ماتانی نمدی پہ وتی پچاں
نبشتہ کار : داد بلوچ شاشانی
دی بلوچستان پوسٹ
دْروت ءُ دْرھبات اِت مئے نگرھیں پچاں ما وش ءُ سلامت اِیں انگت مئے جبنین ءَ ساہ ماں اِنت ءُ مدام شُمئے سلامتی ءُ دْراھی ءَ لوٹُک اِیں، ما ھمے اُمیت زندگ اِیں کہ یک نہ یک روچے الّم مئے بیر ءَ گِر اِت ءُ اے اولی بھر نہ اِنت کہ ما اے وڑ کنگ بوتگ اِیں یا گوں ما اے وڑیں زُوراکی بوتگ اے رنگیں کسہ سک باز اِنت ءُ ھر روچ گوں بلوچ زالبولاں بیگ ءَ اِنت، اے ھپتاد ءُ دو سال ءَ بداں وتی دل ءِ وڑ ءَ زُوراکی کُتگ ءُ ما زان ایں اے دیم ءَ انگت چد ءُ گیش ھم کن اَنت ، بَلّے سک درد ءُ ارمان پہ اے گپ ءَ مارا بیت کہ بلوچ راج انگت اے ھپتاد ءُ دوئیں سالانی تہ ءَ یک مُشت ءُ یکجاہ نہ بوتگ ءُانگت وت ماں وت جیگ ماں جیگ اِنت، انگت سرپد نہ بنت کہ مارا چے کنگی اِنت، انگت ھر کس پہ دیمے سر گنوک اِنت،انگت یکے دومی ءِ گپ ءِ گوش دارگ ءَ تیار نہ اِنت، انگت ھر کس وت ءَ زانتکار کنت ءُ دومی ءَ ناسرپد گْوشیت ،انگت کسان کسانیں وتی وھشتانی واستا بلوچ راج ءُ سر زمین ءَ سودا کن اَنت،انگت وتی لَج ءُ میار ءِ پھریزگ ءَ سوبمند نہ بوتگ اَنت،انگت ھر کس ءَ یک ٹولی یے زُرتگ رُنگراھے ءَ سر کَپان ءُ آڑان اِنت ،انگت ھر کس پہ سر کماشی ءَ تلوسگ ءَ اِنت ءُ اے ھپتاد ءُ دوئیں سالانی تہ ءَ چے کُتگ شُما بِید ءِ وت ءَ ماں وتی کُشت ءُ کوش ءَ کُجا دلھی کبزہ کُتگ؟
چَہ سراوان ءَ بگر داں مکُران ءُ جھلاوان ءُ ھاران ءَ یا چھبار ءُ کاشکان ءَ بُرو یک راجی رھبرے ودی نہ بوتگ پرچا ٹولی ٹولیانی تہ ءَ بلوچ راج بھر بھر اِنت ،پرچا تپاک نہ بیت، پرچا زد ءُ کینگ اِت، پرچا یکے دومی ءِ ڈوبارگ ءَ دم نہ بَر اِت مارا گوں بدواھاں ھچ گِلگ نیست نہ کہ گوں بدواہ ءَ گِلگ کنگ بیت گِلگ گوں وتی پَرزنداں بیت مردُم تنگ بیت ھمے اُمیت ءَ کنت من ءَ پرزند ھست، من ءَ دست ءَ گِروُک ھست، من ءَ پشت ءُ پد ھست ما نوں کَئی اُمیت ءَ زندگ بہ بہ ایں، مارا چو روچے رھمانی بدواہ رُزواہ کنگ ءَ اَِنت؟
دل ءَ مہ کن اِت ما ھر وڑیں تنگیءُ سَکی ءُ سُویاں برداشت کن اِیں ،ھر وڑیں زُوراکیاں پہ وش دلی وش اَتک کن اِیں ،بَلے ھما روچاں کہ شُما یک دل ءُ یک راہ بہ بہ اِت یک مُشت بہ بہ اِت گڑا ھما روچ ءَ مارا وتی سر ءَ پھر بیت کہ مئے گْور ءِ شیر زوال نہ بوتگ اَنت، مئے شپانی بے وابی زوال نہ بوتگ، مئے لیلو ءُ نازینک دروگ نہ بوتگ اَنت.
ما نہ وتی گِسانی تہ ءَ نشت کن اِیں ءُ نہ کہ مئے جنک زھگ وانگجاھاں وَنت کن اَنت ھر نیمگ ءَ آس مئے دامُن ءَ بُن اِنت ما دم بُرتگ جونانی کوپگ دیگ ءُ کَل کنگ ،ما دم بُرتگ دگانی سر ءَ نندگ ءُ ارس ریچگ ، ما دم بُرتگ سُتکگیں گِسانی پُرانی روپگ ، ما دم بُرتگ بیگوائیں بچانی شوھازگ ءَ داں کد ھمے رنگ ءَ کن اِیں، داں کد ھمے اُمیت ءَ نندیں مرچی نہ باندا بلکیں شُما یکجاہ ءُ یک مُشت بہ اِت،کُجام روچ ءَ بلوچ راجی رھبر ءُ کماش شُمئے تہ ءَ ودی بیت،کُجام روچ ءَ شُما وتی کستراں دست ءَ گِر اِت ءُ گوں وت بَر اِت، کُجام روچ ءَ شُما وتی سیاہ سراں دست ءَ سر ءَ مُش اِت ءُ گْوش اِت ما ھست اِیں ءُ شُمارا ھچ نہ بیت شُمئے نام ءَ کس نہ گیپت، کُجام روچ ءَ شُما وتی ماتاں تسلّا دے اِت ءُ گْوش اِت اَمّا نوں شُمئے لوگاں کس آس نہ دنت ءُاے تھار ءُ بیم ناکیں شپ کدیں بُرّ اِیت ءُ ساہ دَنت نوکیں بام کدیں وتی پاداں مئے سرزمین ءَ ایر کنت ،ما کَئی سر ءَ پھر بہ بند اِیں بیبگر ءِ ،دودا ءُ بالاچ ءِ، گْوھرام ءُ چاکر ءِ کمبر ءُ مھراب ءِ یا نوکیں دَور ءِ رھبر ءُ کماشانی سر ءَ ما کَئی نام ءَ بگر اِیں اد ءَ ما وت ھیران اِیں کَے مئے دردوار اِنت ءُ کَے مئے بد اِنت؟
دْرست بلوچ اَنت دْرست وت ءَ بلوچ راج ءُ سرمین ءِ واھند گْوش اَنت بَلے انگت بلوچ راج ءِ نگ ءُ ناموس لگتمال اِنت ،انگت بلوچ سرزمین ءُ مال ءُ مڈی دگرانی دست ءَ اَنت ءُ بلوچ پہ چُنڈے ناں ءَ ھیران اِنت ءُ نہ بلوچ ءِ نسیب ءَ وانگجاھے ھست، نہ نادراھجاھے ءُ نہ کار ءُ روزگارے.
گیش گپ نہ کن اِیں
ھُدا ءِ باھوٹ اِت ءُ مُدام وش ءُ دْراہ بات اِت
ما شُمئے پیر زالیں مات
یک ۔۔ تاکشان ۔۔دوھزار نوزدہ
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
