگ مان، من زور سر ءَ گوں تو گپ جنگ، لِچگ ءُ کپگ هم وش نہ بوت ،پمیشکا من گپ کنگ هم یلہ دات ءُ پد ءَ کہ دل تنک بہ کُرتیں گڑا ترا کلوہ هم کُرتگ اَت بلے تو چو هُدا ءِ وڑ ءَ اَت ئے، ترا پروا نہ اَت، تو بے نیاز اَت ئے، ترا بوڑے ءَ هم نہ وارتگ اَت کہ کسے تئی ابادت ءَ کنگ ءَ اِنت، ترا چہ ھدا ءَ لوٹگ ءَ اِنت.

هپتگ ءُ ماه گْوست انت، دل ءَرا یک رندے پد ءَ ڈگار ءَ تنک کُرت ءُ من ھمے جھد کرت کہ یکبرے پد ءَ جنت ءِ دروزگ ءَ ٹُک آں بلکیں هُدا من ءَ را جنت (دل) جاگہ بہ دنت، بلے اے کاپر ءَ را جنت ھم نسیب نہ بوت.

من ءَ دگہ کسے دوست اِنت من ءَ انو گونائی مھر اِنت، منی مھر نوں دگرے، دراهینت هُدا ءَ، اے وڑ ءَ تھنائی ءُ بے اُمیتی منی کوھنیں همراه پد ءَ منی زندگی ءِ بار بوت اَنت۔


دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔