لھتیں یات, لھتیں گپ گوں مھروانیں منّان جان ءَ
نبشتہ کار : ذیشان منّان
دی بلوچستان پوسٹ
” پپّی جان من 31 دسمبر 2019 ءَ من پہ تو موٹرسیکلے گِر آں “
منی نِزّ ءَ جھان ءِ چینچو کہ گْرانیں کار اَنت آیانی تہ ءَ یکّے ھمیش اِنت کہ ھما مردمے بابت ءَ نبشتہ کنگ اِنت کہ آئی ءَ گوں ترا مھر ءِ سْیادی یے ھست ،اگاں آ مردُم زِندگ اِنت آئی ءِ توسیپ ءَ ترا گال دروہ اَنت، اگاں آ مردُم شھید بوتگ ءُ نمیران اِنت ، پہ آئی ءَ وتی مارشتانی کماھگ ءَ تئی جند،تئی کلم ، تئی ھیال ءُ لیکہ دْرست ترا دروہ اَنت ۔
اے درگت ءَ زِند ءِ اولی گام پٹ ءُ پول ، چہ شوھاز ءَ بِنا بیت ءُ گُڈّی گام ھمے شوھاز ءَ ھلاس بیت،چی ءَ کہ آ چیزّے نا چیزّے ئِے شوھاز ءَ پہ وتی زند ءَ یک مانایے ءِ درگیجگے جُھد ءَ اِنت ءُ ھمیشی ءِ نام اِنت .
زندگی کہ داں اُمر ءِ آسر ءَ رھادگ اِنت ،اگاں مرچی بنی آدم اے جاہ ءَ سر اِنت ءُ نوک نوکیںinvention گندگ ءَ اِنت اے ھما مردُمانی کمال اِنت کہ چہ آ دِگہ مھلوک ، چاگرد ءُ جھان ءِ جوڑ کُرتگیں دُود ءُ ربیدگاں جتا جیڑ اِتگ ءُ ھما کار اِش کُرتگ کہ آ مرچی کُلیں بنی آدم ءِ دیمروئی ءِ مانزمان بوتگ ءُ ھما دیمروئی اگاں زند ءِ کُجام پِڑ ءَ بِہ بیت بلے آئی ءِ نپ ءُ سیت پہ بنی آدم ءَ اِنت ، آ دیمروئی چاگردی، نپسیاتی، ماشراتی یا سائنسی دیمروئی اِنت بلے آ پہ تیوگیں بنی آدم ءِ زندمان ءَ اِنت ، آ دیمروئی ءِ گامگیج ءَ کسے ھم چہ گیدی ءِ کُجا کُنڈ ءَ چِست بِہ کنت ءُکَے کہ بِہ بیت آ پہ پلگاریں کِردار نامان بیت ءُ نام کشّ اِیت ءُ چرئے ناماں اگاں سُکرات، ارستو ، اَپلاتون ،ڈاروِن یا شھید واجہ سبا ، نیلسن منڈیلا ، شھید واجہ گُلام مھمد ڈاکٹر چے ، ڈاکٹر کالد ، بھگت سنگھ یا شھید ھمید بلوچ بِہ بیت ، بلے ھمے نامانی ھُدابُنداں پہ بنی آدم ءِ دیمروئی ءَ وتی وس ءُ واک ءِ کِساس ءَ جُھد کُتگ پہ راجی ،انسانی ، چاگردی اُکبالانی پلہّ مُرزی ءَ ندْریگ بوتگ اَنت۔
اے یک نپساتی راستی یے کہ زمین ءِ کُجام ھند ءَ کہ انسان زندگ اِنت الم ءَ اُود دو دابیں مردُم نِند اِیت ، یکّے favour ءُ دومی opposition بَہ اَنت ، گوں ھمے رواج ءَ سائنس، سیاست، ماشرت ءُ لبزانک ءِ ھمراھی ءَ دیم ءَ رَو اَنت ۔
ھمے پیم اگاں یک انسانے ءَ را کہ کسے زند ءِ اے جاہ ءَ کار اِیت ءُ سر کنت ھما نزّیکی ءُ سْیادی ءِ لڑ سک مزن اِنت ، چہ ھمایانی تہ ءَ یک نامے کہ کَیت آ پِت گْوشگ بیت۔ پِت یک انچیں لبزے کہ وتی تہ ءَ یک زرمبشت ءُ جنجالانی جھانے دار اِیت کہ آ گوں رستریں زند ءَ مُدام تگ ءُ تاچ ءَ اِنت پہ وتی زھگانی مرچیگ ءُ رُوژنائیں باندات ءِ پلگارگ ءَ ۔ اے زند ءِ جنجالانی ساد ءَ پت ءِ گُٹ ءَ لوپ اِنت ءُ مدام گوں جھان ءَ جنگ ءَ اِنت پہ وتی زھگانی رُودینگ ءُ مزن کنگ ءَ ، برے چو پوریاگِر ءَ چہ وتی جان ءَ گیش بار بڈّ ءَ کنت ءُ برے چو بے وس ءَ پہ وتی زھگانی آکبت ءَ ھاکم ءِ در ءَ پانگ اِنت ، برے چو بزّگ ءُ چمدار ءَ زُوراک ءِ پادونّ ءَ ڈالچار اِنت ، برے زند ءِ دگہ پھناتاں تچگ ءَ اِنت ، بلے اے ھما پِت اِنت کہ پہ وتی ھکّیں وارس زِر ءَ اُوژناگ اِنت ۔ چوش کہ لھتیں پت بَہ اَنت کہ آیانی سْیادی چہ ھونی رگ ءُ ریشگانی بند ءَ ھما دیم مھروانی ءِ سْیادی یے بیت، ھما کہ آیوکیں پدریچانی پِت گْوشگ بیت ، آئی ءِ یک دْروشمے بابا منّان جان اِنت۔
منءَ ھما اولی ساھت یات نہ بیت کہ من کدی بابا منّان جان دیستگ ءُ ھما کُجام وھد ءُ پاس اَت کہ من زانت من منّان جان ءِ زھگ آں ءُ ڈاکٹر منُان منی پس اِنت ، چی ءَ کہ بابا گیشتریں وھد ءَ چہ گِس ءَ ڈنّ بوتگ ءُ بلوچستان ءِ دگہ ھند ءُ دمگاں گردگ ءَ بوتگ ،برے گریشگ ءُ برے جاہ ء آھُو (جھاؤ) ، برے بلوچستان ءِ دَگہ جُتا جُتاھیں ھلک ءُ میتگاں بلوچ راج ءِ راجی راجکاری ءَ گُلائیش بوتگ۔ ، چہ یک جان دْراھیں تبیبے ءَ گیش راجی تبیبے ءِ بِستار ءَ گُلامیں راج ءِ اِلاج ءَ مُلمہ بوتگ ءُ پد ءَ کدی کہ دوبر گِس ءَ پہ پنچ ءُ دہ روچ ءِ واستا اتکگ، آ روچاں ھم گیشتر چہ گِس ءَ ڈن ھندی مھلوک ءَ گوں راجی جُھد ءِ درگت ءَ گِند ءُ نند کنگ ءَ بوتگ ۔
ھمے پیم وھد ءِ ھمراھی ءَ بلوچ راجی جُھد ءَ کہ وتی گاماناں تْرند کُرت گُڑا اے وھد ءَ بابا چہ وتی ڈیوٹی ءَ جُتا ءُ گِس ءَ چہ ڈنّ بلوچ راجی زرمبش ءِ پیام ءَ بلوچستان ءِ ھر ھلک ءُ میتگ ، دشت ءُ کُوچّگاں رسینگ ءِ جُھد ءَ گُلائیش اَت ،اے وھد ءَ چو بازیں چیزاں ماران اِت آں کہ کزا شش ماہ، برے سال ءِ سر ءَ بابا گِس ءَ واترّ اَتک، منی گوں بابا ءَ زِند ءِ گیشتریں وھد ھمیش اَت کہ پہ ماھے ءِ واستا گِس ءَ اتکگ اَت ، برے بابا ءَ دہ روچ ھم سرجم نہ کُت ءُ دو وار پہ راجی ڈُبّہ ءُ زِمہ واریانی پیلو کنگ ءَ کُنٹگ چکاریں سپر ءَ راھی بوت ءُ اے گپّ ءَ من پرے ھاتر ءَ گْوش آں کہ منی زِند ءِ مستریں وھد ءُ پاس کہ گوں بابا ءَ گْوستگ گُڑا ھمے روچ بوتگ اَنت کہ کدی شموشگ ءُ بے ھیال کنگ نہ بَہ اَنت ۔
بلے! کدی کہ گُوشاں منّان جان ءِ نام کپ اِیت گُڑا ھما ساھتانی یک جُتاھیں مارِشتے من ءَ چاگِرد کنت ءُ گْوست ءِ ھنکین ءَ بارت کہ منی زِند ءِ بے مُلّیں ساھت گوں بابا ءِ یکجاھی ءَ ھما دوار ءَ گْوستگ اَنت ، یک انچیں مردمے کہ آ سرجم ءَ مھروانے اَت ، یک انچیں انسانے کہ آ تیوگیں انسانے اَت ،ءُ یک انچیں استادے کہ زند ءِ تھلی ءَ را باز نزّیک ءَ دیستگ اَت ءُ مُدام دِلبڈّی ئِے داتگ ،جنجالانی دیما گوں تمردیءَ دیمپان بُوَگ ءِ سِکین ئِے داتگ ، یک انچیں گوناپے اَت کہ چمانی دیم ءَ آئی ءِ بالاد انگت پہ بچکند اُوشتوک اِنت.
یک انچیں مردمے اَت کہ مُدامی آئی ءِ زند پہ ڈالچار ، لاچار ءُ بزّگ ، بے وس ءُ ایردستیں مھلوک ءِ ھزمتکاری ءَ گْوستگ ،یک انچیں انسانے کہ وتی زند ءِ تہ ءَ ھما جنجالی، بے مھری، بزگی، لاچار ءُ بے وسانی ھزمت کرُتگ ئِے ءُ مُدام گوں ھمے جُھد ءَ گُلائیش بوتگ کہ آ دِگہ مردماناں چہ اے گُلامی ءِ وبا ءَ بِہ رکین آں ءُ آسودگیں زِندے ءِ ھُدابُند بکن آں ءُ ھما تچکیں راہ ءَ شون بِہ دے آں ، ھما راستی ءُ جوزگ ءِ راہ ءَ پیش بدار آں دانکہ منی راج ءِ ھر پُسّگ پہ وتی سُھر چکّیں باندات ءِ ھاتر ءَ چہ گْراں وابی ءَ بُست بِہ کنت ءُ دُژمِن ءِ زُلم ءُ زُورانسری ءِ دیم ءَ میلانک بِہ بیت ءُ دُژمِن ءَ ھمے کلوہ ءَ بِہ دنت کہ من مُرت کن آں بلے پہ ارزانی ماتیں وتن ءِ شکساھگ ءَ کدی جاڑِیگ نہ بہ آں ۔
اے گپ ءِ گْوشگ ءَ بِہ گِندئے من راست بِہ بَہ آں ، ھر ھما مردُم ءَ کہ منّان جان یکبرے دیستگ گُڑا آ پہ مُدامی منّان جان ءِ ھُدوکی بوتگ ، پرچا کہ چہ منّان جان ءِ مھروانی ءَ دلدادہ بوتگ اَنت ءُ وت ءَ رکینت اِش کُرت نہ کُرتگ ۔ من ءَ چینچو کہ یات بیت ءُ کدی کہ بابا من دیستگ آ مُدامی گوں پُر مھریں بچکنداں بوتگ ، مسکرا ، دیوان ءُ مھر تالان کنگ ءَ بوتگ ، ھر یکّے ءَ گوں دُچار کپتگ گُڑا پہ مھر آئی ءَ را جان، جگر، پُل ءُ ساہ ءَ ابید توار نہ کُرتگ ،مرچی من گْوش آں منّان جان ءِ زِندگ دِلی ءِ ھر ھما مردُم گواہ اِنت کہ آ گوں منّان جان ءَ اگاں یکبرے ھم دُچار کپتگ ۔
بابا چہ جھان ءِ کُلیں رنگ ءُ دْروشماں آشنا ءُ زِندمان ءِ داب سک باز نزّیک ءَ چِہ دیستگ اَت ءُ بابا ءَ وتی زندگی ءِ پند ءَ بازیں بزّگی ، ڈُکّ ءُ درد دیستگ اَت ، بلے آئی وت ءَ پہ وتی گُلام ءُ ڈالچاریں راج ءِ ھاتر ءَ ندْر کُرتگ اَت پرے ھاتر ءَ آئی ءَ اے درد ءُ دور ، سکّی ءُ سُوری پہ بچکند کبول کُتگ اِت اَنت ءُ پہ مڑاہ مِنزل ءَ رھادگ اَت،ھمے ھاتر ءَ منّان جان ءِ جِند وت یک انچیں سارتیں ساھگے اَت پہ ھما کُلیں زھگ ، بیل ءُ سنگتاں کہ مرچی پہ مُجّتی زندگ ءُ نمیران اِنت ،بابا اے زِند ءِ سپر ءَ پہ ھما مردُماں گِسر بوت کہ آ اے رسترانی جنگل ءَ مھر ءِ شوھاز ءَ زندمان ءِ جلک ءَ تاب ءُ ریس وران اَنت ءُ پہ وتی ھستمانی ءِ پھازگ ءَ در پہ در اَنت ، پہ ھما مردُماں کہ وت ءَ کم مار اَنت ءُ پہ راجی زِندمان ءِ گوناپ دَیَگ ءَ گُلائیش اَنت ، پہ ھمایاں کہ وتی زِندگی ءَ را راج ءِ انامت سرپد بَہ اَنت ۔
بابا منّان جان مھر ءِ یک انچیں چیدگے کہ آ چیدگ ءِ ساھگ ءَ راجدوستی ءِ درونت نبشتگ اِنت ،اِنسانیت ءِ شرپ ءُ اِزّت ءِ داستان وانگ بیت ،پہ گُلامیں چاگِردے ءِ رجگ ءَ آجوئی ءِ سِکین ءُ کُربانی دَیَگ ءِ جوزگ مُھکم بیت ، گُلامی ءِ نادْراھی ءَ ھر کس جاھے نہ جاھے گرداباں کپتگ ءُ چہ وت ءَ گیش اِت نہ کنت ، پہ آیاں تچکیں مِنزلے ، ھما کہ چہ وتی زات ءُ چہ وتی ٹکّ ءُ بولکی بِستار ءَ در نہ کپتگ ءُ مُدام وتی ءُ منی ءِ سوتاں گال اَنت،پہ ھمایاں راجی یکمُشتی ءِ ابدمانیں سبکّ ءُ مُھکمیں کلاتے ، چی ءَ کہ بابا وت پہ ھمے کلات ءِ سینگارگ ءَ ندْریگ بوت ءُ اے کلوہ مارا دات کہ اگاں لوٹ ئے کہ من زِندگ ءُ ابدمان بِہ بَہ آں گُڑا پہ راجی زِندمان ءَ ندْر ءُ کُربان بُوَگ ھژدری اِنت ءُ مرچی بابا منّان ءَ اے گپ پیشداشت ءُ سابت کُرت کہ چہ زِندمان ءَ گیش کُجام ھستی ءِ اِرزِشت اِنت کہ پہ آئی ءِ ھاتر ءَ مارا شے کُربان کنگی اِنت ،پمیشکا اے ھبر دائم گیر آرگ بیت کہ بابا چہ وتی ڈاکٹری ءِ اِلم ءَ گیش ھما اِلم ءِ پاسداری کُت کہ آ زانت ءُ زانگ ءِ پُژدر ءَ گُلامی ءِ بیماریں راج ءِ اِلاج ئِے کُتگ ۔
ھمے پیم ءَ من ءَ یات اِنت کہ بابا منّان جان یکبرے دیوانے ءِ تہ ءَ تْران کنان ءَ گْوشت ئِے کہ ” ما جاھے ءَ سنگت نِندوک بوتگیں ءُ ھمے دمان ءَ کسے اتکگ ءُ من ءَ گْوشتگ ئِے ڈاکٹر تئی براس نُورالھک تُربت ءَ شھید کنگ بوتگ ءُ رند ءَ ورگ اِش آؤرتگ اَنت من پہ دلجمی ورگ وارتگ ، گُڑا چاراں تیوگیں سنگت من ءَ گوں ھیرانگیں نگاھاں چارگ ءَ اَنت ءُ چہ ھمے سنگتاں یکّے ءَ من ءَ چہ جُست کُرتگ ڈاکٹر نُورالھک شھید کنگ بوتگ ءُ تو گوں وشی ءَ نان ورگ ءَ ئے؟ گُڑا بابا گْوش اِیت من پسّو داتگ کہ “نُورالھک شھید بوتگ اے پمّن پھری گپّے نیکہ بژنی ، پرچا کہ نُورالھک یک جوانیں راھے ءَ راھی بوتگ ، پہ راستی ءُ راج ءِ رکّینگ ءَ شھید کنگ بوتگ بلکیں پہ بدّیں کارے ءَ جَنّگ نہ بوتگ کہ من پہ نورالھک ءِ شھیدیءَ ارمانی بِہ بَہ آں”۔
بابا منّان جان ءَ ھما دانک کہ پہ سنگت ءِ پسّو ءَ درشان کُرتگ اَنت آ دانک مرچی راجدپتر ءِ براہ ءُ پہ گُلامیں راجانی زندمان ءَ راستی ءِ دگ ءِ شونگ ءَ بے مُلّ اَنت۔
اگاں من وتی نگاہ ءِ بستار ءَ بابا ءَ بلوچ چاگرد ءِ تہ ءَ مھر ءِ پیامبر بِہ گْوش آں رد نہ بہ آں ، چی ءَ کہ منی سِپت ءُ ساڑاھگ ءَ گیش آئی ءِ بے مسالیں کِرد وت پدّر اِنت کہ کَے بوتگ ، پمیشکا منی دوئیں دانکانی مُھتاج نہ اِنت کہ من کاگدے سیاہ بکن آں ، بلکیں اے منی چم دیستگیں ھیال ءُ لیکہ اِنت من درشان اِش کنگ ءَ آں ءُ مرچی اے ھبر ءِ گواہ زیباھیں مرزبُوم ءِ کُوچّگ، ڈنّ ،پٹ ءُ ڈگار ، ربد ءُ تلار کُجا کہ گِدانے ھست اگاں آ جھالاوان، سراوان، بیلہ ءُ مکران ، ھاران بِہ بیت بابا ءَ وت ءَ اُود ءَ سر کنگ ءِ جُھد ءُ کُوشست کُتگ دانکہ اے راجی ڈُبّہ ءِ رِد ءَ من اے راجی پیام ءُ کلوہ ءَ راج ءِ ھر گِدان ءَ سر بکن آں ءُ وتی پرز ءَ پیلو بکن آں ، پمیشکا آ داں زِند ءِ گُڈّی ساھت ءَ ھم گوں راجی زِمہ واری ءِ پیلو کنگ ءَ گُلائیش اَت ۔ بَہ کَول ء آئی ءِ جِند ءِ کہ مُدام گْوشتگ ئِے ” کہ بلوچءَ ھما گیدی رواج پروشتگ کہ اود ءَ ورکر، کیڈر جنگ بنت بلکیں بلوچ ءَ یک نوکیں میارے ٹاھینتگ کہ بلوچ ءِ ورکر، کیڈر، ،رشھون ،کماش کُلیں پہ کربانیءَ چکءُ پد نہ بنت، پمیشکا مرچی آئی گوں وتی ھونانی مھلبیں وشبوھاں اے ھبر پدّر کُت ءُ مارا آشنا کُت کہ پہ ڈیھ ءِ آجوئی ءَ جونانی جوھان ءُ ھونانی ھار ملّینگی اِنت دانکہ گُلامی ءِ کُلیں ڈل ءُ ڈُوکاں پتار بِہ دنت ءُ آجوئی ءِ سارتیں کَوش بلوچستان ءِ چاریں آتراپ ءَ پہ نازے بِہ کشّ اِیت ءُ اِیمنی ءِ بیرک مِکّ بِہ بیت ۔
ھمے داب ءَ ھمود ءَ کہ بابا رُستگ ءُ مزن بوتگ آ جاہ الم ءَ پہ مُدامی آئی ءِ مھر ءِ پیام ءَ وتی سوتانی تہ ءَ گالنت ءُ وتی زیمرانی تہ ءَ ساز کن اَنت ءُ منی دل ءَ مشکے وتی تہ ءَ بابا منّان جان ءِ اکس ءَ نشان دنت ءُ ھما کوھانی شَماں کہ آئی ءِ مھر ءِ چیدگ اَنت ، مُدام چو شانتل ءَ ھمے الھان اَنت کہ بابا زند ءِ ھما راستی اِنت کہ چہ دْرستیں راستیاں دیم ءَ تِر اِنت ءُ چو بولان ءِ کوھاں مِک اِنت ءُ آئی ءِ زھیر سیاھان ءِ کوھانی ھما رَم اِنت کہ کرن مٹ اَنت بلے انگت وتی تہ ءَ نوکین دْروشمے ودی کن اَنت ءُ مدام چو نوک مولُمی ھَور ءَ ترونگل گْوار انت۔۔۔۔۔۔۔
بلوچستان ءِ ھر جاھے ءِ وتی جند ءِ یک جتاھیں راجدپتری بستارے ، آئی تام ءُ رنگانی ھم وتی یک جتاھیں دِرینے ھست۔ ھمے وڑ ءَ مشکے ءِ ھم وتی یک جند ءِ رنگ ءُ چھرگے ھست ، مشکے ءِ نام ءَ کسے بِہ گِیپت اولی رند ءَ آئی ءِ پِگّر ءَ یک اَنچیں رنگ رنگی ئیں اکسے گوناپ بیت ، آ اکس ءِ تہ ءَ مچ، کوہ، انار، سوپ ، ہنگور، تُود، اِنجیر ، بیر ، تچوکیں آپ، کَور، چکول ءُ پیش، گز ءُ کھور ءَ ھوار آ دِگہ درچکانی باگ کااَنت کہ اُود ءَ کم ءُ گیش رُود اَنت۔
میر رھیم داد شاھوانی وتی کتاب (تاریخِ قلات) ءِ تہ ءَ بلوچ ءِ ڈگار ءِ نامی ئیں کوھانی بھر کہ آ نْیام تھی مکران ءِ کوہ گْوشگ بنت ، ایشی ءِ یک بھرے زنگی لک، راگے ءُ گِچک ءَ را چہ رکشان ءِ دریا ءَ جُتا کنت ءُ پد ءَ ایشی ءِ بُرز ءُ جھلی نیمگ ءَ چہ یک بھرے کہ مشکے ءَ کَیت آئی ءَ کوہِ پتندر گْوش اَنت ءُ ایشی ءِ دو مزنیں ٹُل زُنگ ءُ راھت گْوشگ بنت چہ تنک ءِ کَور ءَ کسے ھم نا آشنا نہ اَنت کہ اُود ءَ آپ ، ماھی ءُ شِکار سک باز بیت ءُ بلاھیں گْورم ءُ کُمب جوڑ بَہ اَنت ءُ تنک ءِ آپ گْورجک ءَ چہ کمو دور مشکے کَور ءَ گوں ھُور بیت پد ءَ دیم پہ مشکے ءَ روت مچ ، درھچ ءُ باگاںءَ شاداپ کنت ۔
اے کُدرت ءِ وش ءُ زیبائیں رنگانی ھواری ءَ ھمود ءَ بابا منّان جان ، شھید شیھک جان، شھید بچُّک (ساجد)، شھید سرفراز ءُ آ دِگہ سنگت بِہ بنت کہ مھر ءِ گِندار وت آزمان ءِ درور بیت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ءُ بابا ءَ گوں وتی مھر ءُ دوستی ، شیرکِنیں گپّاں گوں اے رنگانی تہ ءَ ھزاراں دِگہ رنگ مان کرت اَت۔
برے برے من جیڑ آں کہ ابرمی نِدارگ بس اِنت پہ یک انسانے ءِ ھاتر ءَ کہ وتی ھستمان ءُ وتی ھستی ءِ راستیں آدینک ءَ دیست بِہ کنت ، بلے راستی ھمیش اِنت کہ کُدرت ءِ رنگ ءُ موسُم ھر وھد ءَ ھما اَنت کہ ھست اَنت یا بوتگ اَنت ، بلے ھر وھد ءَ انسان چہ آیانی برّ، تام ءُ لِزّت ءَ چِہ سیراپ بوت نہ کنت، ھمے ھاتر ءَ کہ انسان ءِ وتی سرجم بُوَگ ھم گوں جتا جتائیں ھستمان ءُ ھستیاں گوں بندوک اِنت ءُ انسان وجودیت ءِ کمّی ءِ جیڑھے ءِ تہ ءَ روت گُڑا اے رنگ ءُ تام کُلیں ھوادگ ءُ بے تام بَہ اَنت ءُ ھما وھد ءَ کہ گوں اسیلیں زند ءَ دُچار کپ اِیت۔ آ وھد پہ انسان ءَ واب جوڑ بنت ءُ مُدام چماں رُمبڑ اَنت ءُ آ واب برے برے بژن ءُ کھت جوڑ بَہ اَنت کہ ھما وابانی پُژدر درد ءِ لُوڑ ءُ گوں اندوھانی مُجاں بنت ءُ زندءَ چہ تو پُل اَنت ۔
کساس اے (2013 ) جون ءِ ماہ اَت کہ بشام ھم نوکی ودّان اَت ءُ ھمے وھد ءَ بابا منّان جان ھم ھمود ءَ اَت ءُ گْوشت ئِے زاناں مشکے ءِ چادر (آزمان) ءَ اِستُونے شارے کہ وت ءَ پوش ایت ات ، ءُ جمراں وت ءَ گوں وشیانی اَرساں مینتگ اَت کہ اِسپیت ءُ سیاہ اِت اَنت، ھمے ساھت ءَ بابا گوں وتی زھگاں ھمے رگامانی سیل ءُ سوات ءَ در کپتگ اَت ءُ من بس گوں بابا جانءِ مھروانیں گپّاں مشکُول اَت آں ءُ پپّی جان گوں بابا ءَ بچکندان اَت ، گام گام ءَ دیم پہ وتی ڈگارانی سر ءَ ، وھدے کہ ڈگارانی سر ءَ سر بوت اِیں کہ ھمود ءَ کُوٹگ ءُ لگوش کِشتگ اَت ،اے ساھت ءَ گْوش ئے بیگاہ سک اِشتاپ اَت پہ آیگ ءَ ، بلکن ءَ روچ ءَ باز مِنّت ءُ زاری کُرتگ اَت کہ بیا من دمبرتگ آں ءُ وتی ھلک ءَ رَوگ لوٹ آں ، ھمے دمان ءَ بیگاہ ءِ چادر ھم چاریں نیمگاں شنگ ءُ شانگ بوت ءُ تانسریں آتراپ ءَ سیاھی ءِ چارد ڈکّان اَت۔ روچ پہ شپ ءِ نیمگ ءَ روان اَت ءُ پپّی جان گوں بابا ءَ گپ ءَ ات ءُ منی دلگوش ھمود ءَ شُت کہ”پپّی جان ءَ بابا ءَ را بازیں جُست ءُ پُرسے کنگ ءَ اَت ءُ پد ءَ گْوشت ئِے کہ پہ من موٹرسیکلے کدی گِرئے۔۔۔۔۔۔۔۔ ؟
بابا ءَ گوں بچکندگاں ھمے گْوشت کہ”31 دسمبر 2019 ءَ”۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
