کوپگ نمیران اِنت – سنگر بلوچ

کوپگ نمیران اِنت

نبشتہ کار: سنگر بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

زمین ءِ دلبند ءٙ کُوپگ واب اٙت ، آ مرچی ھنچو واب اٙت کہ ھچ سما ئِے نیست اَت کہ چی ءَ چُش واب کپتگ ،آئی ءٙ گوں واب ءٙ مُدام جنگ کُتگ ءُ آگائی ئِے سک دوست بُوتگ،چم چہ آگائی ءٙ سُھر سھر اِت اَنت، اگاں کسے گوں آئی ءَ دُچار کپتگ گڑا آئی ءٙ زانتگ کہ کُوپگ چنچو درد ءَ گوں دوچار اِنت، بلے آئی ءَ وتی درد سربر ءٙ زاھر نہ کُتگ اَنت ءُ آئی ءَ اے درد وتی اندر ءٙ چیر داتگ اَنت، آئی ءَ ھر وھد ءٙ کہ دیوان ءٙ نشتگ گڑا مردمانی مُچی بُوتگ کہ کوپگ ءِ دیوان سٙک وش اِنت ءُ آ وت کندتگ ءُ دومی ءَ را کندینتگ.
کُوپگ یک ھنچیں کردارے کہ آئی ءٙ دوست ءُ دژمن ءِ ھردوکانی دل ءِ تہ ءٙ راج کُتگ، آئی ءَ ھنچیں مھر بُوتگ کہ گُلزمین ءٙ ھوار آزمان ءٙ سک دوست بُوتگ، درچک ءُ دار کوہ ءُ کُوچگ مرچی سک بیچاڑ اٙنت، ھرس گوارگ ءٙ اٙنت کہ کوپگ اچ ما رپتگ ءُ شُتگ، کوپگ نمیران اِنت، دژمن ءٙ آئی ءَ را جتگ بلے آ نمیران اِنت ،کوپگ ھرچ انسان ءِ کوپگ بُوتگ، ھرچ انسان ءٙ را کوپگ ئِے داتگ.
آئی ءِ کندگانی توار دنیگا کوھانی تہ ءٙ اُشکنگ بنت،آئی ءِ کسہ دنیگا میدان ءٙ گوشدارگ بنت، آئی ءِ وشیں توار ءُ سوج دنیگا مئے دلانی تہ ءٙ ءُ مئے گُوما گپ کن اَنت ءُ مارا دلبڈی دے اَنت ۔

مرچی آئی ءِ یاتاں من ءَ سک زُرتگ بلے من آئی ءِ اکس ءٙ چاراں ھمے سرپد باں آ گوں من گپ ءٙ اِنت ءُ آ من ءَ جنگی ءُ سیاسی ھُنر پیشدارگ ءٙ اِنت، آ من ءَ دُنیا ءِ رنگ ءٙ پوہ کنگ ءٙ اِنت، آ یک پکرے، یک سوچے آ یک راجدپترے کہ آ چہ اِلم ءُ زانت ءٙ سرریچ اِنت کہ جُنزیتگ ، آ یک ھمبلے ھما ھمبل کہ اَملی بُنیاد ءٙ پہ آجوئی ءِ ھاتر ءَ جنگ ءِ میدان ءٙ ساڑی بُوتگ.

آ یک ھنچیں بیگاھے اٙت کہ آئی ءٙ کوپگ واپینتگ ءُ مرچی آئی ءٙ را شٙش ماہ اِنت کہ واب اِنت ءُ چہ واب ءَ بُست نہ کنت، آ گُلزمین ءِ دلبند ءٙ واب اِنت پرچاکہ آ وتی زند ءٙ وش واب نہ بُوتگ، نمیرانی ءِ دروزگ ءِ دپ ءٙ اُشتاتگ اَت ءُ دراھیں رنگاں سیل کنگ ءُجیڑگ ءٙ اِنت ، ھمے مارگ اِنت کہ منی راج آجوئی ءٙ اَلّم سر بیت ، آ اے ندارگ ءَ چار اِیت ءُ ٹھک دنت ءُ بچکند اِیت.

بس کوپگ ءِ یاتاں من وت ءَ چاراں ءُ وتی اندر ءٙ واناں، ھلک ءِ دُرستیں دمک ءُ دراں چاران ءُ گِنداں کہ گوں ھوناں نبشتہ اِنت کہ کوپگ نمیران اِنت۔