آزمانک
دُزّ
نبشتکار: جے۔ بی۔ بیلے (برتانیہ) | اردو ترجمہ: سراج نظامی | رجانک: ھنیپ بلوچ
ورنن ئِے واست ءَ دُزّے ءَ ابید دیگہ راہ نیست اَت۔آئی وتی دل سرپد کُتگ کہ ایشے ءَ ابید دیگہ ھچ کار ءِ جوھرآئی ءَ مانیست۔آئی پگر کُت اگاں من کمو جُرت مہ کناں تاں سرجمیں زند ءَ من ءَ ھمے ھسابداری ءِ سرا گُزران کنگ لوٹیت ءُ منی ھال ھوں گھتر نہ بیت۔
آئی کار گِس ءِ مالک ءِ کارگُشاد سوسن ءَ گوں دل ئِے مِھر اَت۔ھمک روچ گشاد گشاد ءَ چہ پدیانکاں سرکپان بیت تہ آ گوں بےکراریں مارشتاں آئی ءَ چاریت۔آ دل ءَ پگر کنت اگاں من ءَ جہان گوں آسراتی ءَ گوْازینگے اِنت گڈا دو چیز سک المے اِنت۔ سوسن ءُ دولت، سوسن ءِ گوم ءَ یکجاھے ابید ءِ ھستی ءَ بوت نہ کنت۔ھمے واست ءَ آئی دل ءَ دُزّی ءِ گُمان اَتک۔آئی جیڑیت اگاں کار زوالی تاں مہ بیت گڈا سپاہی، وکیل ءُ زیندان ءِ پاسپانانی چے بیت؟ نیکی ءَ کئےجُست کنت؟
آکر یک شپے آئی شہر ءِ پیشن ایبل دمگ ءِ یک مزنیں گِسی ءِ دروازگ ءِ دپ ءَ اتک ءُ اوشتات۔شپ ءِ نیم گوْستگ اَت آئی سئے گِس گچین کُتگ اَت،کہ یکے دوھمی ءَ باز گستاہ نہ اَتاں۔اے گِس آئی گُمان ءَ زرداریں مردمانی بنت ءُ ایشانی تہا ارزانی ءَ گوْزگ بیت۔ آئی ایدیم ءُ آ دیم آں چم شانک داتاں ءُ اولی گِس ءِ نزدیک ءَ رست۔گِس ءِ دریگ پچ اَت۔
کمو دمان ءَ رندآ چہ دریگ ءَ کوٹی ءِ توک ءَ گوْست ءُ دریگے بند کُت۔چہ کیسگ ءَ دزبتی ئِے درکُت ءُ روک کنگ ءَ گُلائیش بوت بلئے روک نہ بوت۔دزبتی ءِ گیس سُتکگ اِتاں۔ھمئے واست ءَ کہ دزبتی چیزوکے مُدت ءَ کارمرز نہ بوتگ اَت۔آئی دُزّی ءِ بنداتی جُہد نیم بندگ بوت۔آ پدا زوت گِس ءَ اتک ءُ دیگہ ایریں گیس ئِے زُرت ءُ اوشتات۔اے برے آئی وتی دل ءِ تب ءَ دیگہ گِسے گچین کُت۔آ گشاد گشاد ءَ بُرز ءَ سرکپت ءُ چہ دریگ ءَ کوٹی ءِ تہا گوْست۔
آئی گوشاں توارے پیداک اَت۔اے جہلی تبک ءَ چہ آھگ ءَ اَنت۔آ تاں چیزوکے دمان ءَ گوشدارگ ءَ اَت۔آ آجکہ اَت۔ آئی پہ تہمبُل گس ءِ چاریں نیمگاں چار اِت رُژنائی نیست اَت۔بازار ءِ سرجمیں گِس تہاری ءَ گرک اتاں چُش کہ آئی اے زھمت پہ تُرس ءِ واست ءَ چِست نہ کُتگ اَت۔آئی دزبتی روک کُت ءُ کسانیں وپسگی کوٹی ءِ نیمگ ءَ گام جنان بوت۔نوپادانی سرا کوٹ ءُ کُلاھانی انبار اَت۔
یکدم دروازگ پچ بوت کسے ءِ درامدیں توارے اتک۔۔۔ ھاں بِزاں تو وتی کوٹ ءَ پٹگ ءَ ئے؟اے گپ ءَ تُرسگے نہ اِنت کہ دیوان ءِ میان ءَ بجلی شُت اَنت۔تو دزبتی ءَ پدا روک نکن ئے؟ آہ! اے منی کوٹ اِنت۔۔ھدا ترا جزاۓ ھیر بہ دنت۔”
وھدیکہ آ زال چہ کوٹی ءَ ڈن دراتک تہ ورنن وتی پیشانی ءِ ھیداں پہک کنگ ءَ گُلائیش بوت۔آئی زوت دریگ پچ کُت ایشے ءَ چہ پیسر کہ کسے آئی ءَ بگندیت چہ دریگ ءَ جہل ءَ سِٹے کُت ءُ درکپت۔
دگ ءِ سر ءَ اتک پگری کُت من چونیں بد بھتیں دُزّیاں۔ پدا آئی پگر کُت یکبرے پدا جُہد کناں باریں۔سیمی گِس کہ آئی ءَ دوست بوت۔آ چہ پیسر ءِ دوئیں گِس آں مستر اَت۔آئی پگر کُت من پرچہ بندات ءَ اے نچارت۔
آئی چارت تاں گِس ءِ پُشتی نیمگ ءِ دریگ شر اِنت پہ گوْزگ ءَ بلئے اود تاں سر بوئگ اَزان نہ اِنت۔
آئی گِس ءِ چپ ءُ چاگرد ءَ تُرّے وارت۔امر ھُدا آئی ءَ پدیانکے دست کپت۔آ ھمیشے کمک ءَ تاں دریگ ءَ رست ءُ کوٹی ءِ تہا گوْست۔ ءُ دزبتی ئِے روک کُت کوٹی ءِ ایدیم ءُ آ دیم آں چارگ ءَ بوت۔وش بھتی ءَ اے وپسگے کوٹی ئِے اَت ءُ بُنڈانی سرا کسے تچک اَت۔یک جنکے تچک اَت۔آئی پُشت گوں دریگ ءَ اَت۔
آ یگ ءَ رند گامے دیم ءَ جُنز اِت کہ کوٹی رُژناہ بوت۔آ ھُشک ءُ ھدا بے تواری ءَ اوشتات۔جنک ءَ انگت کمبل پتاتگ ءُ تچک اَت۔آئی دیست تاں لیٹ ءِ بٹن دروازگ ءِ کش ءَ اِنت۔آئی زوت مارت ھمے وھداں کہ بجلی شُتگ اَنت پدا ایشے لیٹ ءِ بٹن بند نہ کُتگ۔
آ چار دست ءُ پاد رھادگ بوت کہ بٹن ءَ بند بکنت بلئے آئی جُہد سرجم نہ بوت ایشے ءَ چہ پیسر کہ آ بٹن ءَ بند بہ کنت جنک چہ نوپادانی سرا پاد اَتک ءُ نشت انچو کہ آئی نیمگ ءَ چک ئِےترّینیت،آئی دپ ءَ چہ درتک۔ “سوسن!”
سوسن ئِے دپ پچ اَت۔ ورنن چہ ھیداں میچل اَت بلئے آئی گندگ ءَ گوں گوْشت ئِے: “من تئ گندگ ءَ اتکگاں چی ءَ کہ نوں گوں من باز اوپار کنگ نہ بیت۔من ءَ گوں تو بےکساس مہر اِنت بلئے ترا گُشگ ءِ جُرت کُت نہ کُتگ۔”
“ھدائےواست لیٹ ءَ بند کن ءُ ھچ مہ گُش۔”سوسن گوں تُرسناکیں گالوری ءَ انچو گوْشت۔ “کسے اِش کنت۔”
“چی گُشت؟”ورنن ئِے توار پُرّ بوت۔
“من گُشت کسے اِش کنت۔بلئے تو چوں زانتگ کہ من ایدا نشتگاں؟”
“امر ءِ ھُدا!”
“منی گُداں بیار ءُ من ءَ دئے۔آ کرشی سر ءَ ایر اَنت۔”
“تو چے کنگ لوٹ ءِ؟”آئی جُست کُت۔
“من تئ ھمراھے ءَ کایاں گوں۔”آئی زوت زوت ءَ گُد گوْرا کُت اَنت ءُ گُشت: “وھدیکہ ما آؤکیں زندگی ءِ بابت ءَ شور کنیں گڈا من وتی آدگہ چیزاں لوٹاریناں۔مرچی شپ من تئ لوگ ءَ باں ءُ پدا دیگہ دیمے ءَ درکپیں ءُ دوئیں یک پُرّلِزتیں زندے گوْازین ایں۔۔۔۔ آہ اگاں تو من ءَ پیسر ءَ بگُشتیں سک وش بوتگ اَت۔ منی گُمان اَت تو باز دیر ءَ رند گومن دچار کپ ئے۔شر گڈا من تیاراں بلئے بچار جاک نکن ئے۔”
آئی چہ پدیانکاں ایرکپگ ءِ وھد ءَ سوسن ئِے کمک کُت پدا دوئیں دست ماں دست بوت ءُ بازار ءِ نیمگ ءَ راھادگ بوت اَنت۔
لوگ ءِ رسگ ءَ گوں سوسن گُشت: “بہ ھدا پیسر ءَ من تُرسگ ءَ اِتاں،من سُرگ ءِ جُرت کُت نہ کُت۔من انچو سرپد بوتگ اتاں کہ بلکیں دُزّے!”
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
