بندیں کوٹی ءِ جِنک
(ھژدھُمی بھر)
اکیل مراد
دی بلوچستان پوسٹ
پَند جنوکیں مردم ھِجبر وتی پَند ءَ وت ءَ نہ دروھیت الم آ وت ءَ یک منزلے ءَ سر کنت پَند یک ھنچیں شَھے ءِ کہ آئی ءِ تہ ءَ تو ھزاراں کساس جاور گِندے کہ آ کجام داب ءَ بیتگ اَنت پند ءَ روکیں گامیش ھمک جاہ ءَ نیزور نیزور ءَ پند جنان اِنت
ترند رَوت یا سُبک سُبک ءَ روان کنت بَلے پند ءَ وتی بُریت نادراھیں کُچیکانی پئیم ءَ وت ءَ کِچینان کَنت، بے کارانی پئیم ءَ اے دیم آ دیم ءَ چاران کَنت روان کنت، اے چین ءِ یک گامیش کہ ھمے دابانی رَنگ ءَ روان ایں، مروچی ھم من ءَ وشھالی ءِ اکسانی تہ ءَ آ من ءَ گِندگ ءَ کیت اے مردمانی یکجاھی یِے پند ءِ بُرگ، ابید دگہ اوپاری، ھمے وڑ ءَ کہ گامیش تھنا اِنت آ ھمے رنگ ءَ تھناھی ءِ داباں روان اِنت،
وشھی ءَ ابید ھمے سما بوّگ ءَ ایں کہ گمجتی ءَ ابید ھم روگ ءَ ایں بیدے دگہ یک مرادے ءَ آ روان اِنت بیدے مِنزل ءَ بیدے دگہ یک ارادھے ءَ بس روگ ءُ روان اِنت اے راھے یل کنگ ءُ دوھمی کِشک ءَ گران اِنت ایوکی ءُ گامیش، من ھم ھِجبر ایوک نہ بیتگ اَنت آ ھم ایوک نہ بیتگ،
ما مزن مزن تَبّکیں چینی ھوٹلاں چَہ یکے ءَ روئیں اے ھوٹل مزن مزنیں ماڑیاں گوں ھمگرنچ اَنت آ مزن مزنیں ڈیپارٹمنٹ اسٹورانی پئیم ءَ اَنت بیرکانی وڑ ءَ بالکونیونی ءُ چبوترانی پئیم ءَ چَہ شھر ءِ نیمگ ءَ پَچ بنت اے جاھاں بوّھوکیں کُکار ڈائسپوریانی وڑ ءَ ھم بیت نہ کن آں ودار کنوک کُکار کن آں آڈر دیاں ءُ ھمے آڈر چُل ءَ واتر کُکارانی پئیم ءَ کیت اے ھوٹلاں کَس ھم ھِچ نہ گْوش اِیت چبوتراں چینی آرکسٹر بنت ما دُرست گیشتر بے تواریں تَبک ءَ روئیں “ڈائسپورین منزل ” اد ءَ وَڑ ءُ پئیم ھما اَنت بلے کُکار بس کَمتراں کُکارانی گار کنگ ءَ اد ءَ مزن مزنیں پنکاہ “گواتو اَنت ” ءُ مزن ءُ بزیں پَردگ آں
من آئی ءَ جُست کن آں کہ تی پِت چون سیٹ ءِ زردارے جوڑ بیتگ کجام پئیم ءَ آئی ءَ اے کساس ءَ زَر مُچ کُرتگ آ گْوش اِیت زَرانی بارو ءَ تو گَپ جَن ئِے من بیزار باں من ءَ ھِچ تھمبُل نہ کَنت کہ تی پسو ءَ بہ دیاں بَلے من زِد کن آں گیش ایں گَپ ءُ ٹالاں پد آ لاچار بیت ءُ من ءَ وشی ءِ سر ءَ من ءَ وتی پِت ءِ زَرانی بارو ءَ گْوش اِیت ھرچی کہ ھما زانت آ گْوش اِیت
آ گْوش اِیت اے دُرس چولون ءَ چَہ بندات بیتگ اَنت دمگی مردمانی واستا لوگ جوڑ کنگ ءَ آئی ءَ اے وڑیں سَے سَد لوگ جوڑ کُرتگ بازیں دمک ءُ در آئی ءِ مِلکت جوڑ بیتگ اَنت آ پرانسیسی زبان ءَ پیرس ءَ جھمنندیں مردمانی پئیم ءَ گَپ کَنت، بلے کم کم ءَ گپانی تہ ءَ گاجیلی گیج اِیت ھمے سما بیت کہ آئی ءِ زبان زگریں زبان ئے ءَ چَہ باز گِست ءَ ایں، آ پت ءِ زَرانی بارو ءَ سُبکی ءَ گَپ جنان کَنت پِت ءِ گور ءَ بازیں ماڑی بیتگاں کہ آئی ءَ زِرباری چولون ءَ زمین ءِ زورگ ءِ واستا بھا کُتگ اَنت دانکہ اود ءَ الکاپی ءَ لوگ جوڑ کُت بہ کن آں بِرنجانی زمین ھم بھایِے کرتگ اَنت ھمے ھیال ءِ سر ءَ من آئی ءَ سادِک ءِ وباہ ” نادراھیانی باور ءَ جُست کن آں من چُشیں بازیں لوگ دیستگ کہ بنداں دروازگ ءُ دریگ کِلاہ ٹُکّگ بیتگاں تائون ءِ نادراھی ءِ سوْب ءَ آ من ءَ گْوش اِیت کہ اِد ءَ نادراھی کم اِنت کہ آ دگہ جاھاں سک باز گیش اِنت بَلے گیشتر مُشکانی سوْب ءَ بند کنگ بیتگ اَنت
آ من ءَ پد ءَ اے لوگانی بارو ءَ دیم ءَ گَپ جَنت ءُ گْوش اِیت ءُ کِسھاں آران کَنت اشانی نھاد زاتی لوگانی ءُ مزنیں ماڑیانی کَچوا باز کم اِنت ءُ اے لس میتگی ءَ جھمنندیں مردمانی واستا جتائیں لوگ اَنت ءُ ھمے کساس ءَ سرجمی بیت کن آں
اِدے مردم یک ءِ دوھمیگ ئِے نَزیک ءِ نندگ ءَ گیشتر دوست دار اَنت گیشتر نیزگاریں مردم اے وڑی ءَ نندگ ءَ دوستانک بنت گیشتر کہ ھما کُچگ ءُ میتگاں جھمنند بیتگ اَنت ءُ اِد ءَ اتکگ اَنت کہ لوگانی دپ ءَ نندگ ءَ ڈولڈاریں ندارگے سرپد بنت ءُ نیزگاریں مردمانی ھادت پُروشگی نہ اِنت بلکیں اَنی آئی ءِ پِت ءَ لوگانی بندگ بندات کُرتگ کہ چریشانی” بالکون” بزاں کہ لوگ ءِ برزی نیمگ ءَ دریگانی وڑ ءَ کسانوکیں دریگ اَنت کہ پِر اِش کن آں ھماھاں بالکون گْوش اَنت کہ دمکانی نیمگ ءَ پِر اَنت ءُ ھمے دریگاں پچ کن اَنت ءُ رژن ھم لوگ ءِ تہ ءَ تالان بیت
مردم گیشتر روچ ءَ وتی وھد ءَ ھمے بالکون ءِ سر ءَ گوازین اَنت اگاں گرم گیش بیت گڑا ھمے دیوال ءِ سر ءَ وپس اَنت بالکون ءَ چَہ گوات کَیت من آئی ءَ گْوش آں کہ من ھم ھمے دیوال ءِ سر ءَ نندگ ءَ دوست داراں، وھدیکہ من کسان بیتگ اَنت گڑا منی واھِشت بیتگ کہ ھم ھمے دیوال ءِ سر ءَ بہ وپساں
اناگت ءَ من ءَ دردے سما بیت باز کم ءُ گیش ھَنچُش کہ درد درد ءِ نہ اِنت بلے سما دردے بوھگ ءَ ایں اے منی دل ءِ ھِڑکگ اَت اود ءَ آئی ءِ ھیال روگ ءَ اَت ترند ءُ نوکیں ٹپے اَت کہ آئی ءَ من ءَ پِر کرتگ اَت آ من ءَ گپ کنگ ءَ اِیں کہ ھما نیمروچ ءِ وشی یے کہ من ءَ داتگ اِت اِت من ھِچ اِشکُنگ ءَ نہ اِنت من گوشدارگ بند کُت آ بے توار بیت من آئی ءَ گْوش آں کہ وتی گپاں مہ دار آ پد ءَ ھما گپ ءَ بندات کَنت من پد ءَ دوبر گوشدارگ ءَ بندات کن آں،
آ گْوش اِیت من ءَ پیرس سک یات پیداک اِنت آئی ءِ ھیال اِنت کہ من پیرس ءِ زالاں چَہ جتا اَنت من آئی ءَ گْوش آں کہ اِد ءَ لوگانی باپاری ءَ ھِچ وڑیں سِت مندی نیست آ من ءَ ھِچ پَسو نہ دنت
آ وتی آشنائی ءَ چَہ گوستگیں ھمراھی ءِ وھداں سرجم ءَ یک سالے ءُ شش ماہ ءَ ما ھمے وڑی ءَ یکے دوھمیگ ءَ گَپ جتگ ما ھردوکاں ھِچ وتی باروا گَپ نہ جتگ بنداتی ءَ چَہ ھردوکاں ھمے سرپدی بیتگ کہ مئے ھمگرنچی ءِ واستا باندات نیست چریشی ءَ چَہ ما وتی باندات ءِ واستا گَپ نہ جَتگ ما ھمک روچ زندمانی ءِ بارو ءَ گَپ جتگ ما ھردوکاں وتی وتی گَپ بھر بھر ءِ سر ءَ کُتگ اَنت من آئی ءَ گْوش آں کہ اگاں تو پرانس ءِ نندگ ءِ واستا ھروھدی ءَ جھمنند بیت ئِے گڑا تو منی گون ءَ ھمگرنچ بیت کن ئِے ھروھد ءَ آ گْوش اِیت من پیرس ءَ دُرستیں چیز زُرتگ، جِنک ھم زُرتگ، دوست ءُ یار ھم زُرتگ ءُ من وتی ھم ھیالیں مردم ھم زُرتگ، آ من ءَ اُمر ءَ چَہ دوازدہ سال مستریں ءُ اے چیز آئی ءَ تُرسین اِیت من آئی ءِ گپی جاوراں الکاپیں رنگے ءَ دلگوش داراں لبزانی کامردگ ءَ ردیاں آئی ءِ مھر کنگ ءِ یک جتائیں رنگ ءُ دروشمے کہ یک رنگیں اِزمکاری ءِ رنگ ءَ ایں چُشکہ پشت ءَ ھم چاریت ءُ یکدم مھکمیں رنگے ءَ اوشتوک اِنت من آئی ءَ گْوش آں کہ من تر ءَ وتی کُٹم ءَ گوں پجاروکی کن آں آ اود ءَ چَہ تچ اِیت ءُ من آئی ءِ سر ءَ کَنداں
کِسہ روان اِنت سپر ماں پرانسی جِنک ءَ ـ ـ ـ
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
