آزمانک: جبین ءِ آدینک
نبشتہ کار: لاشاری بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
منی دردانی ھمگرنچیں کندیل منی جبین ءِ آدینک اَت کہ من مدام وتی درد ھمے آدینک ءِ باھوٹ کت اَنت، وتی ھیالانی درد ھمے آدینک ءَ دات اَنت۔
گُش ئے منی ھمک دردانی تاھید گوں ھمے آدینک ءَ بندوک اَنت، مُدام گوں منی زند ءِ واھگ ءُ واھشتانی بھر اَت بلے من ءَ کدی اے سما نہ اَت کہ منی آدینک من ءَ را یلو کنت ءُ انچیں ابیتکی یے مان شانت اِیت کہ دردانی گرنچ ءُ ارسانی ھار دریا جوڑ بنت ۔
وھدے کہ من وتی جبین ءِ بان ءَ شُت آں، گڑا من ءَ منی آدینک ءَ توار کُرت کہ تئی زندگی پرچا چوں منی وڑ ءَ مُدام درنگ اِنت، نہ زان آں منی ءُ تئی زند پرچا بےتاھِیر اِنت؟
من پسہ نہ داتگ ءُ یک جیڑگے ءَ کپت آں ءُ درست منی دیم ءَ زاھر اِت اَنت، گُش ئے منی زند ھمے آدینک ءِ اندر ءَ اِنت ءُ من آدینک ءِ شیدا آں۔
من وت ءَ اے ازابیں ماہ، سال ، روچانی ءُ پد ءَ آدینک ءِ تہ ءَ دیست کہ داں اے کُل من ءَ چَہ بیزار اِت اَنت ءُ من سک بے کرار اِت آں، گڑا ھمے وھد ءَ آدینک ءَ من ءَ جُست کت” تو پرچا وت ءَ را تھنا لیک ئے ءُ تھنائی ءِ سیاہ شپ ءَ نند ئے ءُ گروئے”؟
من آئی ءَ را گوں ملوریں نگاھاں چار اِت ءُ پسہ دات” اے دنیا سک وش اِنت بلے مردم مجبُور بیت کہ وت ءَ تھنائی ءِ باھوٹ بہ کنت ءُ بجیڑ اِیت ، جیڑگ ءَ پد ارس بہ گْوار اَنت پرچاکہ منی بے وسی ءَ کس ءَ نہ مار اِیت ، کس منی اے ازابیں زند ءِ ھال ءَ نہ پرس اِیت، کس دپی جُستے اوں نہ کنت کہ تو زندگ ئے یا مرتگ ئے،ھمے وھد ءَ منی ارس یل بوت اَنت ءُ جیگ اِش تر کنان بوت اَنت، من ءَ اوپار نہ بوت ، من دگہ منزل ءَ راھادگ بوت آں.
وھد ءُ زمانگ بدل بوت اَنت ،شپ ءُ روچ بس وتی آدینک ءِ ھیالانی تہ ءَ گریوگ ءُ پرتات کنان اِت آں ءُ من بے وسی ءَ ھچ نہ کُت۔
دیریں مُدّتے ءَ پد منی جبین ءِ آدینک پرشان بوت چَہ اندر ءَ دل سھڑینت کُت نہ کُت ،منی دردانی اوپار ءَ وت ءَ آدینک ءِ تہ ءَ داشت نہ کُت ءُ ھما روچ ءَ پد آدینک ءَ وت ءَ ملکموت ءِ دست ءَ دات ءُ من ءَ را گیشتر زیمیگ ئِے کُت۔
من انگت جیڑان آں ءُ ارس بے کراری ءَ وتی لیبجاہ ءَ تر لیب کنان اَنت ءُ جیگ اَنگت ھُشک بوگ ءِ نام ءَ نہ زانت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
