بندیں کوٹی ءِ جِنک
(پانزدھُمی بھر)
اکیل مراد
کوٹی ءِ تھاریں دیوال کہ شھر ءِ چراگانی رُژن اندیم کنگ بیتگ کوٹی ءِ دریگاں پرگ جتگ کہ مارا کَس ءِ پہ وپسگ ءَ دیست مہ کنت اد ءَ چُشیں شَوکیں بِنڈ ھم نیست چُشکہ لس مھلوک ءِ گور ءَ ھست اَنت ھما وڑیناں آ من ءَ چَہ بے سماہ اِنت من آئی ءِ لھتے جیڑگاں دیت کن آں آئی ءِ توار شیدائیں رنگے ءَ ایں آئی ءِ سُر ءُ پُر یک گم جتگیں مردمے ءِ پئیم ءَ اَنت توار گمانی تہ ءَ ھوار اَنت چُشکہ مردمے موتکی ءِ زیروک بہ جنت پہ وتی دوستگیں مردمے ءَ ھمے وڑ ءَ آئی ءِ زیروکے ءَ وت ءَ گمیگ کرتگ
کوٹی ءَ دیت داتگیں شکرانی وشبو جوڑ کرتگیں شِرکنیں تامانی وشبو، چینی آپیشکیں گوشتانی نارُشت، گُلاب ءِ پُلانی وشبو ھاک ءَ چَہ جوڑ بیتگیں اگربتیانی وشبو، اِد ءَ اِشکراں بُن سوچانی تہ ءَ مان کَن اَنت ءُ یک دوھمیگ جاہ ءَ بر اَنت دمک ءُ دگانی سر ءَ ایر اَنت شھر ءِ وشبو دور ءُ گِستہ میتگانی پئیم ءَ اِنت جنگل ءِ وشبو ءِ پئیم ءَ اجب وشبواں وت ءَ تالان کُتگ
اناگت ءَ منی چم چِست بیت اَنت آ سیاھیں گُداں گوں نیشتگ وھسکی نوشگ ءَ اِنت سگریٹ کَشگ ءَ اِنت
آئی ءَ من ءَ گْوشت کہ من واب کپتگ آں اَنی جان شُُشتگ من ءَ واب کپگ ءَ سماھی نہ بیتگ اَت کہ چون ءُ چتور واب کپتگ اَت آئی ءَ یک کسانوکیں ٹیبلے ءِ سر ءَ ایریں چِراگ روگ کُرت
اے یک ھنچیں مردمے کہ آئی ءِ وتی ھنچیں ھادت اَنت من تچک ءَ آئی باور ءَ جیڑاں کہ اے گپ ءِ سر ءَ من ءَ یکین اِنت آ اے کوٹی ءَ ھروھد ءَ کیت اے یک ھنچیں مردمے کہ سک مھر کنوکے اے وڑیں مردم کہ تُرس آماچ اَنت اے سک باز مھر کن اَنت دانک وتی ترس ءِ دیمپانی ءَ کُت بہ کَن اَنت
من آئی ءَ گْوش آں کہ من ءَ اے ھیال باز دوست بیت آئی ءِ گور ءَ جِنک سک باز اِنت اے جِنکانی تہ ءَ یکے من ءَ کہ آیاں چَہ جتا نہ اِنت ما یک ءِ دوھمیگ ءِ نیمگ ءَ چاریں آ گْوش اِیت کہ من چے گْوشت آئی ءِ دیان اناگت ءَ مٹ بیت وتسریں جیڑگ مَرگ دابیں جیڑگاں کَپ اِیت!!
من آئی ءَ پد ءَ وتی نزیک ءَ آیگ ءَ گْوش آں من آئی ءَ پد ءَ گْوش آں کہ تو من ءَ گوں مھر بہ کن آ نزیک ءَ کیت آئی انگلستانی سگریٹ، گران نھادیں وشبوانی وشبو، آئی ءِ جِسم ءُ جان ءِ وشبو، وپت ءُ وابانی امبازگ ءِ وشبو، آ ھمک چیز کرزیت
من آئی ءَ واھِشتانی باور ءَ گْوش آں آ من ءَ لھتے ادارانی ودار کنگ ءَ گْوش اِیت آ من ءَ گپ جَنت گوں آ گْوش اِیت کہ من ءَ زُوت سرپدی بیت کور ھارانک کَنت، من وتی بنداتی آشِک ءَ پد اے وڑ باں کہ من ءَ مھر کنگ دوست بیت،
آ اَنیگ ءَ چَہ زانت کہ من آئی ءَ گوں مھر نہ کن آں ءُ اے ھم ھما دراھیں مردمانی گون ءَ کہ مھر نہ کن آں کہ آیاں منی پجاروکی ھستیں آ گْوش اِیت کہ ھما جاہ ءَ کہ منی پجاروکی ھستیں اود ءَ منی بدبھتی ءِ سوْب من وتاں من وتی آھوکیں وھد ءِ بارو ءَ آئی ءَ گْوشت کہ من اِیش کُرتگ اَنت من ءَ سک وشی بیتگ ءُ من آئی ءَ اشاں گْوش آں آ زھر ءَ پُر بیت آئی ءِ جزبات ھَنچُش ترند بیت ءُ منی سر ءَ اُرش کَنت
آ چُکانی پئیم ءَ منی کوپگاں دَپ ءَ کَنت کسگ ءَ لَگ اِیت آ کُکار کنت ءُ زاہ ءُ بد کَنت من ترندیں لِزت ءِ سوْب ءَ وتی چماں بند کن آں
من جیڑاں کہ اے ایشی ءِ ھمک روچی یِے رنگ ءُ کارپد اَنت آ زندگی ءَ ھمے وڑی ءَ کَنت مھر بس ھمیش اِنت آئی ءِ دست بلد اَنت ھَنچُش بلد اَنت ابرمی نیمگ ءَ آئی ءَ زانشتی گون اَنت
من باز وشبھتیں مردمے آں کہ اے ھمے وڑیں کہ ھَنچش آ پیسر ءَ بیتگ ءُ آ تچک ءَ درستیں وڑ ءُ پئیماں زانت ھرچی کہ آئی ءَ کنگی اِنت ءُ ھرچی کہ آئی ءَ گْوشگی اِنت
آ من ءَ برے “رنڈی گْوش اِیت ءُ توار کَنت آ من ءَ گْوش اِیت کہ من آئی ءِ یکیں مھرواناں ءُ ھمے آ یکیں گپ اِنت کہ آئی ءَ گْوشگی اِنت ءُ ھمے یکیں چیزیں کہ مردمے کَنت وھدیکہ مردم چیزاں وت گوشگ ءَ دنت وھدیکہ جسم ءَ آزادی دنت گڑا آ ھرچی بہ لوٹ اِیت ھرچی شوھاز بہ کَنت آئی ءَ بہ گِپت ءُ پد ءَ درست شر بنت ھِچ وڑیں سِلکاری پَشت نہ کپ اِیت درستیں سلکاری ساپ ءُ پلگار بنت درست تُپانی آپاں بُڈ اَنت واھِشتانی تُپان ءِ تہ ءَ گار بنت
شھر ءِ کُکار ءُ ڈاہ سک نزیک اَنت ھَنچُش نزیک اَنت کہ سماہ بیت دروازگ ءِ پُشتی نیمگ ءَ مردم اوشتاتگ اَنت، توار ھَنچُش اِیش کُنگ بوّگ ءَ آں کہ ھَنچُش مردم کوٹی ءِ تہ ءَ گْوزگ ءَ آں
ھمے کُکار ءُ ڈاھانی میان ءَ من آئی ءِ جِسم ءُ جان ءَ سمارگ ءَ آں “دریاء آپ یک گور ءَ بیت پد ءَ چولانی میان ھوار بنت “
من آئی ءَ گْوش آں کہ تو منی گون ءَ دوبر بہ کن ءُ پد ءَ دوبر بہ کن منی گون ءَ ھما وڑ ءَ بہ کن کہ تو پیسر ءَ کُتگ
اے آپ ءِ تِرینّزگ ءِ چرپی چی ِیے باریں چونیں وشی یِے کہ مرگ ءَ ھم بیت داں گُڈی وھد ءَ دل تماہ کَنت اے وھد ءَ مردم وتی مرگ ءَ ھم بیھال کنت اے ھَنچیں وشی ءِ آئی ءِ لِزتاں چَہ مردم وت ءَ وتی سرجمیں مردماں بیھال کنر بس یکیں یات ءَ گوں وتی گِر ءُ دار ءَ اِنت
کِسہ روان اِنت سپر ماں پرانسی جِنک ءَ ـ ـ ـ
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
