بندیں کوٹی ءِ جِنک (بیست ءُ پنچُمی بھر) – اکیل مراد

بندیں کوٹی ءِ جِنک
(بیست ءُ پنچُمی بھر)

اکیل مراد

دی بلوچستان پوسٹ

ما انگت ءَ باز کسانیں منی براتانی میان ءَ انگت ءَ جنگ ءُ چوپ بنت ءُ برے برے وت سر ءَ یک کسانوکیں گپے ءِ سر ءَ مستریں برات کستریں برات ءَ گوش اِیت ترندیں رنگے ءَ آئی ءَ بیم دنت ءُ گوش اِیت کہ اِد ءَ چَہ برو تو منی راھے دیم ءَ ئِے اے میان ءَ آئی ءَ جنگ ءَ بندات آ بیدے گپے ءِ کنگ ءَ آئی ءِ سر ءَ کپ اِیت

وت ما وت ءَ جنگ ءُ چوپ کنگ ءَ اَنت بس ایوک ءَ آئی ءِ ارواہ ءِ توار پیداک اِنت آئی ءِ گٹ ءِ گِر گِریں توار منی مات ءِ جاڑیگ بوّگ ءَ اے دُرست بیگ ءَ اَنت اے دراھیں جاورانی کُکار ءُ جاکانی کمکی ءَ منی ھمراھداری کنگ ءَ اِنت

آ ھردوک زھرناکی ءِ زھر ءَ بس داشت کن اَنت اے کھریں زَھر کُشوکیں زھر ھروھد ءَ برات، گھار ءُ مات ءِ گور ءَ بنت دگہ جاہ ءَ اناں مستریں برات اوپار کُرت نہ کنت آئی ءَ بدی ءِ کنگ ءِ کار ءُ ھیل یَلی نیست اے گپ شنگ ءُ شانگ کنگی نہ اِنت بلکیں ادا ناں ھرکجا ءَ اے گپ کَشگی نہ اِنت کستریں برات ایشی ءَ اوپار کُرت نہ کَنت بلے ترس ءِ دیم ءَ بے وس اِنت مستریں برات آئی ءِ تَر ءُ تابانی دیم ءَ اڑانک اِنت

وھدیکہ اے ھردوک وت ما وت ءَ جنگ ءُ چوپ کن اَنت گڑا مارا ھردوکانی مرگ ءِ تُرس بیت

مات گْوش اِیت اے ھروھد ءَ وت ما وت ءَ جنگ ءُ چوپ اَنت بلے چُشیں روچ ءِ نیتکگ کہ یکجاھی ءَ “شاتمانی ءَ لیب کنگ ءَ اَنت “ھچ چشیں روچ نیاتکگ کہ اے ھردوکاں وت ما وت ءَ شاتمانی ءِ گپ ءُ ٹال کُتگ بس آ یکیں چیز اَت کہ اشاں ھمگرنچ کَنگ ءَ کت ءِ کتگ اَت آ اشانی مات اَت گیشتر کسانیں جنک اَت کہ ھون ءَ چَہ ابید

منی ھیال اِنت کہ مستریں چُک ءِ بارو ءَ مات ءَ بس گْوشتگ کہ منی چُک برے برے ھمے وڑ ءَ آئی ءَ توار پِر جتگ دوھمی دوئیں چکان ءَ بس گْوشتگ ئِے گونڈواں

اے دُرستیں جیڑوانی بارو ءَ ڈن ءَ ھِچ نہ گْوشتگے ما بنداتی ءَ ھمے دربرتگ کہ ما وتی زندگی ءِ ھمک جیڑوے بارو ءَ بس بے توار بئیں ایشی ءِ تہ ءَ شُدلاپی، دگہ جیڑاہ ھوار اَنت

مئے مستریں راز کہ چیردیگی بیتگ بلے چُشکہ اے لبز وشیں لبزے نہ اِنت مئے آشِک بیتگ اَنت کہ ما لوگ ءَ چَہ ڈن دوچاری بیتگیں، پیسر ءَ سائیگون ءِ دمکانی تہ ءَ پد ءَ بوجیگانی تہ ءَ پد ءَ ریل گاڑیانی تہ ءَ دُرستیں جاھاں دوچاری بیتگ ایں

منی مات: آئی ءَ اچانگ ءَ اے ھیال کیت نیمروچ ءِ گڈی بھر ءَ گیشتر ھُشکیں مولم ءَ آ لوگ ءِ جھل ءَ بہ گر تاں برزی نیمگ ءَ الکاپ ءَ سَپاہ کنگ ءَ لیرکاریتگ دانکہ آئی ءِ وشیں رنگ واتر بئیت دانکہ آ ڈن ءَ ڈولڈار بہ بیت لوگ زمین ءِ یک دراجیں پَٹے ءِ تہ ءَ جوڑ کَنگ بیتگ آئی ءَ چَہ باگ ءَ جتا کَنت مارانی تُرس، زِمّانی تُرس، سھر مورانی تُرس کہ میکونگ ءِ کور ءِ پتاراں ھور ءَ چَہ پد اتکگ اَنت

لوگ زمین ءِ برزی ءِ سوْب ءَ آئی ءَ آپ بالٹیانی سر ءَ شودگ کپتگ یک باگے ءِ رنگ ءَ کہ آپ کَشی ءَ آپ اِش دے اَنت دراھیں کُرشی ءُ ٹیبل برز ءَ ایر کُتگ اَنت سرجمیں لوگ ءَ آپ چُو کَور ءِ رنگ ءَ تچگ ءَ اِنت کسانوکیں مھمان سروے دروازگ ءِ چانٹ ءَ داں آپ اِنت پدانکاں چَہ آپ ایریچان اِنت لوگ ءِ نندگ جاہ ءَ چَہ آپ گوزان ءُ چُل ءَ روگ ءَ اِنت

نوکر ءِ چُک گل ءَ بال اَنت ما ھم نوکر ءِ چُکانی ھمراہ ایں ما یک ءِ دوھمیگ ءَ آپ پریچیں ما لوگ ءِ سمیٹ ءَ مارسئی سابُن ءِ گون ءَ شودگ ءَ ایں درستیں مردماں وتی شلوار لانتکگ ءُ چمپل اِش کَشیتگ اَنت مات کندگ ءَ ایں

مات ھِچ وڑیں چیزانی سر ءَ کَسے ءِ بگیری ءَ ھِچ گْوشگ ءَ نہ اِنت لوگ ءَ ھَنچیں یک وشبوھے تالان بیتگ کہ آپ ءِ رندپداں ھاک ءِ وشبو بہ بیت ھَنچیں یک وشبوھے کہ مردم وشبوھی ءِ تالانی ءَ گنوک اِنت گیشتر کہ وشبو ءَ دگہ یک وشبوے ءَ گوں ھمگرنچ کَن ئِے

مارسئی ءِ سابُن ءَ چَہ، پاکی ءِ وشبو شُشتگیں چادر کہ ھَنچُش ششتگ ءُ جھڑگ ءَ اَنت مئے مات ءِ وشبو، مئے مات ءِ بے کساسیں ساپ دِلے ءَ آپ داں دمکاں سر بیت نوکرانی کٹم ھم کایاں نوکرانی مھمان ھم ڈن ءَ درکایاں ھمساھِگیں لوگاں چَہ اسپیت رنگیں بچک ھم ڈن ءَ در کایاں

مات اے کُکار ءُ سلواتانی شاتمانی ءَ باز شاتمان اِنت مات برے برے ھَنچش وش بیتیں کہ گوست ءَ بیھال کنت لوگ ءِ شودگ ءُ روپگ ءِ وھد مات ءِ وشیانی واستا بس اِنت

مات مھمان سرو ءَ روت آ باجہ ءِ دیم ءَ نندیت لھتیں ھنچیں دُھن گْوش اِیت کہ آئی ءَ زبانی ءَ یات اَنت کہ آئی ءَ استانیانی اسکول ءِ وھد ءَ در برتگ اَنت آ سوت جَنت برے برے باجہ ءِ جنگ ءَ بندات کنت کندیت پاد کیت اوشتیت سوت سوت ءِ سر ءَ ناچ ءَ بنا کنت

درست ھمے جیڑاں کہ مات ھم اے سُتکگیں لوگ ءِ تہ ءَ ھم وش دلیں انسان جوڑ بیت کَنت لوگ ھَنچُشیں کہ یک آپ امبار جاہ ءِ وڑ ءَ کُمبے ءِ رنگ ءَ اِنت کور ءِ لمب ءَ اِنت

کِسہ روان اِنت سپر ماں پرانسی جِنک ءَ ـ ـ ـ