بندیں کوٹی ءِ جِنک
(ھبدَھُمی بھر)
اکیل مراد
دی بلوچستان پوسٹ
مردمے کہ تُرس ءِ تہ ءَ بہ کَپ اِیت آ ھمک چیز ءَ بَھ ءُ بکّڑ بیت اِنت آئی ءِ دپ ءَ ھِچ وڑ ءَ شریں لبز نہ گِیش اَنت بَرے چَپ کَنت ءُ بَرے راست کَنت
ھَنچُش کہ من ءَ بَھ ءُ بکڑی ءَ گِپتگ گَم جت ایں تُرسے ءَ منی دیم ءِ چھرگ وتی نیمگ ءَ بُرتگ آ گْوش اِیت کہ ایشی یِے سوْب ایش اِنت کہ ما نیمروچ ءِ ٹاک ءَ مھر کُرتگ آ وھد ءَ روچ سَرے بان ءَ بیتگ
آ پَد ءَ گْوش اِیت چریشی ءَ پد ھروھد ءَ دلرنجی بیت پد ءَ بچکندگ ءَ لَگ اِیت ءُ پد ءَ گْوشگ ءَ لَگّ اِیت کہ کجام ھم مردم کَسے ءَ مھر بہ کنت یا مہ کنت ھروھد ءَ ھم دلرنجی بنت آ پد ءَ گْوش اِیت کہ اے شپ ءِ وھد ءَ درست ھلاس بنت ءُ نوکیں شَپ بندات بیت
من آئی ءَ گْوش آں کہ اے بس ھمے واستا نیست اَنت کہ مئے مھر نیم روچ ءَ بندات بیتگ آ ردی کنگ ءَ ایں من سماہ کُرت کہ اے گم جتگین ھمے وڑی اِنت کہ من ءَ ودار بیتگ ءُ چُشکہ منی تہ ءَ چَہ کیت کہ من ھروھد ءَ گم جتگیناں گماں من ءَ وتی امبازاں زُرتگ
اے گم جتگی من ءَ اے اکسانی تہ ءَ گِندگ ءَ کیت کہ منی کسانی ءِ اکس اَنت مروچی ھم ایشی ءَ زان آں کہ اے ھما گم جتگیں زمانگ اِنت کہ ھروھد ءَ منی ھمراہ بیتگ ءُ من ایشی ءَ وتی نام ءَ ھم دات کن آں پرچاکہ من ءَ ھمے کساس ءَ رس اِتگ
من آئی ءَ گْوش آں کہ مروچی اے گم جتگی منی واستا اوپاری اِنت من ءَ اوپار کنگی اِنت پرچاکہ من نِی ھما بدبھتی ءَ گوں مانگِشیتگ اَنت کہ آئی یے شَک مات ءَ پیسر ءَ کُتگ ءُ گْوشتگ اَت
وھدیکہ مات وتی زندمان ءَ ڈنانی سر ءَ تَریتگ ءُ پریات ءِ کُرتگ ءُ مارا سرپد ءِ کُرتگ بَلے آ وھد ءَ ما گْوشتگ کہ تو ھرچی گْوشگ ءَ ئِے ما سھیگ ءُ سرپد نہ بئیں
بلے من سرپد باں کہ اے کوٹی ھماہ اِنت کہ آئی ءِ ودار من ءَ بیتگ من پَسو دیگ ءَ ابید پیسر ءَ رھادگ بیتاں من آئی ءَ گْوش آں کہ منی مات ءَ جادوگِرانی دروشمے زانتگ کہ چریشی ءَ چَہ آئی ءَ اوست بیتگ
واجہ ھداوند ءِ پیام برانی پئیم ءَ پریات کنان ءَ آئی ءَ گْوشتگ کہ ھِچ چیزے سر ءَ اوست دارگی نہ اِنت ھِچ بر کَسے ءِ سر ءَ اوست مدار، نانکہ ریاست ءِ سر ءَ نانکہ کجام ھم ھدا ئِِے سر ءَ اوست بہ دار کَسے ءَ چَہ اوست مدار
آ من ءَ گَپ کنگ ءَ گِندیت ءُ چاریت گوں آئی ءِ چَم منی لُنٹاں سَک اَنت وھدیکہ من گْوش آں کہ من برھنگاں آ من ءَ سماریت بیت کنت کہ آ منی گپاں اِیش کُنگ ءَ نہ اِنت من ءَ سرپدی نیست ایشی ءِ تہ ءَ من گْوش آں کہ من وتی اَنیگیں بدبھت ایں جاورھال ءَ زاتی جیڑہ سرپد نہ باں
من آئی ءَ گْوش آں کہ بس منی مات ءِ پکار ءَ ورگ ءُ چرگ کن ایں ءُ گُد ءُ تَر ءُ تاب درست ھمے یکیں پکار ءِ سر ءَ ایں آ دگہ چیزانی بارو ءَ باز جیڑاں
منی دپ ءَ نِی گَپ ھَنچُش لرزینگ ءَ آں کہ من گَپ جَت کُت کنگ ءَ نہ اوں آ من ءَ جُست کَنت کہ تو اے کساس ءَ وتی زندمان کجام ءَ وڑ ءَ گوازینتگ؟
من آئی ءَ گْوش آں کہ ما زندگی ڈن ءَ گوازینتگ، نیزگاری ءِ کوہ مئے کھول ءِ سر ءَ کَپتگ ھَنچُشیں شدکَشیں بار بیتگ اَنت کہ ما دُرست جتا جتا بیتگیں ھَرکَس ءَ ھرچی کُرتگ وتی وڑ ءَ کُرتگ، چَم جَھل بیتگیں ما، کَم شرپ بیتگیں ھمے سوْب اِنت کہ مروچی من تی گون ءَ ھمراھاں،
آ منی سر ءَ وپتگ، دوبر منی شُوکانی شمان اِنت ما ھما وڑ ءَ دوئیں لِچیتگ ایں ڈن ءَ چَہ گْوزوکیں مردمانی پادبرمش ایش کُنگ بوّگ ءَ اَنت
جِند ءِ جان اندری ءَ گْوشتے ءَ ھوار اِنت گریوْان اِنت لِچیتگیں بدن ءُ گِھیں بالاد، ھمے سما بیت کہ من ءَ اوپار بوّگ ءَ ایں وتی ٹک ءِ تہ ءَ من ھِچ بر وتی ارس نہ ریتکگاں بلے اے کوٹی ءِ تہ ءَ منی ارسانی ھاراں گْوست ءُ آھوکی ءِ وھد ءِ دراھیں ٹپانی درمانی کَنگ ئِے پدراھی کُرت
من آئی ءَ گْوشتگ کہ یک روچے من وتی مات ءَ یل کن آں یک روچے ءَ منی گورا منی مات ءِ واستا ھِچ وڑیں مِھر نہ بیت درست ھلاس باں من ھمے میان ءَ گریوْگ ءَ بندات کَن آں آ وتی سر ءَ منی دلبند ءِ سر ءَ ایر کَنت ءُ من ءَ گریوْگ ءَ گِندیت ءُ وت ھم گِریوْگ ءَ لَگّ اِیت
من آئی ءَ گْوش آں کہ کسانی ءَ منی مات ءِ گماں مئے واھِشتانی انبار سُتکگ اَت، منی واھِشت منی مات بیتگ مہ گْوش کہ روچ ءِ ٹِک ءَ براھداریں پُل ءَ چُو ھروھد ءَ ھما مات کہ نیزگاری ءِ پوست ءَ گِپتگ اَت یا کہ گنوکانی پئیم ءَ دگانی سر ءَ گوانک جنان بیتگ یا ورگ ءِ شوھازگ ءَ بیتگ یا ھروھد ءَ آ وتی سر ءَ گْوست ءِ بیتگیں جاورانی سر ءَ گَپ کنگ ءَ بیتگ روبے ءِ شھر ءَ ماری لگران ءَ وتی بزگی ءِ گپ ءِ کُرتگ اَنت وتی پشکپتگین اُمیتانی پردگاں چَہ شپ تہ ءَ مانِشان اِنت کُکار گیش بوّان اَنت نِی آ گیش زور دیگ ءَ لَگّ اِیت سھر سُھریں بُلبُلوکیں ھونانی رُژن ءَ وت ءَ رسینت،
ما پِلیٹ ءَ چَہ ڈن درکپ ایں مردینی سیاہ رنگیں پِت بندیں کلاھاں وتی سر ءَ مانلگوش ایں سھر رنگیں چَمپل، ترند رنگیں سُرکی، ریشمی گُد منی اُمر نِی ھَنچُش مزن بیتگ من ءَ ھَنچُش سماہ بوّگ ءَ ایں ءُ آ من ءَ چاریت ءُ گْوش اِیت تو دمبرتگ
کِسہ روان اِنت سپر ماں پرانسی جِنک ءَ ـ ـ ـ
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
