پہ زمین شیدائیں سمیر
نبشتہ کار: نور بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
اے گیدی ءَ دْرستاں چہ مھروان تریں انسان مات گْوشگ بیت۔اے مات ءِ مھر اِنت کہ وت شُدلاپ وپس ایت بلے وتی زھگ ءَ والین اِیت،.اے مات اِنت وت کُنٹگاں وپس اِیت بلے وتی چُکّ ءَ گُلاب ءُ گواڑگانی سر ءَ واپین اِیت۔۔۔۔
مروچی من یک انچیں مھروانیں انسانے ءِ بارو ءَ نبشتہ کنگ ءَ آں کہ آئی ءِ مھر چہ ماتے ءِ مھّراں ھِچّ کمتِر نہ اِت اِنت،آ مھروان گلزمین ءِ شیدا سمیر جان اَت کہ ھژدہ تاکشان( دسمبر )دو ھزار نوزدہ ءَ کولواہ بِدْرنگ ءَ کْوزہ گیریں پاکستانی لشکر ءِ دست ءَ گوں سنگت دیدار ءِ ھمراھی ءَ شھید کنگ بوت۔
شھید سمیر جان انچیں کردے ءِ واھُند اَت بِہ گندئے منی وڑیں نا زانتیں، بے پوھیں مردمے ءِ دست ءِ ند آئی ءِ کرد ءِ گون ءَ انساپ کُت مہ کنت،بلے وتی لھڑیں دل ءِ پاھاراں تاکانی سر ءَ درشان کنگ لوٹ آں۔
سمیر مھروانے اَت،دردوارے اَت ءُ آئی ءِ بُر اِتگیں پند ءُ آئی ءِ رِتکگیں ھید ءُ ھون اے گواھی ءَ وت دے اَنت کہ آ پہ گلزمین ءَ چونیں دیوانگ ءُ شیدائیں سرمچارے اَت۔۔
من ءَ شر یات اِنت کہ من گون ھمبلاں آھُو ءِ شکار ءَ شھید سمیر جان ءِ ھند ءَ شُت آں ، وھدے من ھند نزیک کُت ءُ سمیر جان پون کُت ءُ گْوشت من تئی ھند ءَ اَتکگ آں پہ آھُو ءِ شکار ءَ گُڑا ملّیں سرمچار ءَ درّائینت اے ھند، اے کوہ ءُ دمگ بلوچستان ئیگ اَنت ءُ بلوچستان تھنا منی نہ اِنت ، مئے ءُ شمئے دْرستانی اِنت،بلے آھُو بلوچستان ءِ زیبائی اَنت،من ءَ آھُو پہ جَنّگ ءَ دل نہ بَہ اَنت پرچا کہ من ءَ بلوچستان بد رنگ بُوَگ ءَ دل نہ بیت،چو کہ شُما سنگت اِت گُڑا بِہ رو اِیں۔۔۔۔۔۔۔۔۔
سنگتاں آھُو ءِ شکار مھتل کُت پہ سیل ءُ سواد ءَ اے کوہ ءُ گراں سرگپت اِیں ءُ ما چار ءُ پنچ ساھت ءِ سپر ءَ ما سید ءِ ڈکّ ءَ سربیت اِیں،سمیرجان راہ گیپت پہ ٹھکانہ ءَ ، ما ھمے کوہ ءُ درچک، سیل کُت اَنت۔وھدے رولہ ءَ وتی زردیں رنگ شینکانی سر ءَ ریتک انت گُڑا ما پہ سمیر ءِ نیمگ ءَ رھادگ بیت اِیں۔۔
پدا شپ اَت۔۔۔سمیر اَت۔۔۔دیوان اَت۔۔ سمیر جان ءَ پُرانیگ چہ جَلاں کش اِتگ اَت ءُ مارا پُرانیگ ئِے ورانینت ءُ سمیر جان کندان ءَ بلوچستان ءِ زیبائی ءِ کِسّھاں کنان اَت۔۔
پد ءَ وپسگ ءِ ساھت ءَ من ءَ سما کپت کہ من وتی چادر گار کُتگ گُڑا من موباھل ءِ چراگ روک کُت ءُ چادر ءِ شوھاز بِنا کُت ءُ سمیر ءَ من ءَ گْوانک جت سنگت چے چارگ ءَ ئے؟
من گْوشت” چادر گار کُتگ شپ سارت اِنت، نی من وپسگ ءِ موڑ ءَ آں ءُ من ءَ چادر دست نہ کپت من سارتیں سِک ءَ وپتاں واب ءُ آگھی ءِ میان ءَ من ءَ سما کپت چیزے من ءَ پِر بوت، من وھدے بُست کُت چاراں چادرے من ءَ پر انت ءُ سمیر جان سارتیں سِک ءَ وپتگ ءُ لرزگ ءَ اِنت۔۔۔من ھمد ءَ چِہ زانت سمیر جان مھراں چہ سرچکاریں سنگتے ءُ آئی ءِ مھر چہ ماتے ءِ مھراں ھچ وڑ ءَ کم نہ اَنت۔۔۔
ھمے وڑ ءَ وھد گْوزان بوت ءُ زی من ءَ ھمے ھال ءَ گیپت کہ مھرانی ھونکّیں ساھگ ، ھِمت ءُ توکل ءِ ھُدابُند ، بلوچستان ءِ شیدا دُژمن ءِ تیرانی زد ءَ اتکگ ءُ شھید بیتگ۔ اے وھد ءَ من وتی ویرانیں کُوٹی ءَ نشتگ اِت آں کہ بس ابیتکیں بچکندے لُنٹاں تالان بوت ءُ ھمے گپ چہ زُوان ءَ دراتک۔۔۔۔زمین ءِ شیدا ترا ابدمانیں زِند مُراد بات۔۔۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
